چه لزومی دارد که یک نفر بیش از هزار سال زنده باشد برای اینکه روزی ظهور کند و منجی باشد؟ چرا منجی برای زمان خود نباشد؟

باید توجه کنیم که انتظار امام زمان (عج) برای ظهور و ایفای رسالت منجی، به معنای بی کار بودن او در زمان غیبت نیست. بلکه امام زمان (عج) در زمان غیبت نیز، شئون امامت را بر عهده دارند. و مردم از برکات حضور ایشان استفاده می کنند. کما اینکه این مطلب در روایت بیان شده است:

روای می گوی به حضرت صادق عليه السّلام عرضكردم چگونه مردم از حجت غائب و مستور بهره ‏مند ميشوند و استفاده مى‏ برند فرمود همان طورى كه از خورشيد بهره ميبرند هنگامى كه در پس پرده هاى ابر پنهان است. (بحار الأنوار، ج‏۲۳، ص ۶)

و پنهان بودن از دیدگان عموم مردم، منافاتی به حجت الهی بودن و روشن نگاه داشتن مشعل هدایت ندارد. کما اینکه امیر المومنین (ع) می فرمایند: زمين هيچ گاه از حجّت الهى خالى نيست، كه براى خدا با برهان روشن قيام كند، يا آشكار و شناخته شده، يا بيمناك و پنهان، تا حجّت خدا باطل نشود، و نشانه‏ هايشان از ميان نرود. (نهج البلاغه، کلمات قصار ۱۴۷)

و مطابق اعتقادات ما، زمین هرگز از حجت الهی خالی نخواهد ماند.  وشاء گويد: از امام رضا (ع) پرسيدم: زمين بى‏ امام بجا مى ‏ماند؟ فرمود: نه، گفتم: به ما روايت رسيده كه زمين بى ‏امام بجا نماند مگر اينكه خداى عز و جل بر بندگان خشم كند، فرمود: نه آنکه دنیا باقی بماند و خدا خشم بگیرد! بلکه اصلا باقی نمی ماند. (الكافي، ج‏۱، ص۱۷۹)

بنابراین همین هزار سال یا بیشتر، امام به شئون امامت مشغول هستند. ولی اینکه چرا خدا، یک نفر را برای این دوره طولانی قرار داده است، باید با این آیه قرآن جواب داده شود که:

 اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسالَتَهُ (۱۲۴ انعام) خداوند آگاهتر است كه رسالت خويش را كجا قرار دهد.

و البته داشتن عمر زیاد، خود می تواند یک آزمون الهی باشد. چون آنان که به خدای متعال ایمان آورده اند، باید نشان دهند که به قدرت او ایمان دارند. و اعتقادات خود را بر پایه مسائل عادی پیرامون خود نمی چینند. بلکه اگر مساله ای غیر عادی، اما موافق قواعد عقلی باشد، در مقابلش تسلیم می شوند.