برای کسی که گناهان بسیار سنگینی دارد، راه توبه باز است؟

توبه
ناكرده گنه در این جهان كیست بگو
آن كس كه گُنه نكرده و زیست بگو

اگر كسی واقعاً توبه كند، یعنی از گناه خود پشیمان باشد و عزم بر ترك آن را داشته باشد، و با ادای حقوق الهی و حقوق مردم گذشته خود را جبران نماید، قطعاً احساس سبكی و آرامش خواهد كرد، و مقدمات مغفرت خود را فراهم خواهد ساخت. چون راه توبه به روی همه گناهكاران (با هر گناه عظیمی كه دارند) باز است، زیرا خداوند غفور و رحیم است و همه گناهان را می‌آمرزد، حتی اگر كسی قاتل پیامبری هم باشد و توبه حقیقی كند، ‌او نیز نباید از رحمت و بخشش الهی نا امید باشد.

 

زنگ دل را زُدای تا یارت بدهد در حریم خود بارت
به خدای علیم بی همتا حاجبی نیست غیر زنگارت


توبه حقیقی نه تنها عذاب اخروی را رفع می‌كند، بلكه گناهكار توبه كننده را "محبوب" خدا می‌سازد!
«اِنّ الله یحبّ التوابین؛[بقره/۲۲۲] خداوند توبه كنندگان را دوست می‌دارد».

كسی كه دوست و محبوب خدا شد، خدا عزیزش می‌كند؛ همه گناهان كبیره و صغیره او را می‌بخشد، چنان كه پیامبر فرمود:«التائب من الذنب كمَن لا ذنب له؛[۱] كسی كه از گناه توبه كند (خداوند همه گناهان او را می‌آمرزد و) همانند كسی می‌شود كه هیچ گناهی نكرده است».

پس سعی كنید عزیز و محبوب خدا گردید و "مناجات التائبین" (كه اولین دعا از مناجات خمس عشره امام سجاد(ع) است) نیز "مناجات المحبّین" (كه نهمین مناجات است و هر دو در مفاتیح الجنان آمده است) را فراموش نكنید.
پیشانی صِدْق و اخلاص در درگاه دوست بگذار و از صمیم قلب بگو: خدایا! آمدم. اگر گفتند: ای گناهكار! اینجا چرا آمدی؟ بگو: كجا بروم، به كدام در رو كنم كه دری جز درِ تو نمی‌شناسم؟
اگر گفتند: تا به حال كجا بودی بگو: راه گم كرده بودم. اگر گفتند: چه آورده‌ای؟ بگو دل شكسته. بگو: ای خدای من! مگر به پیامبرت نفرموده‌ای:
«قُلْ یا عِبادِیَ الَّذینَ أَسْرَفُوا عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحیمُ؛[زمر/۵۳] پیامبر بگو: ای بندگان من كه (با گناه و معصیت‌ها) بر خود اسراف و ظلم كرده‌اید! از رحمت خداوند نومید نشوید كه خداوند همه گناهان را می‌آمرزد، چه این كه او بخشنده و مهربان است»

بنده گنهكار توام. مدتی از تو فراری بودم و با گناهان عظیم و بسیارم، بر خود ستم كردم اما اكنون آمده‌ام و به تو پناه آورده‌ام. به رحمت و آمرزش تو امیدوارم. مرا دریاب!
 

خوشا آن دل كه دارد قصد كویش  خوشا آن دیده دارد عشق رویش
خوشا آن بنده شیرین زبانی  كه همواره بود در گفت و گویش
خوشا آن سالك شوریده حالی  كه سرگرم است اندرهای و هویش


امیرالمؤمنین(ع) فرموده اند: «در تمام قرآن آیه‌ای جامع‌تر از این آیه (۵۳ زمر که در بالا ذکر شد) در مورد توبه نیست، چه این كه خدا وعده داده است گناهان را (هر اندازه هم زیاد و بزرگ باشد) همه را می‌بخشد».[۲]

[۱]. سفینة البحار، ج ۱، ص ۱۲۷، ماده توبه.
[۲]. تفسیر نور الثقلین، ج‏۴، ص: ۴۹۱.

 

نظرات