آیا عمل استمنا حرام است و اینکه علت اصلی حرام بودن این عمل واقعا چیست؟

با عرض سلام
باید به این نکته اندیشید که آیا بهانه جویی های ما برای ارتکاب یک گناه، می تواند روز قیامت ما را نجات دهد؟ اگر روز قیامت خدای متعال، هزاران نفر را به ما نشان دهد که در بدترین موقعیت ها، صبر و عفت پیشه کرده اند، در حالی که مانند ما دارای غریزه بوده اند، آن گاه چه جوابی خواهیم داشت؟
البته شما می توانید بین صبر کردن و ازدواج کردن یکی را انتخاب کنید. و دقت داشته باشید که ازدواج در هر دو نوعش (دائم و موقت) مشروع است. و اگر مشکل شما در بحث اذن پدر است، دقت داشته باشید که طبق نظر بعضی از مراجعی که اذن پدر را شرط دانسته اند، برای کسانی که سن شان بالا رفته و در تشخیص مصلحت خویش مشکلی ندارند، اذن پدر نیاز نیست. رک: http://www.soalcity.ir/node/1112

با عرض سلام و تشکر از ار تباطتان با شهر سوال!

بي ترديد يکی از نيرومندترين غرايز، نيروي شهوت و غريزه جنسی است. اين نيرو که از ابتداي تولد به صورت نهفته در وجود آدمي به وديعه نهاده شده است، تا زمان بلوغ هم چنان دوران آرام و بي تحرکی را پشت سر مي گذارد، اما به محض شروع دوران نوجواني آرام، آرام زمان بيداري و شکفتگی آن فرا مي رسد و رفته رفته تمامي وجود نوجوان را در بر مي گيرد و بر تمامی رفتار انسان اثر می گذارد. به همين دليل غريزه جنسی و نيروی شهوت فرد را با مشکلاتی مواجه می سازد.

براي تعديل و کنترل غريزه جنسی راه های متعددي وجود دارد که به برخی از آن ها اشاره مي کنيم. اما قبل از آن بيان اين نکته لازم است که کنترل غريزه جنسي به صورتي که منطبق با فطرت انسانی باشد، امري ممکن و در عين حال پيچيده و دشوار است. آن هايی که از مبانی اخلاقی و معنوی محکم و متينی برخوردارند و نيز از شرايط خانوادگی خوب و مطلوبی از حيث ارزش های اخلاقی بهره مند هستند و اراده قوی دارند، به خوبی مي توانند از پيامدهای منفي آن مصون باشند.
براي کنترل غريزه جنسی هم خود فرد و هم والدين و اطرافيان مسئوليت دارند. آن چه مربوط به خود شما می شود و سؤال شما از اين زاويه است عبارتند از:

۱- برنامه ريزي براي کار مداوم:
جوانان و نوجوانان از نيروی سرشار و فوق العاده ای برخوردارند. اين نيرو اگر در زمينه های ديگر مورد استفاده قرار نگيرد و به صورت مطلوب از آن استفاده نشود، با توجه به شرايط سنی آن ها در قالب امور جنسی و شهوانی ظاهر خواهد شد. اگر جوانان و نوجوانان به کار مداوم عادت کنند و نيرو و توان خود رادر اين زمينه به مصرف برسانند تا حدودی از انحرافات اخلاقی و شهوت و غريزه جنسی در آنان پيشگيری مي شود. کارهای بدنی موجب تعادل جسم و روان می شود. اگر نيک بنگريم افرادي که به کار مداوم مشغول هستند و نيرو و استعدادشان را در زمينه های مثبت و سالم به کار می اندازند، کم تر دچار انحرافات اخلاقی و بحران های روحی می شوند. کار موجب می شود نيرو و انرژی جوان قبل از آن که به چربی های اضافی تبديل گردد و اختلالاتی در ساز و کار اندام های بدن ايجاد گردد، از طريق سوخت و ساز مفيد و سالم به مصرف برسد.

۲- تنظيم خواب:
تحقيقات نشان مي دهد که بيشتر انحرافات به خصوص در زمينه مسايل جنسی از فکرهای ناسالم و خيال پردازی هايی که جوانان قبل از خواب رفتن دارند، ناشي می شود. اگر جوان قبل از آن که به خواب برود، فکرش به خودش و يک سری مسايل و موضوعات مربوط به دوره جوانی، معطوف گردد، کم کم به انحرافات کشيده خواهد شد. بنابراين، يکی از روش های پيشگيری از انحرافات اين است که برنامه خواب به صورت دقيق تنظيم شود و تا زماني که خواب بر شما غالب نشده به رختخواب نرويد. وقتي به رختخواب برويد که کاملاً خسته و آماده خواب هستيد. لازمة اين کار اين است که در طول روز مشغول فعاليت های مهم بوده و به اندازه کافي کار کرده باشد.
طبيعي است اگر جوان با خستگی به رختخواب نرود، به ناچار مدت زمانی را در بستر بيدار خواهد ماند تا به تدريج به خواب رود و چون افکار و انديشه های شهوانی و تحريک آميز معمولاً در اين مواقع به سراغ جوان می آيند، تنظيم ساعات خواب براي جوان، ضرورت خاصي می يابد. يکي از روان شناسان در اين باره مي گويد: نيمه اول شب بيش از نيمه دوم آن به بدن نيرو می دهد بنابراين بايد از آن به نحوی مفيد استفاده شود. و صبحگاهان به محض اينکه از خواب بيدار شديد. بي درنگ از بستر برخيزيد و توجه داشته باشيد که بامدادان بيدار ماندن در بستر خواب، بسيار زيان بار است، جسم را سست و ناتوان مي سازد و وسوسه هاي شوم در دل فرد ايجاد می شود.

۳- دوري از محيط هاي آلوده و ناسالم:
يکي از علل و عوامل انحرافات جنسی و به طور کل انحرافات اخلاقی، محيط آلوده و محرک های شهواني است. محيط از طريق وارد نمودن عناصر محرک در گرايش های انحرافی، منجر به طغيان غريزه جنسی در جوان مي شود. مسايلي از قبيل بدحجابی، روابط ناسالم و آزاد دختر و پسر، برخي از سريال های تلويزيونی و فيلم های خارجی و هم چنين استفاده نادرست از اينترنت در تحريک شهوت و غريزه جنسی جوان مؤثر است شايد براي برخی از نوجوانان يادآوری و تذکر مسايل دينی و اخلاقی چيزی بيهوده و غير ضروری تلقی شود، زيرا آن ها نه در فکر سلامت خويش هستند و نه مسايل اخلاقی و دينی را می پذيرند، اما برای شما که روحيه مذهبی قوی داريد و همين مسأله باعث شد تا نگران آينده تان باشيد، گفتن اين مسايل مهم و ضروری است. اگر واقعاً می خواهيد از جوانی تان به خوبی استفاده کنيد و در راه درست و سالم گام برداريد، سعی کنيد از محيط های آلوده و ديدن عوامل تحريک کننده، جداً پرهيز نماييد.

۴- استفاده درست و مطلوب از اوقات فراغت:
يکی از زمينه های پيدايش انحرافات در جوانان و نوجوانان، استفاده نادرست آن ها از اوقات فراغت است. اوقات فراغت طولانی و بي برنامه نوجوانان را عاصی و سرگردان می کند. آن ها به تدريج سرخورده و مأيوس می شوند و در نتيجه به دنيای درون خويش پناه می برند و در کنج خلومت و انزوا راهی براي مشغوليت خود می جويند.

۵- بر خورداري از روابط سالم انساني:
جوانان و نوجوانانی که روابط نامطلوب و ناسالم دارند و با افراد منحرف و بي بند و بار دوست و رفيق هستند، کم کم به انحرافات کشيده می شوند و تحت تأثير امور شهوانی قرار می گيرند. نفوذپذيري جوانان از دوستان و همسالان بيش از ساير گروه ها است. در سنين بلوغ صحبت های آهسته و در گوشی بين نوجوانان بيش تر می شود و محور اين گفتگوها، غالباً مسايل جنسی و امور شهوانی است که به صورت مخفيانه و به دور از انظار بزرگ ترها طرح می شود. براي پيشگيری از انحرافات اخلاقی سعی کنيد از دوستي های آلوده و مشکوک جداً پرهيز نموده و با افراد سالم و مذهبی ارتباط برقرار نماييد.

۶- پرورش تقوا و معنويت در وجود خويش:
همه آنچه بيان شد، به نحوی می توانند در پيشگيري از انحرافات اخلاقی و طغيان شهوت و غريزه جنسی نقش داشته باشند، اما آن چه بيش از همه ضروری است و به صورت زيربنايی در شخصيت و رفتار جوان مؤثر است. پرورش معنويت و تقويت ايمان و تقواي الهی است. ما در عصری زندگي می کنيم که جهان به شدت در ماديات فرو رفته و يک سره غرق در جاذبه های نفساني و امور شهوانی گرديده است. در شرايط کنونی، خلأ عظيم و هولناکي از اخلاق و معنويت پديد آمده و تمامی مشکلات انسان ها نيز از همين جا ناشی شده است.
اگر با تقويت ايمان و نيروی اراده، باورها و اعتقادات نوجوانان تقويت گردند، بدون شک بخشی از مشکلات آنان به ويژه در زمينه مسايل اخلاقي و شهوت و غريزه جنسي درمان می شود.
اگر نوجوان از ته دل باور نمود که تمام اعمال و رفتار او را خدا می بيند و بر اساس عملکرد افراد به آن ها پاداش می دهد و اساساً سعادت و خوشبختی انسان به دست خودش می باشد، در اين صورت احتمال اينکه مرتکب گناه نشود بسيار زياد است.

يقين داشته باشيد، تا زماني که نيروی ايمان و تقوا در وجود انسان بارور و تقويت نگردد، هيچ ضمانتی از شهوت و انحرافات اخلاقی وجود ندارد. به خصوص در وضعيت کنونی که عوامل تحريک کننده بسيار زياد است. بنابراين قبل از هر چيزي سعي کنيد نيروی ايمان و تقوا را در وجود خويش بارور کنيد. اگر فکر و ذهن شما متوجه خدا باشد و هميشه نماز خود را اول وقت انجام دهيد، خداوند شما را ياري می کند تا از هر گناهی مصون بمانيد و تحت تأثير شهوت و غريزه جنسی قرار نگيريد. خداوند در قرآن می‎فرماید: «إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهَى‏ عَنِ الْفَحْشَآءِ َالْمُنكَرِ؛[عنكبوت/۴۵] به درستی كه نماز انسان را از هرگونه آلودگی و عمل زشت و گناه دور نگه می‎دارد.» نماز واقعي نه تنها والاترين عامل کنترک شهوت و دفاع در برابر هجوم انحرافات اخلاقی تلقي مي شود، بلکه عامل تهاجمی عليه انحرافات و شهوت ها نيز محسوب می گردد.

۷- تسهيل و تسريع درازدواج:
علاوه بر آن که جوان سعی در کنترل شهوت و غريزه جنسی می کند، بايد برای ازدواج که يگانه راه درست ارضای غريزه جنسی می باشد، نيز اقدام کند به اين معنا که پسرها از ۱۸ سالگي به بعد می توانند به فکر ازدواج باشند و اگر شرايط را مساعد می بينيد، از همين سن مقدمات آن را فراهم کنند و دخترها هم چنان چه مورد مناسبی به خواستگاری آن ها آمد به دلايل نوعاً غير موجه و پوچ مثل هنوز زود است، می خواهم درس بخوانم، داماد وضع مادی خوبي ندارد و... از ازدواج خودداري نکنند و والدين هم سنگ اندازی های غير منطقی نداشته باشند.
اميد است با رعايت اين نکات و به خصوص توجه به تقوا و نماز بتوانيد غريزه جنسی و حس شهوت را در خويش کنترل و مهار نماييد و زمانی که فرصت مناسب براي ازدواج فراهم گرديد، به ازدواج اقدام کنيد. البته توجه داريد که ازدواج کردن غير از فرزند آوری است اگر میگوييم در اين سن ازدواج کنيد منظور رسيدن به تمام کار کردهای ازدواج نيست.

علاوه بر راهکارهای ارائه شده که رعايت آن ها می تواند به شکل زيربنايی اين مشکل را برطرف کند يک سری توصيه های کاربردی تر به اختصار ارائه می شود:
۱- مراقب نگاه تان باشيد.
۲- از خلوت با نامحرم، سخن گفتن و شوخی کردن با آن ها جداً خودداري کنيد.
۳- از فکر کردن، تصور و تخيل جنس مخالف و مسايل جنسی خودداري کنيد.
۴- از نگاه کردن به تصاوير و فيلم های تحريک کنند جداً خودداري کنيد.
۵- از شوخي های جنسی و محرک پرهيز کنيد.
۶- در صورت شدت شهوت، خوردن غذاهای محرک و داراي کالري زياد مانند خرما، پياز، فلفل و... را به حداقل برسانيد.
۷- براي تعديل نيروی جنسی خود حتماً ورزش و تحرک جسمانی و کار فيزيکی و بدني را در زندگي روزمره خود لحاظ کنيد.
۸- دعا و توسل براي نگهداری ايمان و رفع مشکلات می تواند مفيد باشد.
۹- روزه گرفتن موجب کاهش نيروی جنسی می شود.
۱۰- سعي کنيد در طول روز با وضو باشيد و از نورانيت آن استفاده کنيد.

در پايان توجه شما را به اين روايت جلب مي کنيم:
امام علي(ع) مي فرمايند: «اکره نفسک علي الفضائل فان الرذائل انت مطبوع عليها؛ با سعي و مجاهدت فضايل اخلاقی را به نفس سرکش خود تحميل کن، زيرا خواهش طبيعی بشر بر شهوات و رذايل اخلاقی است.» [فهرست غرر، ص ۳۰۹]

** خلاصه:
۱- عوامل تحریک جنسی خودتان را شناسایی کرده و بعد از آن برای برطرف کردنشان تمام سعی خود را بکنید، مثلا اگر دیدن فیلم و یا مناظر تحریک کننده است، در اینصورت خودتون را از آن مناظر دور کنید،
۲- اگر خوردن بعضی از غذای مقوی یا تند، عامل تحریک شما است، در اینصورت شما می توانید کمی غذا و خوراک خود را تعدیل کنید مثلا غذاهایی که محرک شما هستند، از آنها یا کلا دوری کنید یا اینکه تعدیل کنید.
۳- همیشه خودتون را مشغول کارهای مفید کنید و هیچ گاه بی کار نباشید.
۴- از تنهایی اجتناب کنید.
۵- مواظب افکار خود باشید و افکاری که باعث تحریک شما می شوند، را از ذهنتان دور کنید.
اگر می توانید سعی کنید با کمک دیگران مخصوصا والدین خود و اطرافیان هر چه زودتر ازدواج کنید، زیرا در دین ازدواج به خودی خود یک امر مستحب موکد محسوب می شود، اما کسی که در اثر ازدواج نکردن به گناه می افتد، ازدواج برای او شرعا واجب می شود.

با سلام و تشکر از ارتباطتان با شهر سوال!

اعمال چنین افرادی، با قطع نظر از این که علم به گناه بودن دارند، می تواند دلائل مختلفی داشته باشد؛ اما عمده دلیل آن بی اطلاعی و کوچک شمردن گناهان و جهل نسبت به عاقبت شوم آن است، البته هستند کسانی که با علم به همه جوانب باز هم سرکشی کرده و به خاطر حبّ نفس و دنیا پرستی دست از این امور برنمی دارند.

اما برای جلوگیری و روی نیاوردن به این امور باید معتقد بود. یعنی علاوه بر توجه نسبت به ضررهایی که ارتکاب این اعمال برای جسم و بدن دارد و ضررهایی که روح و معنویت را از آدمی دور می کند. از طرفی توجه به وعیدهایی که ارتکاب چنین اعمالی را در پی خواهد داشت و ... خلاصه این که افزایش معرفت و رویکردی که در نگاه به این امور داریم، می تواند ما را در انتخاب مسیر درست که ترک محرمات باشد، یاری سازد. بله توکل بر خداوند هم لازمه این ترک است که همراه با خواست و تلاش و پیگیری ما مسیر می شود و همان طور هم که قبلا عرض کردم، ارتکاب چنین امور حرامی، به نیت این که بعدا از این ارتکاب توبه خواهم کرد، خارج از بحث فضل و بخشش خداوندی است و شاید چنین فرصتی دیگر برای توبه بدست نیاید. گذشته از این که داشتن چنین نیتی حین ارتکاب جرم، موجب خشم و غضب الهی خواهد شد.

موفق باشید.

با سلام و تشکر از ارتباطتان با شهر سوال!

پرسشگر گرامی،
هر گناهی (حتی سنگین ترین آنها) قابل بخشش است و خدای متعال این وعده را داده است که اگر بنده اش از صمیم قلب توبه کند، خدای متعال می بخشد!

سرتاسر قرآن کریم، سخن از رحمت و بخشش الهی است و در سه آیه نیز با قاطعیت تمام تصریح نموده است که به غیر از شرک و یأس از رحمت الهی، همه گناهان هر کس را که بخواهد، یک جا می‌بخشد.
«إِنَّ اللّهَ لاَ يَغْفِرُ أَن يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِكَ لِمَن يَشَاءُ وَمَن يُشْرِكْ بِاللّهِ فَقَدِ افْتَرَى إِثْمًا عَظِيمًا» (النساء، ۴۸)
ترجمه: بى‏ترديد خداوند اين (گناه) را كه براى او شريك قرار داده شود نمى‏آمرزد و غير از آن (يا گناهان فروتر از آن) را براى هر كس كه بخواهد مى‏آمرزد و هر كه به خدا شرك ورزد حقّا كه گناهى بزرگ را افترا بسته است.
«قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ» (الزّمر، ۵۳)
ترجمه: بگو: اى بندگان من كه در جنايت به خويش (به واسطه گناه) از حد گذشتيد، از رحمت خدا نوميد مگرديد، بى‏ترديد خداوند همه گناهان را (به وسيله توبه هر چند شرك باشد) مى‏آمرزد، زيرا اوست آمرزنده و مهربان.
و هم چنین در سوره النّجم، آیه ۳۲، تصریح نموده است که خداوند متعال آمرزنده‌ی گناهان اتفاقی یا صغیره‌ی کسانی است که سعی می‌کنند از گناهان کبیره و فحشا خودداری کنند.
توبه و توّاب:
بخشش لایزال الهی بدین معنا نیست که انسان گناهکار تا آخر بی‌مهابا سرکشی و عصیان نماید و هیچ گاه از کرده‌ی خود پشیمان نشده و توبه ننماید. چنین شخصی، نه تنها عاصی، بلکه مشرک می‌شود (دست کم بندگی هوای نفس خویش را می‌نماید) و هرگز به خدا و معاد ایمانی ندارد و یا از رحمت خدا ناامید است که این خود افترای بزرگی به ارحم الراحمین می‌باشد. پس مشمول عفو و بخشش نیز نمی‌گردد.
یکی از اسمای الهی «تواب» است. توّاب یعنی بسیار توبه کننده. ممکن است این سؤال در ذهن پیش آید که مگر خداوند سبحان گناه دارد که بسیار توبه می‌کند؟ خیر. بلکه «توبه» یعنی بازگشت و خداوند متعال بسیار و مستمر، نظر لطف، رحمت و مغفرت خود را به بندگان گناهکار و توبه کننده‌اش باز می‌گرداند. صد بار اگر توبه شکستی باز آی.
پس معنای بخشش الهی این نیست که به جرأت گناه کنید، او می‌بخشد؛ بلکه این است که با اطمینان و به جرأت توبه کنید و به سوی او بازگردید و به رحمتش امیدوار باشید، هر گناهی که کرده باشید، حتی العیاذ بالله دچار شرک هم شده باشید، اگر توبه کنید، او می‌بخشد.
از این رو در آموزه‌های اسلامی، درست برعکس برخی از ادیان تحریف شده و یا مکاتب، نه اجازه می‌دهد که کسی گناه خود را افشا کند و نه به طور کلّی ارزش‌ها نفی می‌شوند. بلکه می‌فرماید: هر کسی خودش حساب خودش را بکشد، اگر دید خطا کرده، گناه کرده، عصیان کرده و به نفس خویش ظلم و ستم کرده، روی به خودم آورد، توبه کند (بازگردد)، استغفار کند (طلب بخشش کند)، قطعاً من را بخشنده خواهد یافت.
روایت:
جابر بن عبدالله انصاری نقل می‌کند: زنى نزد پیامبر (صلی الله علیه و آله) آمد و عرض کرد: یا رسول اللَّه زنى که فرزند خود را کشته، آیا فرصت توبه دارد؟ پیامبر فرمود: قسم به خداوندى که جان محمد به دست اوست، اگر او هفتاد پیغمبر را کشته باشد؛ بعد از آن، توبه کند و پشیمان شود و خدا بداند که دیگر آن گناه را انجام نمی‌دهد، خدا حتماً توبه او را قبول می‌کند و از او در می‌گذرد. به درستى که درِ توبه به اندازه فاصله میان مشرق و مغرب باز است و یقیناً توبه کننده از گناه، مانند کسی است که هیچ گناهی مرتکب نشده است.» (مستدرک‏الوسائل ج ۱۲ ص ۱۳۱ باب ۸۷)
حدیث قدسی: اگر بندگان گناهکار من می‌دانستند که چقدر مشتاق بازگشت آنها هستم، در پوست خود نمی‌گنجیدند. (به تعبیر دیگر: از این شوق می‌مُردند)
چه دعایی بخوانیم:
دعا بسیار ارزشمند است. دعا عبادت است و دوری کردن از دعا خود نوعی تکبر در مقابل خداوند کریم و منّان است. چنان چه آیت‌الله جوادی آملی می‌فرمایند: «دعا طبق بیان نورانی امام سجاد سلام الله علیه بهترین عبادت است و ذات أقدس إله در این آیه مباركه كه فرمود: [ادْعُونی اَستَجِبْ لَكُمْ إنَّ الَّذین یَسْتَكْبِرونَ عَنْ عِبادَتِی سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ داخِرین - و پروردگارتان گفت: مرا بخوانيد تا شما را اجابت كنم، (و تكبر از دعا تكبر از عبادت است و) البته كسانى كه از عبادت من تكبر مى‏ورزند به زودى خوار و سرافكنده وارد جهنم مى‏شوند – غافر، ۶۰]؛ به سه نكته اشاره كرد. نكته اول این كه دعا عبادت است. دوم این كه ترك دعا استكبار است. سوم این كه خداوند مستكبران را، یعنی تاركان دعا را به دوزخ تهدید كرده است.»
منتهی دقت کنیم که «دعا» باید دعا باشد و نه وِرد. گاهی بر ما تنبلی احاطه می‌کند، می‌خواهیم یک لفظی بخوانیم تا شِفا یابیم – جمله‌ای بخوانیم تا مشکلات‌مان حل شود – جمله‌ی دیگری بخوانیم تا رزق و روزیمان زیاد شود – با جمله‌ای دیگر بخت‌مان باز شود و ...؛ این ناخودآگاه نوعی مسخره کردنِ خود و نظام آفرینش است.
دعا خواستن است و البته قصد، عزم، اراده و خواستن، ابتدا در دل ایجاد می‌شود و سپس در قالب کلام و مفاهیم، به زبان جاری می‌شود. اگر کسی به کسی علاقه‌ای در دل نداشته باشد و مرتب روزی یکصد هزار مرتبه بگوید «دوستت دارم»، چه حقیقت، نتیجه و فایده‌ای دارد؟! و بدیهی است که انسان اگر در دل به چیزی توجه کرد و آن را خواست (دعا کرد)، به دنبالش می‌رود. لذا امام رضا علیه‌السلام فرمودند: «کسی که دعا کند و به دنبالش نرود، خودش را مسخره کرده است». پس وقتی دعا می‌خوانیم، باید به مفاهیم آن و آن چه به خدای خود می‌گوییم توجه کنیم و آن را به دل و اراده خود القا نماییم.
از این رو، توبه کننده، از سویی متوجه معشوق و محبوب شده و از سویی دیگر به بی‌وفایی و معصیت خود توجه نموده و با پشیمانی به سوی او بر می‌گردد، لذا حق تعالی نیز او را دوست می‌دارد و می‌بخشد: «إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَيُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ».
خداوند متعال می‌فرماید: تو تجلی من هستی (باید باشی). من رحمت دارم، تو هم داشته باشد، من جواد هستم، تو نیز باش، من «تواب» هستم، تو نیز اهل توبه و بسیار کننده باش – من طاهر و پاک و پاک کننده هستم، تو نیز طاهر و مطهر (پاک و پاک کننده) باش.
نزدیک شدن به اهل عصمت علیهم‌السلام:
پس از حال قلبی توبه (پشیمانی و بازگشت) و نیز استغفار، هر عبادتی و هر دعایی مؤثر است. دو رکعت نماز توبه، سری به سجده گذاشتن، ذکر استغفار و ذکر یونسیه، ادعیه مأثوره که در مفاتیح الجنان جمع‌آوری شده است و به ویژه اولین دعای «مناجات خمس عشر» که «مناجات توابین» است و ... همه مؤثر است، اما مؤثرتر از همه، توجه و نزدیک شدن به اهل عصمت و طهارت علیهم‌السلام با موّدت، اطاعت، تبعیت و توسل به آنها می‌باشد که خود طاهر کننده هستند. ایمان، تقوا، شکر، توبه، استغفار و طلب رحمت واسعه، همه در دل قصد شده و در عمل تحقق می‌یابد. و بهترین عمل در توبه، رجوع و بازگشت به کسانی است که خداوند متعال، مودت و اطاعت از آنان را محبت و اطاعت خود خوانده است. آنها پاک و پاک کننده هستند. لذا فرمود:
«وَمَا أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلاَّ لِيُطَاعَ بِإِذْنِ اللّهِ وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذ ظَّلَمُواْ أَنفُسَهُمْ جَآؤُوكَ فَاسْتَغْفَرُواْ اللّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُواْ اللّهَ تَوَّابًا رَّحِيمًا» (النساء، ۶۴)

ترجمه: و ما هيچ رسولى را نفرستاديم مگر آنكه به يارى و توفيق خدا از وى اطاعت شود. و اگر آنها هنگامى كه به خويشتن ستم كردند نزد تو مى‏آمدند، آن گاه از خداوند آمرزش مى‏خواستند و رسول خدا نيز براى آنها طلب آمرزش مى‏كرد بى‏ترديد خدا را بسيار توبه‏پذير و مهربان مى‏يافتند.

موفق باشید.

با سلام و تشکر از ارتباطتان با شهر سوال!

پرسشگر گرامی،
ممنون از اطلاعاتی که در اختیار ما و دیگر خوانندگان قرار دادید.
نگاه اخلاقی که به مسأله داشتید هم جای تأمل دارد.

ازدواج هم جزو یکی از این اتفاق‌هایی است که تمام نسل‌های بشر در سراسر جهان روی ضرورت رخ دادن آن به توافق رسیده‌اند.

به زبان خیلی ساده ازدواج یک راه‌حل است برای حل مسایل و مشکلاتی که قبل از ازدواج وجود دارند و بعد از ازدواج قرار است حل و رفع شوند و یا کم‌رنگ گردند.

این‌که ازدواج چیز خوبی است یا نه، یک سوال فرعی است. در واقع تمرکز روی خوب یا بد بودن ازدواج خیلی مواقع آن جنبه راه‌حل‌گرایانه این پیوند مقدس را ضعیف می‌کند و به یک قضاوت ساده و پیش پا افتاده خوب یا بد تبدیل می‌کند.

وقتی کسی سوال می‌کند ازدواج خوب است یا نه، در حقیقت به‌طور غیرمستقیم می‌پرسد ازدواج چه فایده‌ای برای من دارد؟ چه مشکلاتی از مسایل زندگی مرا حل می‌کند و آیا در بهبود شرایط روانی و ذهنی و جسمی من موثر است یا نه؟

وقتی ازدواج می‌کنیم حوزه‌های جدیدی از رشد و گسترش مقابل چشمان ما آشکار می‌گردد. ایثار و از خودگذشتگی، محبت بدون انتظار بازگشت، خوشحال شدن از شادی دیگری و شریک شدن در غم و اندوه شریک زندگی، پوست ترکاندن برای تغییر سطح درآمدی و مهارتی برای تامین مایحتاج زندگی مشترک و... همه و همه از جمله حوزه‌ها و عرصه‌های جدید و متفاوتی هستند که فقط با ازدواج کردن می‌توان این عرصه‌ها را دید و در آنها حضور یافت و رشد و گسترش روح و جسم و ذهن را در این حوزه‌ها تجربه کرد.

موفق باشید.