پرستش خدا

پرسش:
چرا باید خدا را بپرستیم؟

 

 

پاسخ: شهید مطهری در تعریف پرستش می‌گوید: پرستش حالتی است که انسان از باطن خودش توجه می‌کند به آن حقیقتی که او را آفریده است و خودش را در قبضه قدرت او می‌بیند. خودش را به او نیازمند و محتاج می‌بیند.(۱)

پرستش، امری غریزی و از ویژگی‌های فطری و روحی بشر است. انسان به خاطر فقر و نیازهایی که درون خود احساس می‌کند، فطرتا پرستشگر و دوستدار موجود کامل است. از این رو، هرگاه قدرت بالاتر، زیبایی بالاتر و علم بالاتری ببیند در مقابل او کرنش و تعظیم می‌کند. در عالم هستی، خداوند این کمالات را در اوج خود دارد.

از طرفی انسان بالفطره کمال‌گرا و طالب کمال است. همیشه کمال را می‌خواهد و برای رسیدن به آن تلاش می‌کند و در مقابل کمال بالاتر از خود تعظیم می‌کند. خداوند کمال مطلق در عالم است.

پرستش، کوشش انسان برای ارتباط با وجود غیرمرئی است که آفریدگار همه هستی، حکمت مطلق، قدرت مطلق، خیر مطلق... است. انسان با پرستش و تعظیم و کرنش در برابر خداوندگار هستی نشان می‌دهد که هم به بزرگی و کمال او شناخت داشته و دوستش دارد و هم نعمات او را سپاس می‌گذارد و آماده است تا با انجام فرامینش خود را به قُرب او برساند.

 

 

پی‌نوشت:

۱. مطهری، مرتضی، اسلام و مقتضیات زمان، ۲۹۲_۲۹۳.