توبه از غیبت

اگر قرار است با یک غیبت کردن تا چهل روز اعمال عبادی ما مثل نماز، پذیرفته نشود، پس چرا ما در این چهل روز، نماز و اعمال دیگرمان را انجام دهیم؟

این روایت به آن معنا است که عبادت هاى او سازندگى ندارد و در او نورانیتى پدید نمى‏ آورد، نه آن که تکلیف نماز و روزه از گردن او ساقط شده باشد.

آیا برای توبه از غیبت، استغفار کافی است؟

توبه از غیبت

اگر غیبت شده زنده است و از غیبتی كه درباره او شده خبر ندارد و گمان می رود مراجعه به او برای رضایت دادن موجب عداوت و كینه می شود و فتنه و فساد به بار می آورد، غیبت كننده به وی مراجعه نمی كند. و در عوض برای او بسیار استغفار می كند و مكرر از پیشگاه خداوند درخواست عفوش را می نماید. و هم چنین اگر غیبت شده فرد بی گذشتی بود، چنان چه غیبت كننده به او مراجعه كرد و فرد غیبت شده او را مشمول عفوش قرار نداد اینجا هم غیبت كننده باید برای فردی كه غیبت او را انجام داده است از خداوند طلب عفو و آمرزش كند. این استغفار ها در صفحه حسنات آن دو گروه ثبت می شود، و موجب می گردد كه غیبت شدگان از غیبت كنندگان عفو و اغماض نمایند.