ویژگی های مومن چیست؟

ایمان درجاتی دارد و هر شخص با توجه به درجه خود در ایمان، ویژگی های خاص خود را دارد. امام صادق (ع) درباره درجات ایمان می فرمایند: ایمان به منزله نردبانى است كه ده پله دارد كه باید پله به پله از آن بالا رفت . بنابراین، كسى كه در پله دوم قرار گرفته، به آن كه در پله اول است نباید بگوید: تو ایمان ندارى، همین طور كسى كه در پله بالاتر تا پله دهم قرار دارد، نباید پایین تر از خود را بى ایمان بداند و بر این اساس ، كسى كه در مرحله پایین تر از ایمان توست نباید او را ساقط و خورد كنى، چون كسى كه در مرحله بالاترى از ایمان نسبت به تو قرار دارد، تو را خورد و ساقط مى كند. پس اگر كسى در مرحله پایین ترى از ایمان است او را با آرامى و نرمى به درجه ایمان خود بكشانید و چیزى كه توانایى آن را ندارد به او تحمیل نكنید كه موجب شكست او خواهد شد، چرا كه هر كس مؤ منى را خورد كند، لازم است براى اصلاح و جبران شكست او اقدام نماید.این درجات متفاوت ایمان در میان بزرگانى از اصحاب پیامبر صلى الله علیه و آله هم جارى بود به طورى كه مقداد در پله هشتم ایمان و ابوذر در پله نهم و سلمان فارسى در پله دهم ایمان قرار داشت.[۱]

اما فرد در هر درجه ایمانی که باشد، ایمان او در رفتار و اعمالش ظاهر می شود و می توان برای درجات پایین ایمان، رفتارهای حداقلی مطابق با زمان خود بیان کنیم:
۱- مومن نسبت به کسب حلال و طیب بودن روزی خود و عیالش، حساس است.

۲- مومن به معنای واقعی به انجام وظایف دینی خود پایبند است. از نماز و روزه و انجام سایر واجبات تا ترک گناهان  کبیره و عدم اصرار بر گناهان صغیره که باید ها و نباید های زندگی او را تشکیل می دهد.

۳- مومن در روابط خود با نامحرم احتیاط لازم را می کند و عفت در اعمال و رفتار او تعیین کننده شکل و میزان روابط است.

۴- ایمان مومن، در تعیین معاشرت های اجتماعی او تعیین کننده است و مومن از حضور در جمع ها و مکان ها و مهمانی هایی که در آن مهمانی ها و فضاها امکان معصیت خداوند وجود دارد اجتناب می کند.

۵- مومن به انجام تعهدات و وظایف خویش در مقابل خانواده پایبند است. و در عین پرداختن به مسائل شخصی و فردی خود کاری نمی کند که حقوق همسر و فرزندان را ضایع کند.

۶- مومن اوقاتی از شب و روز خود را به خلوت کردن با خدا و دعا و تلاوت قرآن می گذراند.

۷- مومن در زندگی خویش اهل تجملات و اسراف نیست و نسبت به حقوق محرومان جامعه در اموال خود، توجه لازم را دارد.

و... .

[۱]. بحارالانوار، ج ۲۲، ص ۳۵۱.