فلسطینی ها سرزمین خود را فروختند ؟
پرسش:
آیا درست است که می‌گویند: فلسطینی‌ها خودشان زمینهایشان را به اسرائیلی‌ها فروختند و با پول آن به خوشگذرانی پرداختند ولی حالا همه جا می‌گویند که اسرائیلی‌ها زمینهای ما را غصب کرده‌اند؟
آیا درست است که می‌گویند: فلسطینی‌ها خودشان زمینهایشان را به اسرائیلی‌ها فروختند و با پول آن به خوشگذرانی پرداختند ولی حالا همه جا می‌گویند که اسرائیلی‌ها زمینهای ما را غصب کرده‌اند؟
پاسخ:
برخی از فلسطینیان ناآگاه در آغاز به یهودیان زمین فروختند و در این توطئه، دولت انگلستان دست داشت، اما بخش‌های زیادی از زمین فلسطین را یهودیان از راه غصب و آواره‌گی مردم فلسطین تصاحب نمودند. بر این اساس ادعای یهودیان مبنی بر اینکه فلسطین سر زمین آنان می‌باشد، قابل قبول نیست. این سر زمین متعلق به مردم فلسطین می‌باشد.
توضیح اینکه:
در سال ۱۲۹۶ هجری شمسی، یهودیان تنها ۶۵۰ کیلومتر مربع از ۲۷ هزار کیلومتر مربع مساحت کل فلسطین را در مالکیت خود داشتند. در این سال با شکست دولت عثمانی در جنگ جهانی اول، انگلستان سر زمین فلسطین را اشغال کرد و طی اعلامیه‌ای به صهیونیستها اجازه داد که در فلسطین، «کانون ملی یهود» ایجاد کنند و یهودیهای غیر فلسطینی را به سکونت در زمینهای سلطنتی متعلق به دولت عثمانی شکست خورده تشویق کرد. از این پس اشغالگران انگلیسی با وضع انواع و اقسام قوانین، شرایط را برای اشغال زمین‌ها، ساختمانها و باغات فلسطینی توسط یهودیان فراهم کردند. رقمی در حدود ۵۹۷ کیلومتر مربع توسط خود دولت بریتانیا به طور رایگان یا به قیمت ارزان در اختیار آژانس یهود و شرکتهای صهیونیستی قرار گرفت. ۶۷۸ کیلومتر مربع نیز توسط خانواده‌های عرب غیر فلسطینی به یهودیان فروخته شد. ۶۸ کیلومتر مربع نیز به دستور وزیر مختار انگلیس توسط یهودیان به زور از فلسطینیان گرفته شد. به هر حال در میان ملت فلسطین بسیار کم دیده شده‌اند کسانی که زمینهای خودشان را فروخته باشند. تازه آنانی که زمینهای خود را فروختند،طیب خاطر نداشتند، بلکه این امر در اثر شرایط خاص صورت گرفت و مردم فلسطین مجبور به این امر شدند.
مثلاً یکی از عواملی که مردم فلسطین مجبور به فروش زمین خود شد این بود که انگلیس، مقدار مالیاتها را افزایش داد و همزمان از صدور حبوبات و زیتون که عمده محصول کشاورزی فلسطین بود جلوگیری نمود. در نتیجه کشاورزان از عهده مخارج و مالیاتها بر نیامده و به ناچار ملک خود را می‌فروختند، از اینها که بگذریم، پس از مدتی فتوایی شرعی مبنی بر حرام بودن فروش زمین به یهودیان از سوی بر خی علما صادر شد. اولین فتوا در مورد حرام بودن فروش زمین به یهودیان، توسط کنگره علمای فلسطین که در بهمن ۱۳۱۳ در بیت المقدس تشکیل جلسه داد صادر شد. شرکت کنندگان در این کنگره به اتفاق آرا فتوا دادند که فروش زمین در فلسطین به یهودیان حرام است، زیرا این کار به یهودیان امکان می‌دهد به اهداف خود که عبارتست از یهودی سازی فلسطین، خارج ساختن این سر زمین از دست ساکنان اصلی آن و بیرون راندن آنها از سر زمینشان و محو آثار اسلامی در فلسطین از طریق تخریب مساجد و عبادتگا ه‌ها و اماکن مقدس اسلامی دست پیدا کنند. طبق این فتوا بر همه واجب است که با فروشندگان زمین به یهود قطع رابطه کنند و آنان را معرفی نمایند و اگر این افراد مردند در قبرستان مسلمین دفن نخواهند شد. در تاریخ معاصر فلسطین گزارشهایی از مراسم جشن و پایکوبی مردم به میمنت مجازات معدود خائنانی که اقدام به فروش زمینهایشان کرده بودند، ضبط شده است. طبیعی است که در چنین فضایی کمتر کسی به خود جرأت می‌داده است که دست به فروش زمین به صهیونیستها بزند و نفرت و لعن خلق و خالق را برای خود بخرد. در هر حال چنان که آورده شد، جمع ارقام زمینهای واگذار شده به صهیونیستها(با احتساب زمینهایی که از قبل در اختیار یهودیان بوده) در زمان سلطه انگلیس، تقریباً دو هزار کیلومتر مربع است که در مقایسه با ۲۷ هزار کیلومتر مربع مساحت فلسطین، فقط ۷/۷ در صد است که از این درصد هم چیزی حدود یک سوم آن از طریق خرید به صهیونیستها رسیده است و ما بقی با مساعدت انگلیس در اختیار آنها گذاشته شده است. این بدان معنی است که تنها چیزی حدود ۵/۲ درصد از زمینهای فلسطین به صهیونیستها فروخته شده است. پس از خروج انگلیس از فلسطین در اردیبهشت ۱۳۲۷(۱۹۴۸ میلادی)، مابقی این سر زمین نه از طریق خرید که با کشتار، غصب، شکنجه، تخریب، فشار و توطئه و با بدترین شکل از فجایع و جنایات که ممکن است به تصور بشر درآید، به تصرف صهیونیستها در آمده است. وقایع جنایتکارانه‌ای که صهیونیستها ترتیب داده‌اند، یک فهرست بلندبالا و شامل د ه‌ها عنوان است. فقط در سال ۱۹۴۸ و برای آماده سازی فضا جهت اعلام موجودیت به اصطلاح « دولت اسرائیل»، ده‌ها مورد کشتار دسته جمعی با صدها شهید از زن و مرد و کوچک و بزرگ، «عملیات افتخار آمیز صهیونیستها» را شامل می‌شود که فاجعه « دیر یاسین» با ۳۶۰ کشته و کشتار حیفا با ۱۵۰ شهید دو نمونه از آنها است.
حاصل این کشتارها و نتیجه برنامه ریزی شده آنها این که در همان سال ۱۳۲۷ «ساکنان ۵۳۱ روستا و شهر فلسطینی یعنی جمعاً ۹۰۰ هزار نفر را از خانه و کاشانه بیرون راندند.» و این جنایات هم چنان ادامه داشت تا به سه هزار کشته اردوگاه‌های «صبرا و شتیلا» تحت نظارت آریل شارون در سال ۱۳۶۱ و کشتار ابراهیمی در سال ۱۳۷۲ وقتل عام جنین درسال ۱۳۸۱ و... توجه شود که همه اینها صحنه‌های کشتار است نه جنگ. یعنی یک طرف مردم بی‌سلاح بی‌دفاع یک روستا، یا یک حرم، یا نماز گزاران یک مسجد، یا بچه‌های پناه گرفته در یک پناهگاه و... و در سوی دیگر یک ارتش مسلح مجهز وحشی است با اندیشه نژادپرستانه صهیونیستی و تعلیم دیده برای کشتار و جنایت.(۱)
با بیان این مطالب روشن شد که یهودان به زور وارد این فلسطین شدند، و قسمت زیاد این سر زمین توسط آنان غصب وبخش از زمینهای که به یهودیان فروخته شده است، با نقشه ابر قدرت‌ها بوده است.
در این خصوص به منابع زیر مراجعه فرمایید:
- اکرم زعیتر، سرگذشت فلسطین، ترجمه اکبر هاشمی رفسنجانی.
- فلسطین، سر زمین تاریخ و مقاومت، انتشارات جنبش جهاد اسلامی فلسطین.
- محمود محجوب وفرامرز یاوری، گیتا شناسی کشورها، ذیل کلمه" فلسطین.
- جهان زیر سلطۀ صهی و نیز م، انتشارات سپاه پاسداران
پی نوشت:
۱. روزنامه جمهوری اسلامی، مورخ ۸/۲/۸۰ با تلخیص و اندکی تغییر.
نظرات