از نظر عقلی چگونه می توان داستانی مثل طوفان نوح را قبول کرد؟

اگر بخواهیم به عقل پایبند باشیم، باید بدون هیچ گونه جهت گیری، ابتدای داستان و ماجرای حضرت نوح را دقیق بیابیم که چه بوده است. داستان نوح (ع) در شش سوره از قرآن آمده است. سوره های ۱- اعراف (۵۹ تا ۶۴) ۲- هود (۲۵ تا ۴۸ ) ۳- مؤمنون (۲۳ تا ۳۰)  ۴- شعراء (۱۰۵ تا ۱۲۱) ۵- قمر (۹ تا ۱۶)  ۶- نوح

بخش عمده ای از آنچه در این قسمت ها  بیان شده است، بیان دعوت های حضرت نوح و کفر ورزی مردم بوده است و آنچه درباره طوفان بیان شده است، این مطالب است: غرق شدن کفار، ساخته شدن کشتی و سوار شدن عده ای در آن و نجاتشان، موج هایی کوه آسا، بی فایده بودن قصد! رفتن به کوه، وقوع سیلی بر آمده از آب باران و آب های زمینی و ...

و نسبت به اینکه این طوفان تمام کره زمین را در برگرفته است، یا تمام حیوانات و گونه های مختلف سوار بر کشتی شده اند، هیچ صراحتی وجود ندارد. و مفسران نیز در این مطالب توافقی ندارند.

در احادیث اسلامی نیز مطالبی وجود دارد که حاکی از وقوع طوفان در بخشی از کره زمین و سوار شدن عده محدودی از حیوانات به کشتی می باشد. از جمله در حدیثی با استناد به آیه ۱۴۳ سوره انعام، به هشت جفت از چهارپایان و تعدادی پرنده اشاره می کند. (الكافي،ج‏۸ ،ص۲۸۳(  و در حدیث دیگری از عدم اشتمال سیل بر کعبه سخن گفته شده است..( حيات القلوب، ج ۱،  ص ۲۷۱)  نسبت به تعداد انسان های ایمان آورنده ای که سوار بر کشتی شده اند نیز اعدادی مثل هفتاد نفر ذکر شده است. و تعداد روزهایی که این عده در کشتی بوده اند، تا سیل فروکش کند، مختلف گفته شده است از جمله هفت روز(بحارالانوار، ج ۱۱، ص ۳۳۳)

خب در کجای این داستان، عقل استیحاش دارد و از پذیرش آن فرار می کند؟ آیا گفته شده است که پسر نوح بر فراز هیمالیا رفته و آنجا غرق شده؟ یا آنکه در همان زمانی که از رفتن به کشتی ابا می کرده، و راه چاره را در رفتن به کوهی می دیده، موجی آمده و او را غرق کرده است؟ آیا برای نابودی تمام انسان های روی کره زمین، در زمان نوح که فاصله اندکی با حضرت آدم (ع) داشته است، باید سیلی می آمده که چند میلیارد نفر را در بر بگیرد؟ یا آنکه تعداد انسان های آن زمان محدود بوده و در منطقه ای محدود پراکنده بوده اند؟ آیا ...

پس در بخش اول می بینیم که هیچ مطلب عجیب و غیر قابل پذیرشی در این ماجرا وجود ندارد. و اگر اندکی بیندیشیم، در اطراف خود مسائل بسیاری را می بینیم که وقوع چنین رخدادهایی را تائید می کند. آیا سونامی هایی که در یک لحظه رخ می دهد و منطقه بسیار وسیعی را زیر آب می برد، ندیده ایم؟ آیا وقوع باران های سیل آسا که در کمتر از یک روز، سیل های عظیم به راه می اندازند، ندیده ایم؟ و ...

اما فرض کنیم، ابعاد طوفان نوح گسترده تر از آنچه ذکر کرده ایم باشد، و در این مساله به روایت تورات و اغراق های آن اعتماد کنیم که تا حدودی نیز در بعضی از روایات اسلامی راه یافته و علما آن را اسرائیلیات خوانده اند. (ترجمه الميزان، ج‏۱۰، ص: ۳۸۳)

آیا در این صورت نیز می توانیم بگوییم با یک امر غیر معقول مواجه هستیم؟

فرض کنیم تعداد حیوانات بسیار بیشتر از ۸ چهارپا بوده است، آیا جا شدن این حیوانات در کشتی ای که به نقل تورات به اندازه یک زمین فوتبال یا به اندازه ظرفیت حدود ۵۰۰ اتوبوس بوده، چیز عجیبی است؟ آن هم برای مردمانی که کشتی هایی به اندازه شهر دیده اند؟

فرض کنیم این همه موجود، ۶ ماه بر روی آب سرگردان بوده اند؛ آیا غذا نخوردن این حیوانات در این ۶ ماه چیز عجیبی است حال آنکه همین حالا می بینیم مثلا حیوانات در خواب زمستانی (مثل خرس) یا در حالت طبیعی (مثل پنگوئن و کروکدیل و ...) ماه ها بدون هیچ گونه غذایی سر می کنند. یا آیا خدایی که بر قوم موسی از آسمان غذا نازل می کرده، نمی توانسته برای افراد حاضر در کشتی چنین کند؟

فرض کنیم که تعداد محدودی حیوان در کشتی بوده اند و باقی گونه ها همگی از بین رفته اند. آیا کسانی که با شعار علم و تفاخر به آن، پدید آمدن این همه حیات را از یک تک سلولی پذیرفته اند، نمی توانند تنوع فعلی را از چند ده حیوان بپذیرند؟

فرض کنیم سیل همه کره زمین را در بر گرفته، آیا کسانی که امروز پذیرفته اند با آب شدن یخ های قطبی چندین کشور (آن هم به طور مستمر) به زیر آب می روند، نمی توانند چنین سیل گسترده ای را بپذیرند. و آیا کسانی که مناطق بسیار گسترده ای از خشکی های امروز را دریاهای سابق می دانند، نمی توانند بپذیرند آب گسترده ای یک دفعه فروکش کنند، خصوصا که دیده ایم دریاچه بزرگی مثل دریاچه ارومیه در زمان کوتاهی در حال نابودی است.

این ها همه در حالی است که حتی در متون غیر دینی و تاریخ های بسیار قدیمی نیز داستان هایی دال بر وقوع طوفان نوح دیده می شود (رجوع کنید به تفسیر المیزان، ج ۱۰، ص ۳۸۳) و شواهد زمین شناسی متعددی نیز دال بر وقوع یک آبگرفتگی عظیم در حدود هفت هزار سال پیش وجود دارد. (رجوع کنید به تفسیر المیزان، ج ۱۰، ص۳۹۳)

پس مساله عقل نیست، آن هم برای بشری که هنوز دریایی از مجهولات را دارد. مساله ستیزه گری به هر قیمت است که چون دین در مقابل هوا و هوس عده ای ایستاده، برای جنگ با آن از هیچ نوع تمسخر و دروغ و تحریفی ابا ندارند.