دعای اسم اعظم چه دعایی است؟

اسم اعظم

درباره اصل «اسم اعظم»، باید گفت: بسیاری از اندیشمندان دینی معتقدند که «اسم اعظم» صرف دانستن و گفتن یک لفظ نیست، بلکه فراتر از لفظ دارای حقیقتی است که در اثر خودسازی، تهذیب نفس، عبادت و توفیقات الهی در وجود افراد پیدا می‌شود و در پرتو اين حالت، خداوند قدرت و مقام والايى به آنها خواهد داد.
در آیات و روایات زیادی به وجود اسم اعظم اشاره شده، و آمده است که اسم اعظم در اختیار پیامبران الهی و امامان معصوم(ع) بوده و افراد والا مقامی مانند آصف بن برخیا که توانست تخت بلقیس را از مسافت طولانی برای حضرت سلیمان(ع) حاضر نماید نیز دارای بخشی از اسم اعظم بوده‌اند.
با این حال؛ روایاتی وجود دارند که به فرازهایی اشاره کرده و اعلام می‌دارند که اسم اعظم در میان این فرازها وجود دارد که نمونه‌ای از آنها را با قطع نظر از سند در این‌جا ذکر می‌کنیم:
امام سجاد(ع) فرمودند: «بيست سال از خداوند درخواست كردم؛ به من اسم اعظم را تعليم دهد. پس در شبى ايستاده بودم و نماز می‌خواندم. چشم‌هاى من به خواب رفت و ديدم كه جدّم رسول خدا(ص) از روبه‌رو می‌آمد. وقتی نزديک من شد؛ بين دو چشم مرا بوسيد و گفت: از خداوند متعال چه خواسته بودی؟! گفتم: اى جدّ بزرگوارم! از خداوند خواستم تا اسم اعظم خود را نشانم دهد. پیامبر(ص) فرمودند: اى پسرم! اين دعا را بنويس. گفتم کجا بنويسم؟ فرمودند: با انگشت خود بر كف دستت بنويس؛ دعا اين است: "يَا اللهُ يَا اللهُ يَا اللهُ وَحْدَكَ وَحْدَكَ لَا شَرِيكَ لَكَ أَنْتَ الْمَنَّانُ‏ بَدِيعُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِكْرامِ‏ وَ ذُو الْأَسْمَاءِ الْعِظَامِ وَ ذُو الْعِزِّ الَّذِي لَا يُرَامُ‏ وَ إِلهُكُمْ إِلهٌ واحِدٌ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الرَّحْمنُ الرَّحِيمُ‏ وَ صَلَّى اللهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ أَجْمَعِينَ؛ اى خدا! اى خدا! اى خدا! تو يگانه‌اى، تو يگانه‌اى، شريكى براى تو نیست، تو بخشنده، پديد آورنده آسمان‌ها و زمين، صاحب بزرگى و بخشش، صاحب نام‌هاى بزرگ و صاحب عزتی كه مغلوب نمی‌گردد. خداى شما خداى يگانه است، نيست خدایى مگر او كه بخشنده مهربان است‏ و رحمت خدا باد بر محمّد و بر همه آل او". سپس آنچه خواهی دعا کن». پس آن‌گاه امام سجاد(ع) فرمودند: «قسم به كسى كه محمّد را به راستى به پيامبرى فرستاد؛ اين دعا را تجربه نمودم و همان‌گونه بود كه آن‌حضرت فرمودند». زيد بن على گفته كه من نيز تجربه نمودم چنان بود كه پدرم على بن الحسين گفت.[۱]

پی نوشت:
[۱]. سید ابن طاووس، علی بن موسی، مهج الدعوات و منهج العبادات، ص ۳۲۰- ۳۲۱،  قم، دار الذخائر، چاپ اول، ۱۴۱۱ق.
 

کلمات کلیدی: 

نظرات