اهل بیت(علیهم السلام)

شهر سوال ـ امام حسن (ع) نیز حکومت را حق خود می دانند که به دلیل نداشتن یار و یاور ناگزیر به ترک آن می شوند. ایشان در خطبه ای در حضور معاویه می فرمایند: اى مردم، معاویه پنداشته من او را شایسته خلافت مى‏ دانم و خود را نه! دروغ بافته، كه من به تصریح قرآن و نصّ نبوىّ بر تمام مردم از خودشان شایسته ‏ترم، بخدا اگر مردم با من بیعت نموده و اطاعتم كرده و یارى ‏ام مى ‏دادند ...، و تو اى معاویه هرگز در آن به طمع نمى ‏افتادى.[۲]

شهر سوال ـ در لغت "اهل" به كسانی می گویند كه محوری واحد آن ها را جمع کرده است. مثل کسانی که خویشاوندی، نقطه اشتراک آنهاست. یا کسانی که سکونت در یک منزل، سبب وحدت آنها شده است و یا اینکه دین واحدی آنها را با یکدیگر قرین کرده است.[۱]

شهر سوال ـ نام او به گونه های مختلفی چون اسید بن مالک، و اسید بن مالک حضرمی، ذکر شده است. بعضی از مورخین چون «ابن شهرآشوب در مناقب» و سیدمحسن امین در «اعیان الشیعه» و قاضی نعمان او را شریک در قتل حضرت عبدالله فرزند مسلم بن عقیل (علیه السلام) با همدستی عمرو بن صبیح صیداوی می دانند و در زیارت شهداء از ناحیه مقدسه امام زمان (علیه السلام) چنین آمده است:

شهر سوال ـ هر گاه بخواهند كسی یا چیزی را ستایش یا نكوهش كنند، معمولاً آن را تشبیه به كس یا چیزی می كنند كه آخرین مرحلهء كمال یا نقص را طی كرده است، مثلاً می گویند: حضرت زینب(س) در نطق و بیان مثل پدر بزرگوارش علی بن ابی طالب(ع)بود، یا فلانی در قساوت قلب مثل شمر بن ذی الجوشن است، ولی اگر تمام مراحل كمال یا نقص را طی كرده باشد، می گویند: چه بگویی در حق فلانی؟ نمی شود او را به كسی تشبیه كرد. خودش است. مثلاً خداوند متعال كمال مطلق است و هیچ چیزی مانند او نیست «لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَىْ‏ءٌ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ»[شوری/۱۱]