تفسیر و علوم قرآن

شهر سوال ـ اما معارف قرآن دریای بی کرانی را تشکیل می دهد که برای بهره بیشتر از معارف آن محتاج تفسیر هستیم. در واقع قرآن به مانند دریا می تواند مراتب مختلفی از بهره را نصیب ما کند. کسی در ساحل می ایستد و به منظره آن می نگرد، دیگری در کناره های دریا وارد شده و کس دیگری در اعماق دریا فرو می رود و از مروارید های آن بهره مند می شود.

شهر سوال ـ قرآن و به تعبیری اسلام، برنامه منسجمی برای این جهت از زندگی بشر دارد. (همان گونه که در سایر مسائل نگاه جامع وجود دارد) مساله ای که از یک سو، توالد و تناسل بشر در آن قرار دارد و از سویی نیاز غریزی انسان را تامین می کند و از سویی نیز اولین و مهمترین کانون اجتماع را تشکیل می دهد و اولین حلقه تربیتی نیز هست.

شهر سوال ـ « قرآن این كلمه در اصل مصدر است و بمعنى خواندن، نظر انداختن فراهم آوردن، جمع كردن چیزى را بچیزى مى ‏باشد ... بعضى از علماء گفته‏اند تسمیه این كتاب به قرآن از میان كتابهائی كه خداوند متعال نازل فرموده به جهت این است كه ثمره تمام آنها در قرآن جمع است بلكه ثمره جمیع علوم در آن گنجانده شده است. »[۲]

شهر سوال ـ كره ‏ى زمین، از یك طرف داراى دو قطب مغناطیسى است كه به نام شمال و جنوب خوانده مى ‏شود. از طرف دیگر چون زمین داراى دو حركت وضعى (به دور خود) و انتقالى (به دور خورشید) است. به نظر مى ‏آید كه خورشید صبح‏گاهان از یك طرف خارج و كم‏كم بالاى سر ما مى‏ آید و سپس به هنگام شام‏گاهان از طرف دیگر فرو مى ‏رود. در عرف مردم و اصطلاح علمى آن طرف كه خورشید طلوع مى ‏كند به نام «شرق» و آن طرف كه خورشید غروب مى‏كند و نام «مغرب» نامیده مى ‏شود. و با دقت عقلى و علمى ثابت مى ‏شود كه زمین مشرق‏ها و مغرب‏هاى متعددى دارد. چون:

شهر سوال ـ در قرآن مطالبى نسبت به برخى افراد، یا بعضى از وقایع كه در آینده یعنى زمان بعد از نزول آیات قرار بوده واقع شود، پیش بینى شده كه به همان صورت به وقوع پیوسته است. از جمله آیات كریمه مربوط به پیروزی رومیان بر ایرانیان مى باشد. و البته خبر قرآن از گذشته نیز نوعی خبر از غیب بوده است. مثلا ماجرای گاو بنی اسرائیل چیزی بوده که حتی یهودیان نیز از آن خبر نداشته اند. و سایر اخبار ذکر شده در کتب اهل کتاب نیز، بدون تعلیم از آن و با تغییر در بخش های تحریف شده بیان می شده است.

شهر سوال ـ قرآن دیگران را به مبارزه‎طلبی و همانند‎آوری دعوت می‌كند این دعوت كه در اصطلاح «تحدّی» نام دارد مشتمل بر قیاس و برهان است بدین گونه كه: اگر این كتاب، كلام الله نباشد پس كلام بشری است و اگر بشری باشد شما هم كه بشر هستید باید بتوانید مثل آن را بیاورید، اگر شما توانستید مثل آن را بیاورید بشری بودنش اثبات می‌شود و اگر نتوانستید معلوم می‌شود كه بشری نیست و اعجازی است كه هم اثبات كننده رسالت آورنده آن و حقانیت قرآن است.[۱] این تحدّی گاهی به كلّ قرآن[۲] گاهی به ده سوره[۳] و گاهی به یك سوره[۴] است كه گویای تخفیف برای همانندآوران است.