با اینکه می دانم برای ازدواج مناسب نیست، اما از اینکه به او جواب رد بدهم احساس گناه می کنم

دختری ۱۹ ساله هستم. حدود ۷ ماه است با پسری ۲۱ساله در ایسنتاگرام آشنا شدم که ازقضا دریک شهر و نزدیک هم هستیم.
اوایل من خیلی حس خوبی به ایشون داشتم و تحسینش میکردم بابت اخلاقای خوبش، هنوز هم اگر قرار باشه از ایشون بگم فقط اخلاق و رفتارای خوبشه چون برای من کم نذاشت تو این مدت و دل پاکی هم داره اما مسئله اینه که حس میکنم برای من در آینده خیلییییی موقعیت های بهتر هست و فکر میکنم که ایشون برای من کمه درواقع، اطرافیانم هم همینو بهم میگن چون من خودم دختری چادری با خانواده ای مذهبی هستم.
ایشون در حال حاضر بیکاره سربازی نرفته و اینکه قصد ادامه تحصیل نداشت اما بخاطر رسیدن به من قصدشو داره و دنبال کاراشه حسابی چون واقعا منو دوس داره و خانوادش و تمام اطرافیانش در جریانن
مشکل من در حال حاظر اینه که سرد شدم و دیگه علاقه ای بهش ندارم. چون کیس مورد نظر من نیست این آقا
از شما میخوام کمکم کنین چه تصمیمی بگیرم.
ضمن اینکه این آقا همیشه به من میگه نمیذارم کات کنی تحت هیچ شرایطی و من از بچه بازی یا اقدامات احساسی ایشون در مقابل پیشنهاد کار کردنم میترسم چون خانوادم در جریان نیستن وکاملا با روابط این چنینی مخالفن همچنین دلم براش میسوزه که کلی امیدو آرزو داره برای ازدواجمون و من نمیتونم تو ذوقش بزنم

با سلام خدمت شما خواهر گرامی، به شهر سوال خوش آمدید.
همانطور که خودتان هم به نوعی اشاره کردید و توجه دارید، در مورد موضوعات سرنوشت ساز زندگی، نمیتوان با نگاه صرفا احساسی و لحظه ای و مقطعی تصمیم گرفت! به ویژه در خصوص ازدواج که شاید مهمترین اتفاق و تصمیم برای هر فرد در طول زندگی اش باشد. پس این نکته را هم خودتان بدانید و هم به دیگران گوشزد کنید. (ازجمله آن آقا).
نکته مهم دیگر این است که این ارتباط را بایستی به حداقل ممکن برسانید و در صورت امکان آن را قطع کنید. به ویژه که اکنون صحبت از ازدواج و زندگی پیش آمده است.
حال اگر قرار باشد به ازدواج فکر کنید، با توجه به صحبت قبلی، بدون درنظر گرفتن صحبتها و ارتباطات پیشین و شناختی (که کاملا خام و سطحی) از یکدیگر داشته اید، باید با آن برخورد کنید. به آن آقا هیچ قولی ندهید. اکنون شما میتوانید (تأکید میکنم میتوانید) قطع ارتباط کنید برای همیشه و پاسخ رد را خودتان بدهید، و میتوانید پیشنهاد دهید ایشان در صورت اصرار به ازدواج با شما، فقط و فقط از طریق خانواده شان اقدام کنند و به صورت رسمی به خواستگاری بیایند (یا هر طور که خانواده ها صلاح میدانند). و این نکته را هم بدانند که با ایشان مانند کسی که برای اولین بار آمده برخورد خواهد شد. واقعا هم شما باید همین کار را انجام دهید. با سپردن امور به دست خانواده، اجازه دهید شرایط کلی و جزئی را مطرح کنند، سپس تحقیقات کامل به عمل بیاید (به هیچ وجه به شناخت واطلاعات خودتان تکیه نکنید)، و البته قاعدتا نظر شما هم پرسیده خواهد شد، که در همان زمان نظر خود را هرچه که خواهد بود، اعلام می کنید.
توجه داشته باشید که احساساتی برخورد کردن از سر دلسوزی یا تو ذوق نزدن و... در این مسئله اصلا جایی ندارد. صد البته اگر وصلت صورت بپذیرد حساب کار فرق می کند و برخورد شما با کسی که همسر شماست قطعا متفاوت خواهد بود. نه شرعا و نه عرفا و قانونا هیچ حقی از آقا بر گردن شما نیست که بخواهید بخاطرش احساس گناه کنید یا با وجود عدم تمایل، پاسخ مثبت بدهید. این مسئله را کاملا منطقی و با مشورت بزرگان دنبال کنید.
موفق باشید.