اهل سنت باور دارند که حادثه عظیم و تاریخی غدیر و سخنان پیامبر اکرم(ص) صرفاً به معنای لزوم «محبت و دوستی» حضرت علی(ع) است و هیچ دلالتی بر امامت و زمامداری و لزوم پیروی از ایشان ندارد و یا اگر روایت به امامت امام علی(ع) دلالت دارد، دلالت آن صریح و روشن نیست.

این واقعه را بسیاری از عالمان اهل سنت در کتای های خود آورده اند به گونه ای که گفته می شود این روایت در زمره روایات متواتر است که تردیدی در آن وجود ندارد. دانشمندان اهل سنت که حدیث غدیر را در کتاب های خود با صراحت بیان کرده‌اند، عدة کثیری هستند که به عنوان نمونه از جمعی از آنان نام می‌بریم.

شهر سوال ـ این حقی که به عنوان رنگ و لعاب باطل استفاده شده، عده ای را دچار شبهه می کند و اگر افراد بتوانند رنگ و لعاب را کنار بزنند و اصل ماجرا را ببینند، مساله واضح است. مساله امامت فقط با جواب دادن به یک سوال ساده حل می شود و آن اینکه: آیا خدای متعال راضی می شود که رهبری امت مومن، به دست فردی خطا کار باشد؟

شهر سوال ـ اگر معنای "ولیّ" به معنای دوست و دوستی باشد، عاقلانه نیست كه پیامبر اسلام(ص) بیش از یكصد هزار نفر را در هوای گرم و در وسط بیابان های خشك و سوزان متوقف سازد تا به مردم بگوید: «هر كه من دوست او هستم، علی هم دوست او است و او را دوست بدارد»، زیرا دوستی مسلمانان با یكدیگر یكی از بدیهی ترین مسایل اسلامی است كه از آغاز اسلام وجود داشته و بارها پیامبر(ص) مردم را به دوستی امام علی(ع) فرا خوانده بود.

آن چه سالار شهیدان در مناجات خود از خدا می طلبید آن بود که از خودش به خودش برسد و این عالی ترین راه معرفتی است و فقط انسان هایی خاص آن را شناخته و می پیمایند، با این حال چون عامه مردم توان پایین تری نسبت به درک مبدأ هستی (خدای متعال) دارند، از این رو خدای متعال آنان را به مطالعه و نظر به آثارش دعوت می کند و جهان هستی را با این نظم شگفت و وجود موجودات عجیب و غریب، چون تابلویی پند آموز در جلوی چشمان جستجوگران توحید قرار می دهد و آنان که در این مسیر، به حق گام بر می دارند؛ می توانند از آن همه نقش در تابلو هستی، ترسیمی جدا که فقط رسم خدا است را ببینند!