روش های صمیمی شدن با دیگران

پرسش:

چکونه با دیگران صمیمی باشیم؟

پاسخ:

صمیمی شدن و صمیمی بودن یک صفت و ویژه گی شخصیتی و قابلیتی تا حدی ژنتیکی است و به تیپ شخصیتی افراد مرتبط است. افراد برون گرا تعاملات اجتماعی بیشتری نسبت به افراد درون گرا دارند اما سطوح تفکر و ارزیابی موضوعات زندگی در درون گراها بیشتر است. موضوع صمیمیت و همدلی یکی از موضوعات مهارت های ارتباطی و اجتماعی است که مهارت های ارتباطی و به عبارتی هوش اجتماعی مانند سایر مهارت ها قابل کسب است و با تمرین و ممارست به دست می آید.
لازم به توضیح است که صمیمی بودن در زمان خاص و موقعیت خاص باعث ایجاد نگرش مثبت و احساس خوب دیگران و در خود فرد نیز احساس مفید بودن را دارد اما در بعضی از موقعیت های ارتباطی باعث سوء استفاده دیگران شده و موجب آسیب های روانی در فرد میشود . بنابراین اینکه بدانیم که کی ، کجا و با چه کسانی صمیمی باشیم بسیار مهم است.
در زیر به جای اینکه ما روش های صمیمی شدن را مطرح کنیم به تکنیک های ارتباط موثر و مفید اشاره می کنیم که باعث خود ارزشمندی و ایجاد نگرش مثبت در دیگران نسبت به ما می شود:

۱- سعی کنید وقتی که فردی (مورد اعتماد) حرف های دلش را می زند و یا به عبارتی دیگر درددل می کند بدون قضاوت و با تماس چشمی فقط صحبت های ایشان را گوش دهید.
۲- خود را به جای دیگران در مشکلات بگذاریم و به طرف مقابل حق بدهیم که چنین احساسی داشته باشد و در صحبت ایشان را همراهی کنیم و اگر نظرمان مخالف است محترمانه بگوییم حرف شما درست است اما من فکر می کنم که ... .
۳- همیشه نقاط مثبت افراد و حرفهایشان را ببینیم و پیش بینی مثبت نسبت به آینده داشته باشیم.
۴- در مواردی که موضوع صحبت را نمی پسنیدم یا طرف مقابل فکر می کنند که در این موضوع ما می توانیم به او کمک کنیم در حالی اینطور نيست به طرز محترمانه و قاطعانه بگوییم حرف شما درست است ولی کاری از دست من برنمی آید.
۵- هیجانات و احساسات خود را بشناسیم و هیجانات دیگران و احساسات دیگران تشخیص بدهیم و در زمانی که طرف مقابل احساس عادی ندارد سعی در منطقی و عاقالانه حرف زدن و یا قانع کردن ایشان را نداشته با شیم و فقط همدلی و همدری کنیم.
۶- صمیمت را از اعضا خانواده خود شروع کنیم و همیشه خود را به جای دیگران در نظر بگیریم.
۷- مدیریت هیجانات و احساسات خویش و حل مشکلات شخصی و پیدا کردن روش های حل مسأله به صورت منطقی در دیگران.
۸- تمرین جرأت ورزی و دفاع از افکار و عقیده خود به طور غیر مخرب.
۹- توانایی تحمل فشار و سخت رویی در مقابل حرفهای احساسی و غیر منطقی.
۱۰- پذیرش افراد همانطور که هستند نه آنچه که ما می خواهیم باشند.
۱۱ - سعی در عدم وابستگی عاطفی و استقلال در رای و نظر