چه نوع دوستی و تعلق خاطری الهی و چه نوع آن شیطانی است؟

اسلام به محبت و مودت بین افراد، توجه خاصی دارد.

پیامبر(ص) می فرمایند: دوست داشتن مؤمن یكى از بزرگترین اسباب ایمان است.[۱]

امام صادق علیه السلام می فرمایند: از نشانه هاى دین دوستى آدمى این است كه برادرش را دوست داشته باشد.[۲]

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : نگاه كردن به برادرى كه به خاطر خداوند عزّ و جلّ دوستش مى دارى، عبادت است.[۳]

و افراد به رقابت در این عرصه تشویق شده اند. امام على علیه السلام می فرمایند: برادرت در دوستى اش [نسبت به تو] از تو قویتر نباشد.[۴]

اما باید ضابطه های دوستی را نیز حفظ کرد، تا از فواید آن بهره مند شد. امام على علیه السلام می فرمایند: برادران را به اندازه پرهیزگارى آنان دوست بدار.[۵]

و چون ممکن است شیطان از در فریب وارد شود و مطالب فاسد را با شعارهای زیبا، عامل انحراف قرار دهد، خوب است که انسان با معیارهایی، به سنجش و ارزیابی دوستی ها خود بپردازد. که با معیارهای مختلفی می توانیم به ارزیابی یک دوستی بپردازیم.

اگر هدف را به عنوان معیار در نظر بگیریم، باید بگوییم: دوستی و علاقه مندی كه رنگ خدایی داشته باشد یعنی هوای نفس در آن نقش ایفا نكند و شیطان در پشت صحنه، فرمان ندهد، صحیح و در مسیر حق است ولی اگر دوست داشتن هم نوع به خاطر امور نفسانی بوده و انسان كسی را از روی شهوت خواهی دوست بدارد مثل دوست داشتن غیر هم جنس و در بعضی مواقع دوست داشتن همجنس، این گونه دوست داشتن ها خطرناك و انحرافی است.

اگر نتیجه را معیار قرار دهیم باید بگوییم: دوستی های خدایی انسان را به طرف خدا و معنویت می كشاند، ولی دوستی های شیطانی، انسان را دنیا طلب كرده و موجب از بین رفتن معنویت می شود و انسان را آماده ارتكاب گناه می كند.

بنابراین با در نظر گرفتن ملاک ها و معیارهای روشن دینی، انسان می تواند دوستی های الهی را از دوستی های شیطانی تفکیکک کند.

[۱]. بحار الأنوار: ٧٤/٢٨٠/٧.
[۲]. الاختصاص: ٣١.
[۳]. بحار الأنوار: ٧٤/٢٧٩/١.
[۴]. بحار الأنوار: ٧٤/١٦٥/٢٩.
[۵]. الاختصاص: ٢٢٦.