تفسیر و علوم قرآن

شهر سوال ـ از نظر روان شناسى تفاوتى اساسى بین ساختار روانى و گرایش‏ها و عواطف زن و مرد وجود دارد. روان‏شناسان معتقدند كه زنان به طور طبیعى «تك شوهرگرا» مى ‏باشند و فطرتا از تنوع همسر گریزانند و خواستار پناه یافتن زیر چتر حمایت عاطفى و عملى یك مرد مى ‏باشند و تنوع گرایى در زنان نوعى بیمارى است. ولى مردان ذاتا تنوع گرا و «چند زن‏گرا» مى ‏باشند و چنان كه مى ‏دانید احكام اسلام همه متناسب با نیازهاى واقعى و ویژگى ‏ها و خصلت‏هاى ذاتى انسان‏ها وضع گردیده است.

شهر سوال ـ آیات مرتبط به مساله نماز در قرآن بسیار فراوان است. بعضی از آنها به اهمیت نماز و لزوم آن اشاره می کنند: «وَ أَقیمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ وَ ارْكَعُوا مَعَ الرَّاكِعینَ؛[بقره/۴۳] و نماز را بپا دارید، و زكات را بپردازید، و همراه ركوع كنندگان ركوع كنید (و نماز را با جماعت بگزارید)!»

شهر سوال ـ حضرت علی(ع) درباره قرآن می فرمایند: َ «إِنَّ الْقُرْآنَ ظَاهِرُهُ أَنِیقٌ وَ بَاطِنُهُ عَمِیقٌ لا تَفْنَى عَجَائِبُهُ وَ لَا تَنْقَضِی غَرَائِبُهُ وَ لا تُكْشَفُ الظُّلُمَاتُ إِلَّا بِهِ؛[۱] همانا قرآن داراى ظاهرى زیبا و باطنى ژرف و ناپیداست، مطالب شگفت آور آن تمام نمى ‏شود، و اسرار نهفته آن پایان نمى ‏پذیرد و تاریكى ‏ها بدون قرآن بر طرف نخواهد شد.»

شهر سوال ـ «نِساؤُكُمْ حَرْثٌ لَكُمْ فَأْتُوا حَرْثَكُمْ أَنَّى شِئْتُمْ وَ قَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْلَمُوا أَنَّكُمْ مُلاقُوهُ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنینَ؛[بقره/۲۲۳] زنانتان كشتزار شما هستند. هر جا كه خواهید به كشتزار خود درآیید. و براى خویش از پیش چیزى فرستید و از خدا بترسید و بدانید كه به نزد او خواهید شد. و مؤمنان را بشارت ده.»

شهر سوال ـ درباره خلقت در شش روز باید دقت کنیم که قطعا منظور از این روز، فاصله طلوع آفتاب تا غروب آن نیست. چون خورشید خود قسمتی از این مخلوق (آسمان و زمین) است. پس زمانی که خورشید وجود نداشته، طبیعتا روز نمی تواند به معنای فاصله طلوع تا غروب باشد. پس اگر چه مـعـمـولا ایـن لـفـظ در هـمان معناى روز كه ضد شب است به كار مى رود و در قرآن نیز در این معنى زیاد به كار رفته است ولى گاهى همین لفظ به معناى دوران استعمال مى شود، بطورى كه اگر چیزى دورانهاى مختلفى داشته باشد، به هر دورانى یوم اطلاق مى گردد. مثل:

شهر سوال ـ «در کتاب قاموس اللغه نیز درباره "سجر" می نویسد: سجر= افروختن آتش. پر كردن. راغب آنرا تشدید آتش گفته. صحاح و قاموس آنرا سرخ كردن تنور و پر از آب كردن نهر و غیر آنها گفته‏اند. زمخشرى آنرا پر كردن گفته سجر التّنور یعنى آن را با آتشگیره و هیزم پر كرد.خلاصه اینها، افروختن و پر كردن است و اصل آن بنا بقول مجمع انداختن در آتش است»