تاریخ اسلام

نه غربی ها نسبت به علوم ماوراء بی تفاوت هستند و نه مسلمانان، علوم تجربی را رها کردند و این مقایسه مثل آن است که کسی بگوید چشم را ببندیم تا گوش بهتر کار کند.

بسیار واضح می توان دید، دستورات اسلام، همیشه نتایج مثبت به دنبال خواهد داشت، و انجام آنچه اسلام نهی کرده، تبعات منفی دارد. بنابراین از نظر مکتبی مساله بسیار روشن است. از نظر تاریخی نیز این موتور اصلاحی آنچنان قوی و مستحکم بود که حتی امثال بنی امیه هم نتوانستند آن را به طور کامل از حرکت بازدارند

شهر سوال ـ ین گزارش تاریخی درست است که «فدک» در زمان خلافت امیرمؤمنان(ع) پس گرفته نشد و در دست فرزندان حضرت زهرا(س) قرار نگرفت. امام (ع) در زمان خلافتش ضمن نامه‌ای به «عثمان بن حنیف» فرماندار بصره می نویسد :

«بلی کانت فی ایدینا فدک من کل ما اظلته السماء فشحّت علیها نفوس قوم و سخت عنها نفوس قوم آخرین...؛(۱)
آری از آن چه آسمان بر آن سایه افکنده است، «فدک» در دست ما بود. مردمی بر آن بخل ورزیدند و مردمی سخاوتمندانه از آن چشم‌پوشی کردند.»
حال چرا حضرت فدک را به صاحبان اصلی‌اش نداد، دو نوع می‌توان پاسخ داد:
۱ – امام در جریان بیعت و آغاز زمامداریش، به برگرداندن حقوق و اموال (که در دورة حاکمان پیش غصب شده بود) اصرار ورزید و بسیار تأکید کرد. حال پس از رسیدن به قدرت، اگر «فدک» را پس می‌گرفت،‌ به ذهن برخی خطور می‌کرد آن همه اصرار برای خودش بود!
امام نخواست‌ کاری کند که دیگران درباره‌اش این گونه قضاوت کنند و دربارة حضرت بگویند: اعلان پس گرفتن اموال غصب شده و رد آن به صاحبان، مقدمه برای به دست آوردن باغی بود که در زمان خلفا مورد دعوا و گفتگو بود؛ یعنی بگویند: برای این که فدک را تصرف نماید، پس گیری زمین‌ها و مزارعی را که توسط عثمان بخشیده شده بود، عنوان کرد.

چگونه می توان او را فردی موثر در تشکیل اسلام دانست با اینکه سالهای سال از دعوت اسلام گذشته بود و هنوز سلمان حضوری در بین مسلمانان نداشته است. و چگونه می توان تصور کرد که سلمان فارسی می تواند قرآنی آن چنان فصیح و بلیغ بگوید که تمام فصحای عرب از انجام چنین عملی عاجز هستند.