اگر امام زمان تنها ۳۱۳ یار دارند پس تکلیف سایر عاشقان چیست؟

آنچه از روایات فراوانی به دست می آید این است که در زمان ظهور آن حضرت، یاران اصلی که ۳۱۳ نفر هستند که به ایشان می پیوندند. در مورد تعداد یاران حضرت مهدی(عج)، سه دسته روایات وجود دارد:

دسته اول: روایات متعدد (مستفیض) از ائمه (ع) به ما رسیده است كه یاران حضرت مهدی(عج) ۳۱۳ نفر به تعداد یاران پیامبر(ص) در جنگ بدر هستند.[۱] و در منابع روایی اهل سنت نیز همین تعداد به عنوان یاران حضرت مهدی(عج) بیان شده است.[۲]

 دسته دوم: روایاتی كه یاران ایشان را ده هزار نفر ذكر می كند.[۳]

دسته سوم: روایاتی كه می گوید تمام شیعیان در گرد حضرت جمع می شوند و یا می گوید اهل شرق و غرب زمین با نهضت او همراه می شوند.[۴]

 نتیجه ی جمع این روایات، با توجه به قرائن و شواهدی از روایات، این است كه یاران خاص حضرت كه هسته اصلی نیروها را تشكیل می دهند و فرماندهان و كارگزاران حضرت مهدی (عج) هستند، و زودتر از همه به حضرت ملحق می شوند، سیصد و سیزده نفر به تعداد اهل بدر می باشند:
امام صادق(ع): گویا می نگرم به قائم(عج) بر فراز منبر كوفه، در حالی كه یارانش پیرامون او حلقه زده اند. آنان پرچمداران و كارگزاران امام بر روی زمین هستند».[۵] از یاران خاص یعنی ۳۱۳ نفر، در روایات تعبیر به (نقباء) و (خواص) نیز شده است.[۶]
این عده، كسانی هستند كه خداوند آنان را از قبل از ظهور حضرت مهدی (عج)، به سبب قابلیت و لیاقتشان برگزیده است.[۷] یاران خاص (۳۱۳ نفر) نخستین كسانی هستند كه گرد حضرت جمع می آیند و دعوت جهانی امام مهدی با آنان شروع می شود.

پس از آشكار شدن دعوت حضرت، تعداد ده هزار نفر، كسانی هستند كه به امام(ع) می پیوندند و به عنوان هسته دوم نیروهای حضرت، تحت فرماندهی همان ۳۱۳ نفر، قیام جهانی امام زمان(عج) با این عده آغاز می شود: امام جواد(ع) می فرمایند: «زمانی كه سیصد و سیزده نفر از یاران خاص امام قائم به خدمت آن بزرگوار رسیدند حضرت، دعوتش را به جهانیان آشكار می كند و وقتی این تعداد به ده هزار نفر رسید، به اذن خداوند متعال قیام مسلحانه می كند»[۸]

و در ادامه ی نهضت، توده های انبوه مردم از سراسر جهان كه در انتظار منجی بشریت به سر می برند و از ظلم و ستم به ستوه آمده اند، به ایشان می پیوندند.[۹]
بنابراین دایره یاران حضرت بسیار گسترده است و هر کسی که خود را آماده کرده است، در رکاب حضرت حضور خواهد داشت.

پی نوشت ها:
[۱]. منتخب الاثر، صافی گلپایگانی، الفصل السابع، الباب الخامس، بیست و پنج روایت را با این مضمون گردآوری كرده است.
[۲]. مجمع الزوائد و منبع الفوائد، نور الدین هیثمی، ص ۱۱۹؛ الحاوی للفتاوی السیوطی، ج ۲، ص ۱۵۰، هر دو كتاب در الموسوعه الامام المهدی، به نقل از ((چشم به راه مهدی ))، جمعی از نویسندگان، دفتر تبلیغات اسلامی حوزه، ص۳۶۵.
[۳]. الغیبه، نعمانی، ص ۳۰۷؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۶ و ۳۲۶.
[۴]. منتخب الاثر، صافی گلپایگانی، الفصل السابع، الباب السادس، ص۵۹۷.
[۵]. كمال الدین، ص ۶۷۳.
[۶]. بحارالانوار، ج ۵۳، ص ۷.
[۷]. همان مصدر.
[۸]. بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۸۳، حدیث ۱۰.
[۹]. منتخب الاثر، الفصل السابع، الباب السادس، ص ۵۹۷؛ الملاحم و الفتن، سید ابن طاووس، ص ۶۵.

نظرات