ارتباط با دوست پسر، بعد از ازدواج

سلام.من اخیرا به یه فردی ک زبانزده علاقه پیدا کردم واقعا مرد خوب و پاکی هست اونم به من علاقه داره تازه بعد از حدود ۱سال فهمیدیم.به قول خودش و ب زبون بی زبونی شدت علاقه اون از من بیشتره.بهم فهمونده ک ازدواج درکار نیس آخه من غریبه ام.اما میتونیم با هم باشیم البته پاک.و اینکه باید عقل و منطق هم این وسط باشه.گفته که میترسه زمانی احساس منو به یغما ببره.ازم پرسیده چ هدفی دارم از اینکه حتی واسه مدت کوتاهی باهاش باشم و سوالای زیاد دیگه ای ک واقعا جوابی ندارم.قراره به کسی هم چیزی نگیم.امروز باید ج سوالاشو بدم.تو رو خدا راهنماییم کنید

دختری ۲۱ ساله هستم ترم ۵ دانشگاه بعد از ۴ ترم به ابراز علاقه مداوم یکی از همکلاسیهایم جواب مثبت دادم....از اونجاییکه هردوی ما شرایط ازدواج نداریم قرار گذاشتیم تا بعد تموم شدن درسمون صبر کنیم و موضوع رو از خانواده هامون پنهون کردیم.من دختری مذهبیم این اولین پسریه ک باش رابطه دارم تو این مدتیم که باهمیم تقریبا بش علاقه مند شدم ولی در حدی نیس که نتونم فراموشش کنم..یعنی اون خیلی بیشتر به من وابسته شده و منو دوست داره...جدیدا رفتارش بام خیلی صمیمی و راحت شده ....میخاستم بدونم تو این رابطه که قصدمون ازدواجه چقد میتونیم راحت باشیم از لحاظ نیازهای جنسی...البته حضوری هیچ رابطه ای نداریم با هم حتی دست همم نمیگیریم...ولی تلفنی با از طریق اس ام اس چی؟

با سلام
من دختری ۲۷ ساله هستم که حدود ۶ ماه است با پسری که از خودم ۳ سال کوچکتر است آشنا شده ام.من فوق لیسانس دارم و ایشان لیسانس.از طرف دیگر سربازی نرفته و سرمایه مالی نیز ندارد. اما از لحاظ اخلاقی انسان بسیار بسیار خوش اخلاقی است.در حقیقت چیزی که باعث شد من هم حدود ۶ ماه رابطه ام را با ایشان ادامه دهم، اخلاقش بود و از طرف دیگر مرا نیز خیلی دوست دارد.چند وقت پیش نیز خواستگاری داشتم که با این که هنوز شناخت خوبی از او ندارم، اما او هم خصوصیات منحصر به خودش را دارد. و با چشم پوشی از بعضی اخلاقیات منفی، می شود گفت که او هم کیس مناسبی برای ازدواج است. مشکل از آنجا شروع می شود که هر دو در حد معقول و خوبی هستند اما نفر اول که با او دوست بوده ام از لحاظ اخلاقی بهتر از خواستگارم است اما شرایط خواستگارم در حد معقول تری است.
حالا مانده ام که چه انتخابی داشته باشم؟ من فرد عاطفی و احساساتی نیستم اما قلبم می گوید دوستم ولی عقلم می گوید خواستگارم...
ممنون
پ.ن: می دانم که با دوستی دختر و پسر مخالف هستید اما خواهشمندم برای راهنمایی این مورد را ندید بگیرید و فقط فرض کنید هر دو خواستگار هستند.

سلام خسته نباشید من بیست وسه سال دارم وبا یکی از پسران اشنایان مان ارتباط تلفنی دارم نه قصد ازدواج داریم نه قصد دوستی های دختر پسر چون او ۵ سال ازمن کوچکتر است ومیدانم که به دختری هم علاقه دارد. بحث های تلفنی ما هم در مورد اتفاقات روز ، مشورت رفتاری و راهنمایی کنکور و... است به هیچ وجه ابراز علاقه یا حرف مستهجن بین ما رد وبدل نمیشود! اما بااین حال من مدام به این فکر میکنم که آیا این رابطه از نظر شرعی گناه است؟۱ آیا آثار مخرب روانی دارد؟! آیا مشکل ایجاد میکند لطفا راهنمایی ام کنید!

سلام من ۲۲ سال سن دارم و حدو د ۴سال از نامزدی و ازدواجم میگذره در دوران مجردی خیلی محدود بودم بابام خیلی اذیتم میکرد هیچ وقت اجازه بودن با دوستانم را نداشتم همیشه مثل یک زندانی در خانه حبسم میکرد از نظر مالی اوضاع زیاد خوبی نداشتیم با هیچ پسری رابطه نداشتم و به قول معروف افتاب و مهتاب ندیده بودم. اولین پسری که به خواستگاریم اومد اینقدر شیفته اش شدم که خیلی سریع قبول کردم مسلما برای منی که حتی با یک پسر هم رابطه نداشتم زیاد غیر معقول به نظر نمی اید از طرفی از فقر خانه پدری و سخت گیریهای بابام خسته شده بودم نمیدونم چرا فکر میکردم با ازدواج میتونم مشکلمو حل کنم
خلاصه اوایل همه چیز خوب بود از همسرم خواستم اجازه بده درسمو ادامه بدم و به دانشگاه رفتم الان حدود ۲ ساله که دانشگاه میرم تازه فهمیدم چه اشتباه بزرگی کردم که ازدواج کردمتعریف از خود نباشه چهره زیبایی دارم و تا به حال توجه خیلی از پسر ها رو به خودم جلب کردم ولی همین که میگم متاهلم خیلی تعجب میکنند به ازادی دوستام واقعا حسرت میخورم وقتی یه گروه دختر وپسر را میبینم که با هم دوستند وگردش میرند یا وقتی دوستامو میبینم که ازادند و هرجا دوست دارن میرن با هر کی دوست دارن دوست میشن و وقتی خسته میشن میرن سراغ یکی دیگه از اینکه حماقت کردم و زود ازدواج کردم لجم میگیره خیلی وقتها هم بابامو مقصر میدونم همش به خاطر سخت گیریهای اون بود الان اصلا حال خوبی ندارم نه شوهرمو دوست دارم نه زندگیمو اما دلم نمیخواد به شوهرم خیانت کنم اخه ئمن با پول اون رفتم دانشگاه طلاق هم نمیتونم بگیرم نه راه پس دارم نه پیش تورو خدا بهم بگید چیکار کنم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

نظر شما راجع به دوستی مجازی در نت چیست؟

من پسری۲۷ساله که از ۲۰ سالگی با دختر خانمی دوست بودم و تا چند وقت پیش این دوستی ادامه داشت با وجود فشار های چند سال اخیر برای خواستگاری به دلیل اینکه من دانشجو بودم تا حدودی این کار رو به تاءخیر انداختم تا این چند ماه گذشته که مادرش خیلی فشار آورد و گفت ۱ خواستگار داره یا میای یا میدیمش به اون فرد که در ابتدا میگفتن اون فرد پدرس دوست پدر این خانم است و بد فهمیدم این آقا پسر در همون شرکت به همراه پدرش که از سهام داران اون شرکت هستند کار میکنه.با فشار های زیادی که روی من بود از طرف خانواده اون خانم که یا بیا یا میدیمش و از طرف دیگه خانواده خودم که با توجه به فشار ها کاملا" مخالف بودن ولی به هر طریقی که بود با توجه به زمانی که برای من مشخص کرده بودن خانواده خودمو راضی کردم و قرارمون با اون خانم ار ۱۰ روز قبل این بود تا من راضیشون نکردم تماس نگیرم باهاش و من سر قولم موندم روزی که خانواده راضی شدن زنگ زدم ولی گفت با اس ام اس بگو و من هر چی گفتم سر قولم بودم گفت به مادرم زنگ بزن و قرارو با مادرش بزارم من هم این کارو کردم و مادرش گفت اوکی و شب که از سر کا بر میگرده باهات تماس میگره من هر چی منتظر موندم زنگ نزد اس ام اس دادم جواب نداد زنگ زدم جواب نداد زنگ زدم به مادرش بد از کلی حرف زدن به من گفت حتما"دخترم تو رو نمیخواد که جواب نمیده ولی صبح همان روز طور دیگه ای با من صحبت میکردن ولی شب گلا"متفاوت شد.اخه من نمیفهمم اگر نمیخواستن چرا انقد به من فشار میاوردن و وقتی که به او نتیجه رسیدیم چرا ۱ دفه زدن زیر همه چیز از اون روز انق داغون شدم که حتی ۱ لحظه از فکرم بیرون نمیره از اون روز ۲ماه گذشته ولی هر چی میگذره من بیشتر به خاطرات قشنگمون توی این ۷ سال فکر میکنم نمیفهمم چرا این کارو کرده و پشت پا زده به همه چیز ما کمی دوستیمون با بقیه فرق میکرده ولی الان احساس میکنم شاید اصلا"نمیشناختمش.

سلام
من یه پسر ۲۴ ساله هستم . متاسفانه در گذشته رابطه جنسی داشتم اما همیشه ترس از این رو داشتم که مبادا وقتی ازدواج میکنم زن من هم ارتباط داشته باشد اما چندبار داشته ام چون خیلی گرم مزاج بوده ام و اکثرا برای اینکه با دختری ارتباط نداشته باشم خودارضایی میکردم.
الان از یه دختری خوشم اومده که متاسفانه اون هم دو مرتبه ارتباط داشته اما خودش میگه که بخاطر این رابطه جنسی که داشته از دوستش جدا شده.
من الان نمیدونم باید چیکار کنم؟ با این دختر از نظر اخلاق و رفتار مناسبیم.اما این ازتباط را نمیدانم چکار کنم؟ همیشه از ترس اینکه مبادا زن من هم ارتباطی از قبل داشته باشد همیشه سعی در ترک داشتم اما...
و یه نکته دیگر اینکه من میخواهم ازدواج کنم اما خانواده ام بخاطر ازدواج ناموفق برادر بزرگترم مانع ازدواج من میشوند.
ممنون میشوم که من را راهنمایی کنید
باتشکر

سلام وقت بخیر. من ۲۱ سالمه و دچار معلولیت از ناحیه پا هستم. حدود دو ساله که با پسری آشنا شدم که ۹ سال ازم بزرگتره و شرایط فیزیکیش تا حدودی مثل منه... از لحاظ سطح فکری و رشته فعالیت و تحصیل شباهتهای زیادی به هم داریم و می تونیم با هم تعامل های سازنده ای از لحاظ کاری و تحصیلی ایجاد کنیم. به خاطر شرایط جسمی ام همیشه اعتماد به نفس کمی داشتم، به همین خاطر هر وقت ازم خواست که ملاقات حضوری داشته باشیم، من نپذیرفتم. و ملاقات هامون از طریق محیط مجازی بود... و از طرفی هم معلولیت باعث شده نتونیم به صورت جدی به ازدواج با هم فکر کنیم. البته این آقا خیلی گرم مزاجه و نسبت به من خیلی کشش جنسی داره ولی خب من موافقت نمی کنم. همیشه رفتار خوب و انسانی با من داره ولی این سردرگمی و معلق بودن واسه جفتمون خسته کننده شده و من نمی دونم در مقابلش چه رفتاری باید داشته باشم و چه جوری رفتار کنم... ممنون میشم من رو هم راهنمایی کنید.

سلام.من برادری دارم ۲۵ ساله که از ۲۰ سالگی با دختری دوست بودن.چند ماه قبل برادرم از ماخواستن به خواستگاری برویم وقتی با خانواده ایشان آشنا شدیم متوجه شدیم که از لحاظ فرهنگی و مذهبی و تربیت خیلی با ما فاصله دارن.خانواده بنده مذهبی و محترم اما خانواده دختر متاسفانه علاوه بر اینکه مذهبی نیستن نحوه صحبت و کلام و آداب معاشرت هم بلد نیستن.که برای ما واقعا سنگین بود.وفشار زیادی رومون هست اما برادرم به هیچ عنوان زیربار نمیرود و اصلا اجازه صحبت به ما نمیدهد.با همه این اوصاف شرایط سختی هم برای برادرم تعیین کردن.بعدازاینکه باهزار بار صحبت کردن برادرم دچار تردید میشه دختره تماس میگیره و دوباره منصرف میشه.چی میگه نمیدونم.
ممنون میشم مارو راهنمایی کنید.به ایمیل خودم

با خواستكارم كه به مدت يكسال در اشنايي بودم،رابطه جنسي برقرار كردم و برده خود را از دست دادم، ادم خوبيه، به اصرار اون رابطه ععلتش اين بود كه من تو اين رابطه مردد بودم ميخاست خيالش راحت شه كه باهم ازدواج كنيم،از ابتداي اشنايي با سر يه مسايلي كه باهم اختلاف نظر داشتيم بسيار روي موضع خودمون اصرار ميكرديم،الانم داريم بيشتر اوقات سر اين اختلاف نظرها دعوا ميكنيم باهم، من مجبور شدم كه رابطه جنسي برقرار كردم بي تجربه بودم ادم معتقدي هم هستم خيلي از اين بابت ناراحتم، مخانواده اش از دوستان خانواده مون بودن،بخاطر يك سري انتظاراتي كه من داشتم و خانوادشون ابراز مخالفتشونو بيان كردن،علت اين رابطه و اين اختلاف نظرها رو اين ميدونم كهميخاد حرف حرف خودش بشه،الان صبر كردم رابطم باهاش بهتر بشه مشكلاتمونو باهم حل كنيم،بعد ازدواج كنيم،
بسيار بهم ريختم بعد از اينكه اين موضوع رو فهميدم،الان نميدونم بايد ازدواج كنم با اين ادم يا نه جون توي دعواهمون ادم با كذشتي نيستو منافعش براش مهمتر از علاقش به من.ادم احساسيه، الان احساس ميكنم كه اين موضوع مسلط شده بر انتخاب من، نميدونم بايد جيكار كنم جون با اين شرايط برم جلو و همين رفتارها باشه زندكيم دوام نداره ازدواج نكنم بهتره.شما بكيد راه درست جيه؟

دوست پسرم بعد ازدواجش مدام با من تماس میگرفت از بس جواب ندادم و یا دعواش کردم که متاهلی و دیگه صحبت جایز نیست بازم هر هفته اس میده اینقد اس میده که جواب بدم با وجودی که خودش میدونست دیوانه وار دوستش داشتم اما با کس دیگه از دواج کرد و زمانی که اون تماس میگره من تا چند روز دلتنگ میشم و گریه میکنم اما حاضر نیستم باهاش دوست باشم. چه کارکنم که اونم دست برداره

بسیار عالی هست

سلام
۲۴ سالمه و ۴ ساله که با یکی از همکلاسی های دوره کارشناسیم دوست هستم - تو دوران دوستی با هم سکس داشتیم و حادثه ای که نباید می افتاد افتاد - و من بکارتمو از دست دادم - خونواده هردو ی ما از ارتباطمون با خبر هستند-و خونواده اون و من منتظر ازدواج ما هستند - تنها دلیل ازدواجم با اون فقط بخاطر پرده بکارتمه وگرنه اینقدر موقعیت های بهتر برام وجود داره که نمیتونم به خونواد بگم و فقط میگم که دوسش دارم و گرنه ..... اما خودش میدونه که من عشقی بهش ندارم - حالا اون تو کار آزاد رفته و خیلی موفقه - منم تو ادامه تحصیلم موفق شدم - اما تنها دلیل ازدواجم با اون از دست دادن پرده بکارتمه - نمیدونم چکار کنم -گاهی دوست دارم که بمیرم - گاهی اینقدر گریه میکنم و میگم ای کاش که خونواده سخت گیری داشتم - چندبار بهش گفتم که ازش بدم میاد ولی اون همچنان عاشقمه - گاهی تصمیم میگیرم که باهاش ازدواج کنم و بعدش طلاق بگیرم - لطفا راهنماییم کنین- واقعا به کمکتون احتیاج دارم

شرمنده دوباره مزاحم شدم
میخاستم بدونم چطوری میتونم مجرد زندگی کنم باشرایطی که دارم
میخام دیگه نتونم به بودن با شخصی فکر کنم
میخام تنها زندگی کنم تا آخر عمرم (گاهی به خودکشی فکر میکنم تا خودمو راحت کنم - اما دوست پسرم منو خیلی دوست داره و اخلاقش از روزه اول تا به امروز یکی بوده - فقط از وقتی درآمدش خیلی خوب شده, به من میگه نباید کار کنی و ..... و حس رئیسی داره , خیلی لجم میگیره)

سلام.بنده سوالی داشتم.خواستم بدونم خیانت کردن واسه زنی که فقط اسما شوهر داره ولی قصد جدایی از همسرش رو داره وبنا به دلایلی دادگاه و... این جدایی طولانی بشه گناهه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ گناهش در حده خیانت یه زن متاهله یا خیلی کمتر؟؟؟
یعنی زنی که هیچ محبتی از همسرش دریافت نمی کنه و شوهرش اونو ترک کرده باشه وطلاقشون طول بکشه و اون زن نیاز جنسی داشته باشه با کسی فقط در حده اس باشه البته نه اینکه حضوری !!! باید متعهد بمونه یعنی خیانته این زن با خیانت بقیه زنای متاهل در یه حده؟؟

ممنون از مطالب عالی و مفید شما

سلام ۹سال است که ازدواج کردم و خداروشکر خیلی خوشبختم تنها مشکل من ۱/خانواده همسرم است با اینکه همش سعی میکنم محبتشونو جلب کنم اما چون از ابتدا با ازدواج ما مخالف بودن هنوز هم منو نادیده میگیرن تا جایی که همسرم خواهان قطع رابطه با همه شان (بجز پدر و مادرش) شده اما من خیلی دوست دارم رفت و امد داشته باشیم۲/در ۲۱ سالگی ازدواج کردیم و از همان موقع همسرم نزد پدرش کار کرده و چند وقتی است که پدر همسرم جای همسرم برادر ایشان رو که او نیز الان۲۲ ساله است را اورده با انکه همسرم تحصیل کرده است اما شغلی بجز رانندگی برایش نیست چطور رفتار کنیم که پدر همسرم که خدارو شکر وضع مالی خیلی خوبی داره کمی هم به فکر ما باشه؟ آخه میگه شما۳۰سالتونه و باید رو پای خودتون باشید در حالیکه نه سرمایه ای داریم نه آشنایی که کار کنیم؟ متاسفانه این همه سال با وعدههای دروغ همسرم رو همونجا نگه داشته بود و پایه حقوق وزارت کار رو بهش میداد و با اینکه در سختی زندگی میکردیم اعتراض نمیکردیم

سلام و عرض ادب خدمت شما...ببخشید من ۲۰سالمه و دانشجو ام حدود سه سال قبل با دختری در فضای مجازی اشنا شدم و دوست شدیم قصد ما ازدواج بود و بعد از دوستی حدود یکسال از او درخواست کردم که دیگر به فضا های این چنینی نرویم او هم قبول کرد به علت کم سن و سال بودن ایشون چند بار مشاهده کردم با پسرای دیگه ارتباط داره در فضای مجازی و به گپ و گفت مشغوله بعد از پیگیری هام تونستم بفهمم قبل از بودن با من دوست های دیگری هم داشته ولی از ارتباطشون اطلاعی نداشتم بازهم به او تاکیید کردم در این فضا های الوده نرود و او قبول کرد و حدود دوسال است مطمعنام که نمیرود به تازگی ارتباط جنسی هم با ایشون داشتم و خودم را اینجوری توجیه میکردم که قص م ازدواج است.حالا در رابطمون دچار مشکل شدیم خسته شدیم از هم عادی شده رابطمون حرفی تداریم باهم بزنیم از اینور وابستگی بینمون اجازه جدایی نمیده خودمم ته دلم دوس ندارم جدا شم باید چکار کنیم؟

سلام دوستان کمک کنید
من پسری ۲۴ساله هستم با دختری همسن خودم اشنا شدم وحدودا یک سال با هم دوست بودیم, بد از یک ماه به من گفت که من قصدم ازدواجه اگر نمیخواهی جداشیم, خلاصه چون دختر خوبی به نظر میرسد و خیلی مظلوم و حرف گوش کن بود وخیلی دوسم داشت به خوشبختی با اون شک نداشتم, بد از مدتی که بیشتر همدیگر دیدیم متوجه شدم که نسبت به گوشی خود حساسیت نشان میده, با دوستانم مشورت کردم گفتن اگر دوستت داشته باشه هیچ وقت اشتباه نمیکنه, ولی باز هم سخت بود, چند باری خواستم برای اشنایی خانواده ها مادرم با مادرش صحبت کنه, تا خیال دختر از قصدم راحت بشه, پشت گوش انداختن دختر کمی منو مشکوک کرد, تا اینکه جدی قضیه را دنبال کردم, که دم از مشکل جسمی زد که من در نگاه متوجه نشدم خلاصه انگار هنوز هم چیزای بود که من بی خبربودم, چند روزب فشار اوردم و با فرضیه ها خودم گفتم که از شخصی تحقیق کردم و گفت که تو طلاق گرفتی و این علت عقب انداختن خواسگاری هست, گفت درسته, ولی بازدلم پر بود, تا اینکه تلفن ها و.پیامها حالت مخفیانه و محدود شده بود, که در یکسال برایم عجیب بود که مشکل محدودیت نداشتیم. تا اینکه یک روز مادر دختر زنگ زد که دخترم ۳ سال است ازدواج کرده وخواهش میکنم از زندگی دخترم بیرون برو چون شوهرش از خونه بیرونش کرده, تنها بچه من همین یدونه دختره, من شوکه شدم و.گفتم قسم میخورم نمیدونستم شوهر داره, من حتی قصدم ازدواج بوده نه دوستی, گفت دخترم خیلی دوشتت داره باعث جدایی از شوهرش نشو, حالا گناه من چیه, یک سال عمرم رفت با احساساتم بازی شد, ناخواسته با زن شوهردار رابطه داشتم, بخدا نمیدونستم گناهم چیه؟!

با سلام
پسری هستم ۳۲ ساله و حدود ۵ سال پیش به صورت اتفاقی با دختری در دانشکده ی خودشان آشنا شدم. قصد اولیه ام داشتن دوست دختر بود. حدود ۳ سال رابطه ی خاصی با هم نداشتیم و فقط همیشه جلو دانشکده با هم به صورت کاملا محترمانه حرف می زدم. من به خاطر نوع رفتارش کم کم تغییر عقیده دادم و قصدم را به ازدواج از همان ابتدا به صورت واقعی تغییر دادم/البته من شهرستانیم و در استان دیگری غیر از محل تولد و تحصیلم ، رییس یک جایی هستم. هر دو ماه یک بار می آمدم تهران و همانجا قرار ملاقات می گذاشتیم.از همان اوایل به وی گفتم که برای دیدن خانواده و پدر و مادرتان به خانه اتان بیایم ولی قبول نمی کرد.کم کم به خاطر قیافه اش دو دل شدم ولی در عید سال سوم به اصرار ایشان قرار شد به خواستگاریش بروم ولی خانواده ام به کلی مخالفت کردند. آن ها را راضی کردم ولی تا نزدیکی های تهران آمدند و خانواده ام منصرف شدند. پس از سه-چهار ماه خودش بانی ارتباط با من شد و گفت میخواهم باهات دوست بشم ولی می دانم که هدفش ازدواج داشت. از این به بعد رابطه امان بعد دوستی به خودش گرفت ولی اکنون کاملا دو دلم. بعضی موقع ها در تنهایی با او، او را می خواهم ولی سریع به دنبال کس دیگری می افتم و در این حین(۲ سال اخیر)، چند بار برای دیگران هم خواستگاری رفته ام و من اونها رو نپسندیدم.الان کاملا دو دلم می دانم غیر از من با کس دیگری نبوده است و اخلاق خوبی هم دارد ولی فاصله زندگی ما حداقل ۱۵۰۰ کیلومتر بوده، با او مدتی دوست بوده ام و از لحاظ زیبایی نیز شیفته بقیه میشوم. موقعیت شغلی،تحصیلی و مالیم نیز هم خیلی خوبه. راهنماییم کنید چه کار کنم؟ در ضمن بیشتر او به من وابسته هست تا من به او!

سلام ببخشین من بایه پسری حدود یه سال رابطه داشتم خیلی خیلی عاشقم بود اما بعدش باحرفه مادرش که من دخترخوبی نیسم نسبت به من سردشذومنوتنهاگذاشت البته بگم خانوادهی ما از لحاظ فرهنگی ازاوناسرترن اما من بهش وابسته شدم خیلی دوسش دارم باماهم رابطه عشق بلزی داشتیم الان با اون خاطرات دارم دیوونه میشم وهرروز منتظربرگشتنشم توروخدا راهنماییم کنید

سلام خسته نباشید
دختری ۲۰ساله هستم متاسفانه چند سال با انواع مختلف پسران دوست بوده ام با اینکه به شدت عذاب وجدان داشتم ولی به این کار ادامه دادم چندبار وب س... دادم و یک بار ارتباط داشتم ولی اتفاقی رخ نداد همزمان با دو پسرکه یکی در شهرما دانشجو است و قصد ازدواج با من ندارد باهاش ارتباط برقرارکردم
دیگری برادر دوستم هست که بسیار پسرخوبی است و منو دوست داره به حدی که میخواد بیاد خواستگاری و منتظره اشاره منه هستم خیلی پاقشاری میکنه که بیاد و از نظر مالی و کاری در سطح خوبیه میدونم که قبلا با هیچ دختری حتی ارتباط تلفنی نداشته اما من کششی به اون ندارم
به نظرم سنم برای ازدواج کمه و آمادگی مسولیت یه زندگی مشترک. ندارم خانوادم هم ۱۰۰%مخالف ازدواج زودهنگام منن از طرفی هم میدونم اگر به زودی ازدواج نکنم ممکنه کنترل نفسم بیشتر از این رها بشه
چیکار کنم؟؟

باسلام زني هستم كه قبل ازدواج چند دوست پسر داشتم و با يكي از خاستگارهام رابطه جنسي البته صيغه داشتم و به دختريم خدشه اي وارد نشد و توبه كردم و با گواهي سلامت با مردي ازدواج كردم كه ميگويد در مجردي هيچ خطايي نكرده و موضوع داشتن دوست پسر را به او نگفتم ولي بعد از نامزدياو متوجه شد و پيگير تا تمام اطلاعات را در آورد و عشقش به من كمرنگ و سرد شد و سر هر دعوايي ميگويد تو دست دوم هستي و من زن سربه زير دختر پاك ميخواستم حقم بود بدانم بعد تصميم بگيرم سرم كلاه گذاشتي و به من بدهكاري و تا اخر عمرم فراموش نميكنم و به رويت مي آورم . به نظر شما حالا من بايد چيكار كنم من حالا هم ازدواج كردم هم فرزند دارم در مدت چند سال زندگيه متعهلي ام حتي يك خطاي كوچك هم نكردم و وفادار و پاك ماندم فقط تنها ترسم اين است به خاطر اين موضوع بخواهد اشتباهي كند و يا صيغه كند .حالا بايد چكار كنم ايا بايد ازش جدا شوم و يا چطور اين موضوع را از ذهنش حذف كنم انقدر برويم نياورد

سریع به این خانم بگید سیم کارتشو محو کنه

سلام پسری۲۲ ساله هستم و یک ترم از دانشگاهم باقی مونده و البته سربازی هم دارم از طرفی علاقه شدیدی نسبت به یکی از دختران دانشگاه دارم البته تا حدودی هم با کمک اموزش دانشگاه نسبت به اون یک سری شناختهایی پیدا کردم اما ولی من از همون روزهای اول دانشگاه تلاش بر این داشتم که از لحاظ اقتصادی مستقل بشم ولی خوب با یه کار تولیدی و سپس ناموفق بودن توی اون کار به خاطر شرایط بازار مجبور به تعطیلی اون شدم و در حال حاضر هم کاری ندارم و به خاطر سربازی که پیش رو دارم نمیتونم به کار جدیدی فکر کنم ودر عین حال ترس از دست دادن کیس مورد نظر و پیدا نکردن چنین کیسی در اینده خیلی عذابم میده به نظر شما راهکاری وجود داره که من به خواستم برسم در صورتی که شناخت طرفین کامل باشه.ی اصلا اگر خانواده و خوده دختر با شرایط من کنار بیاد ین ازدواجی به صلاح من هست یا نه

با سلام
من پسری ۲۳ ساله هستم دارای سطح اعتقادی متعادل
مدتی با دخنری از دانشگاه دوست معمولی بودیم ک در طی این مدت اشنایان از رابطه ما کم و بیش خبر دار شدند و در این زمان اعتماد دختر ب بنده جلب شد و تمامی گذشته ی خود و روابط مشروع و نامشروع خود را توضیح داد . در طی مدت زمانی ۱ ساله
حتی ایشان به داشتن رابطه س ... ناخواسته از طرف یک دوست پسر قبلی ک قصد ازدواج داشته اعتراف کرد و تمتمی ریز زندگی خود را با علاقمند شدن خود بیش از پیش تعریف کرده
به طوری ک تمتمی روابط دوستی و ... خود را با معرفی شخص توضیح داده است
و به دنبال او از طرف بنده هم چنین اشتباهی رخ داده ک روابط خود را فاش کرده ام
و اکنون چندین مدت است که روابط ب حدی جدی شده است که خواهان ازدواج هستیم
اما با این وجود در فکر اینجانب تمامی این موارد و روابط هر روز مرور میشود ک چنین مشکلاتی بوده است
ضمنا در خانواده دختر رابطه ی دوستی بیشتر از خانواده ما آزاد است و جزع موارد غلط نبوده
ولی دختر از علاقه ی شدید ک بین ما و بیشتر او هست تن به هر نوع حجاب و محدودیتی داده است
به نظر شما با وجود این نکات منفی ازدواج ما و ادامه ی این رابطه صحیح است ؟
ضمنا متذکر میشوم ک این روابط دو طرف فقط بین ما فاش شده است و خانواده ها و دوستان مشترک و ... هیچ یک را خبر نداشته یا فقط در حد دوستیه معمولی خبر داشته اند
ممنون میشم هر چ زودتر راهنمایی کنید چون در حال حاضر در تایم اضافه هستم برای خواستگاری
به طوری ک همه دلیل این شکیات را خواهانند

سلام من دختری۲۱ساله هسم بایکی دوستم ک همسن خودمه.همودوس داریم.هردو دانشجوکارشناسی.خانواده ی پسره از رابطمون خبر دارن حتی مادرش باهام صحبت کرد.پسره حتی پیش اومده یکی از پسرا ک اذیتم میکردو زده و بی ابروشد واقعا پسرمتینو سنگینی بود غیرتی شد خلاصه معذرت خواهی کردنو درست شد.حالا مشکل من اینجاس الان ۲ونیم ساله باهمیم ولی میگ درسم تمومشه برم سرکار میام خواستگاری منم شک میکنم.درکل دخترشکاکیم.چیکار کنم؟مامانشم بهم گف باید صبرکنم فعلا.خواستن باخانوادم حرف بزنن من نزاشتم اخه خانوادم نمیزارن بیشتراز چن ماه نامزد بمونیم.چیکارکنم؟

سلام
من زن متاهلی هستم که شوهر و بچمو دوست دارم و به هیچ قیمتی حاضر نیستم ازشون دست بکشم ولی به تازگی یکی از همکلاسیهام به من اظهار علاقه کرده و با اینکه می دونه من متاهلم و هیچ رابطه ای نمی تونه بینه ما باشه میخواد که فقط به هم پیام بدیم و با هم در ارتباط باشیم می دونم کارم اصلن درست نیست من با ایشون مثله یه دوست معمولی رفتار می کنم و چند بار خواستم همه چیو تموم کنیم ولی ایشون میگن که نمی تونن و میگن قول میدم مثله یه دوست معمولی باهات رفتار می کنم من با تو احساس آرامش دارم لطفا راهنماییم کنین و من حتی در دوران تجردم با هیچ پسری دوست نبودم و با همسرم هم به شیوه کاملا سنتی ازدواج کردیم ، دوست ندارم ایشون رو از خودم ناراحت کنم چون مثله برادرم برام عزیزه و البته از من کوچکتر هم هست حتی ایشون به من اصرار دارن که من باهاشون بیرون برم ولی اصلا تمایل به انجام اینکار ندارم فقط به من بگین من چیجوری می تونم ایشون رو متقاعد کنم که این رابطه هر چقدر هم سطحی باشه اصلا درست نیست بدون اینکه ناراحتش کنم ، خیلی ممنون

بسایرعالی بود منم این مشکل داشتم البته یک سال بعد ازدواجم مادرم فوت کرد و من ارتباط اندکی در حد درد دل با شخصی که قبل از ازدواجم به او فکر میکردم داشتم، لازم به ذکره من با شخصی ازدواج کردم که قابل ستایشه بسیار آقا و با ایمان مهربونه به من تو نمیگه، اصلا قابل مقایسه با شخصی که به او علاقه داشته ام نیست به عبارتی من به خودم تهمت عاشقی زده بودم.شیطان همیشه درکمینه مخصوصا تو مشکلات و تنهاییات پس اون موقع است که باید حواستو جمع کنی چون ممکنه به خودت بیای ببینی تو منجلاب فرو رفتی .قدر همسرتونو بدونید کسی که خداوند سر راهتون قرار داده حتما لایقتونه پس لایقش باشید .شاد باشید .

سلام و درود الهی بر شما
از این سوال و جواب واقعا بهره بردم اولین جاییه که سوالی مطرح میشه و کامل جواب داده میشه حتی راه کار هم داده شده .متاسفانه مشاوره سایت های دیگه خیلی ناقص بوده و آدمو قانه نمیکنه بهر حال بنده خیلی استفاده بردم و ممنونم

سلام
دختری هستم ۲۳ ساله تقریبا ۴ سال هست که با پسری رابطه دارم شهر ایشون ۷ ساعت از شهر من فرق داره من ترک هستم و اون کرد و به هم علاقه شدیدی داریم اما در ازدواح دودل هستیم میترسیم بهد ازدواج دیگه فرهنگ ما با هم جور نشه و شاید اون اخلاقش فرق کنه اصلا یه حرفای ناجو رو ترسناک به فکرمون میاد نمیدونم چیکار کنم خواهشا راهنماییم کنید ممنون.

سلام
دختری ۲۵ ساله هستم. تا حال هیچ رابطه دوستی با پسری حتی در دانشگاه نداشته ام و کاملاً مخالف این روابط بودم. تا اینکه حدود ۵ ماه پیش از طریق اینترنت در یک گفتگوی عادی با پسری آشنا شدم که از لحاظ تحصیل و موقعیت شغلی هم سطح من نبود من همیشه به ازدواج با پسری هم سطح خود از نظر کار و تحصیل فکر میکردم ولی وقتی قصد خود را دوستی ساده و اجتماعی و بدون ایجاد وابستگی اعلام کرد مرا خواهر خود خطاب کرد منم راضی شدم . اوایل از گفتن نام حقیقی خود نیز اباع داشت که به اسرار من و تحدید به ترک نام خود را گفت و دلیلش را ترس از ایجاد وابستگی و مشکلات بعد ازدواج میگفت. رابطه ما و قرار ملاقاتمون پنهانیه.بین ما هرگز الفاظ عاشقانه رد و بدل نشده . الان بعد ۵ ماه من احساس میکنم بهش وابسته شدم و نمی تونم بهش فکر نکنم ولی راجع به احساس اون نمی دونم. او در کل پسر مغروری است ولی فکر میکنم او هم مرا دوست دارد ولی نیت واقعیشو از این رابطه نمی دونم. خواهشا راهنمایی ام کنید.

من جوانی ۲۷ ساله از تهرانم مجردم، و خیلی وقته تمایل به ازدواج دارم. باور کنید تا الان بصورت رسمی از ۳۱۷ دختر خواستگاری کرده ام. اما هیچکدامشون جواب مثبت نداده اند؛
بنظر شما چه علتی برای به نتیجه نرسیدن اقدامات من وجود داره؟
قدم ۱۷۸/ وزنم ۶۵
تحصیلاتم فوق لیسانس هست/اگر چه درامد خیلی کم و بخور نمیری دارم.
آدم معمولی هستم، شاید خوشکل نباشمم اما انقدر ها هم زشت و غیرقابل تحمل نیستم.
باوجود اینکه بچه تهران نیستم، اما دوست دارم در تهران ازدواج کنم، و همین جا هم زندگی بکنم، و اینجا و امکاناتی که برای پیشرفت داره، بهره مند بشم.
از ۴ سال پیش اولین خواستگاری ام را از خانمی به نام بهار در حوالی میدان خراسان انجام دادم. خودم تنها رفتم خواستگاری، آخه والدینم مسن هستند و بنده های خدا نمیتوانند هر بار دنبال من بیایند و منم دلم نمیاد امنها رو اذیت کنم.
بهار خودش ۱ سال از من بزگتر بود، اما پدر ومادرش با وجود تعارفات و علایق اولیه اما بعد از ۳ روز گفتند دختر ما به خانه و زندگی مناسب نیاز داده که شما ندارید......
وقتتون رو نمیگیرم...
خواستگاری دوممم با محدثه از حوالی سید خندان بود، تو دانشگاه باهاش آشنا شدم..... بعد ۲ ماه اصرار برای ازدواج با اون، منو به خونه اشون راه دادند اما متاسفانه اونها منو به بهانه اختلاف فرهنگی رد کردند.
خلاصه کلام فاطمه، کوثر، سهیلا و ...... تا اینکه اخریش هم همین چند وقت پیش پیش بود از یه خانم ۳۷ ساله که حدود ۱ سالی بود می شناختمش و می دونستم بیوه هست و بنده خدا شوهرش ایشون رو طلاق داده خواستگاری کردم، دوست داشتم با این کارم علاوه بر اینکه کمکی به اون خانم تنها کرده باشم مشکل خودمم نیز حل شده باشه.
سرتون رو درد نیارم به یکی از افراد مسن محله سپردم که برای من خواستگاریش کنه اما متاسفانه اونم منو به بهانه سن کم رد کرد.
کار تا جایی بالا گرفته بود که به هر کسی که میرسیدم پیشنهاد ازدواج می دادم، و هر کسی رو که فقط یه بار بهم سلام کرده بود رو به ازدواج فرا می خوندم. حتی یه بار هم یادمه از یه خانمی دو بار خواستگاری کردم، البته بار دوم نرفتم چون بمحض اینکه بهش گفتم، به من گفت شما حافظه اتون سالمه؟! منم گفتم بله شکر خدا. چطور؟ گفت آخه ۳ سال قبل من به شما جواب رد داده بودم..... هیچی، منم فقط شرمندگیش برام مونده بود.
خلاصه کلام تو این چند سال بشدت سختی کشیدم ؛ کل درامدم رو در این راه خرج کردم. هرچی پول داشتم خرج گل و شیرینی کردم و اخرش خودمم از همه کامم تلخ تر بود.
اما چیزی که توجه منو در همه این موارد به خودش جلب کرد، و بنظرم میتونه موضوع یه پایان نامه در سطح دکتری باشه، نگاه مادی گرایانه و انتظاری بود که دخترها از خواستگارها یا دوست های پسرشون، برای دادن یه زندگی مرفه تر، راحت تر، (از نظر مادی) و پرزرق و برق تر داشتند. که این موضوع واقعا در تحلیل نهایی می تونه نشون دهندۀ یه آسیب بزرگ اجتماعی باشه که مجال پررداختن به اون در اینجا وجود نداره..... .
سوالم از شما اینه، اما دنیا چرا این جوری شده؟ دخترها چرا همه اش دنبال پول و مادیات اند، چرا حاضراند تا آخر عمرشون تنها بمانند اما، پیشنهاد جوان سالمی مثل منو قبول نکنند؟ هزاران چرای دیگه وجود داره... خودشون باید روزی در قیامت در پیشگاه خداوند، جواب این چراها رو بدهند. مگه ارزش این دنیا و مادیاتش چقدره؛ که ما حاضر باشیم خودمونو آلوده گناه کنیم، با افرادی بگردیم که فقط هدفشون سوء استفاده از ما باشه؛ عمرمون رو در پارک ها و کافی شاپ ها به سرببریم، اما یه زندگی سالم و ازدواج رو مشروط به داشتن ماشین و خونه و صد تا چیز عجیب دیگه بدونیم؟ واقعا چرا....
من که کلا قید ازدواج رو زدم اما به خانم های محترم توصیه می کنم، دست از این ظاهر پرستی و مادی گرایی بردارند، به ملاک هایی توجه داشته باشند که بنیادین و اصولی باشه. چیزی مثل درستکاری و صداقت، انصاف و مهربانی؛ دانایی و بصیرت و... اینها ویژگی ها و اصولی هستند که همیشه و همه جای دنیا برای همه ادم ها محترم و مورد تقدیر بوده. در حالیکه مادیات و ظواهر دنیا ابدا دوام و پایداری نداره و نمی تونه ضامن خوشبختی کسی در زندگی باشه.
مگه ما اومدیم این دنیا که همش پول جمع کنیم؟ واقعا چرا دخترها اینطوری فکر می کنند؟
خانم های عزیز جامعه ما جامعه جوانیه، پسرهای زیادی آرزو و حسرت یه زندگی سالم و درست رو میکشند، در حالیکه وقتی فهرست درخواست ها و انتظارات خانم ها رو می بینند، ترجیح می دهند، تا آخر عمر مجرد بمونن. نگید حرفهام دروغه، من خودم یکی از این پسرها هستم، چندین نفر دیگه رو هم میشناسم که چند بار رفتن خواستگاری اما دخترها بازهم با چنین بهانه هایی قبول نکردند. خود دانید..... ما که خیری از شما ندیدم، اما بهتون توصیه می کنم، ساده و سالم زندگی کنید تا گرفتار آدم های پیچ و ناسالم نشید.
دوست داشتم این دلنوشته رو اینجا بذارم؛ تا تلنگری باشه برای اون دخترهایی که احساس می کنند ازدواج یه تجارت و معامله ییه که در اون باید بیشترین سود و بهره مادی رو ببرند و تا جایی که می تونند سر شوهراشون کلاه بذارند.

شاید دیدگاه من به موضوع متفاوت باشه، اما اگه احساس می کنید، من اشتباه می کنم، خوشحال میشم منو راهنمایی کنید تا طرز فکر اشتباهمو بندازم دور....مرسی از کمکتون...

قدر همسر با ایمان و زندگیتونو بدونید دیگه.والا من نمیدونم بعضیا دنبال چی هستن.دوستی معمولی دیگه چه صیغه ایه
هر نوع ارتباط مخفیانه با نامحرم حرامه و برای زن شوهر دار خیانت محسوب میشه.اگه هم فکر میکنید لیاقت همسر خوب
ندارید ازش طلاق بگیرید دیگه.والا دیگه چی بگم...

باعرض سلام وخسته نباشید من دختری ۲۰ ساله هستم ودر خانواده مذهبی بزرگ شدم در ۱۹ سالگی با آقا پسری از طریق اس ام اس آشنا شدم ولی به دلایلی که می دانستم از نظر دین اشکال دارد از ایشان خواستم که دیگر اس ندهد اما ایشان ادامه دادند تا اینکه من کم کم ازشون خوشم اومد پسر معقولی به نظر می آید بعد از ۳ماه ارتباط تلفنی در حد آشنایی چون مادرم متوجه شد از ترس آبرویم بدون اطلاع از ایشان جدا شدم و خطمو عوض کردم وهمش به فکرش بودم تا اینکه در دانشگاه قبول شدم چون در خوابگاه بودم تصمیم گرفتم دوباره با ایشان در ارتیاط باشم وبه او زنگ زدم دوباره وابسته شدم وخیلی دوسش دارم او ناراحت ازاینکه چرا بیخبر رفتم از دستم عصبانی بود اما دوباره برگشتیم به یک سال پیش با اینکه هرگز اورا ندیدم اما عکسش را دیدم و ارتباط راحتی با او نداشتم اما واقعا اورا دوست دارم تا اینکه چند شب پیش از او خواستم که با من صادقانه درمورد گذشته اش صحبت کند و او گقت که چند سال است که خود ارضایی می کند وبسیار شهوتی است و من خیلی ناراحت شدم وازش علت اینکارو پرسیدم واو گفت که در سن ۱۹ سالگی وقتی در خانه تنها بوده وخواب بوده دختر خاله اش خودش را لخت می کند و اورا بیدار می کند تا بااو رابطه جنسی برقرار کند و به او می گوید اگر قبول نکند میرود خیابان وفریاد می کشد که او مرا لخت کرده ایشان هم می ترسد وبا او رابطه جنسی برقرار می کند واز آن لحظه به بعد خود ارضایی می کند این حرف او واقعا مرا ناراحت کرد ونگران آینده خود شدم چون قرار است عید به خواستگاریم بیایید من با این حال اورا دوست دارم ورابطه ام را با او بهم نزدم تا اینکه چند شب پیش ازم خواست که با او سکس مجازی داشته باشم و من نتوانستم ولی او اصرار کرد که نیاز دارد و گفت باید دوست داشتنت را اثبات کنی ومن هم نادانی کردم وجواب اس هایش را دادم الان کاملا پشیمانم آیا کارم گناه بزرگی بود از انجایی که هرگز باپسری در ارتباط نبودم و از بچگی چادر گذاشته وخیلی متقاید به دین نمی دانم چرا اینکار را کردم البته تا آخرش جواب ندادم ولی خب .....الان کاملاپشیمانم آیا خدا می بخشد.فرداشب باز ازم خواست اینکار را کنم اما من نتوانستم طاقت بیارم دیگر جوابش را ندادم به نظر شما آیا پسر خوبی برای ازدواج است آیا به او بله بگویم .هنوز قضیه دختر خاله اش برایم قابل هضم نیست اما واقعا دوستش دارم از اون شب به بعد خطمو درآوردم تا الان واقعا سر در گمم توروخدا قبل از اینکه شیطان وسوسه ام کند جوابم را بدهید چکار کنمممممممممممممممممممممممممم ایا با او باشممممممممممم؟جوابم را در ایمیلم ندهید چون رمزش را ندارم

سلام.دختری هستم ۲۳ساله.تاحالاباهیچ پسری دوست نبودم مگر دوسه روز اونم توفضای مجازی که بعدش پیشنهادرابطه و س.ک.س میدادن ومن کلاقطع رابطه میکردم.اصلایکی ازدلایلی که تاحالاباهیچ پسری دوست نبودم اینکه آدم معتقدی هستم ونمیتونم دوست پسرم روازاین لحاظ هاتامین کنم حتی تلفنی و پیامکی.ویکی دیگه ازدلایلم اینه ک نمیخوام پایبند یه نفرباشم و موقعیتهای خوب ازدواج رو ازدست بدم.به هرحال.حالایکی ازهمکلاسیای کارشناسیم ک نمیشناختیم همو به اونصورت ،چون ترم بالاتربود،این ترم سریکی ازکلاسا که باهم داشتیم ازمن خوشش اومد ازمهرماه وبقول خودش زیرنظرم داشت.خودش پسرخجالتی وظاهرا سربه زیریه.منم دیگه ازرفتاراش متوجه شدم وازدی ماه ازش خوشم اومد،تااینکه به بهانه امتحانا شمارموگرفت و الان نزدیکه ۱ماهه باهم دوستیم.ولی من خیلی رک بهش گفتم که حتی حاضرنیستم بهش دست بدمو اگه نمیخواد اینجوری،تموم کنه بره.اون که قبلاگفته بودقصدش ازدواجه اولا خیلی براش مهمه ک من بقول خودش باعفت هستم و ازطرفی شرایط ازدواج نداره نه کارو نه سربازی. توتمام این مدت یه سوال ازخودم و خانوادم نکرده و وقتیم که من ازش میپرسم خیلی سریعو مختصر ج میده.منم بااینکه خیلی مهمه برام ولی دیگه زیادنمیپرسم چیزی ازش.تمام روزدوس داره بهم اس بده وکل حرفاش اینه ک چراازبین اینهمه همکلاسی ازاون خوشم اومد،ازچیش خوشم اومدو...منم دیگه خسته شدم واحساس میکنم قصدش ازدواج نیست چون جدیدا حرف ازبوس و بغل میزنه ووقتی من حالشومیگیرم میگه توراجب من بدفکرمیکنی من اگه هوس بازبودم نمیومدم سراغ توکه انقد پاکی میرفتم سراغ دخترای دیگه.من فقط دوستت دارم و ازروی دلتنگی این حرفا رو میزنم وقهرمیکنه باهام.منم بهش گفتم که اگه فک میکردم عوضی هستی که اصلا ج نمیدادم بهت،ولی خب چون کامل بهت اعتمادندارم احساس خوبی ازین حرفات بهم دست نمیده.وازدیشب که من دیگه باهاش راه اومدم که مثلاالان من بغلشم همش شوخی و مسخره بازی درمیاریم.ولی احساس میکنم میخواد بیشتر تواین مساعل بره جلو.حالا خوشم میاد ازش،ولی به سرم زده کات کنم باهاش تا دچارمشکلات نشدیم.ببخشید که طولانی شد.لطفا راهنماییم کنید.ممنون

من دو ساله متاهتم ۲۶ سالمه و مذهبی ام. قبل از ازدواج تو دانشگاه پیشنهادی داشتم که خیلی دوسم داشت اما من با وجود اینکه عاشقش شده بودم اما اعتقاداتم اجازه نمیدادن که اعلام کنم و دوست بشیم از طرفی اون رو در حد خودم مذهبی نمی دیدم فقط از ظاهرش حدس میزدم و احساس میکردم که دچار مشکل میشیم .الان دو ساله با مرد دیگه ای که خیلی مذهبی تر از خودمه ازدواج کردم و از روز اول بخاطر بدبینی هاش دچار مشکل هستیم چند بار هم در این دوسال تصمیم گرفتیم جدا بشیم.بیش از حد سختگیری میکنه و اسمش رو شرع گذاشته.من هنوز اون پسر رو فراموش نکرده بودم و اصلا با او در ارتباط نبودم تا اینکه بعد دو سال یک روز بهم ایمیل داد و ازدواجم رو تبریک گفته بود و خیلی ابراز ناراحتی کرد. فهمیدم هنوز هم بخاطر عشق من ازدواج نکرده و قصد اردواج ندارد من دلیل اصلی که چرا باهاش دوست نشدم رو گفتم ولی اون رو با معلومات و اعتقاداتی دینی دیدم که بعد دو سال زندگی مذهبی دریافتم که چقدر در سطح من بوده .چند ماهیه در خیلی از اختلافات زندگی ام مشاورم بوده ومتعجبم با وجود علاقه اش من رو به صبر و سازش با شوهرم دعوت میکنه.من از شوهر که ۱۲ سال از خودم بزرگتره جدا بشم و با پسره ازدواج کنم مشکلی بوجود میاد؟فقط گفته وقتی مجرد شدی بهم خبر بده .منم که قبل از ارتباط با پسره قصد جدایی از شوهرم رو داشتم شوهرم همشهریمه و نه عاشقش شدم و نه دوستش دارم اما پسره همسن هستیم اما همشهریم نیست و همزبان هم نیستیم. لطفا راهنماییم کنید آیا من با او به زندگی بهتری می رسم؟

با سلام و خسته نباشید.من ۲۳ سال دارم و سه سال هست که ازدواج کردم و اکنون هم باردار هستم.قبل از ازدواج پسرخاله پدرم خواستگارم بود.اما فامیلهای پدرم از حسودی نذاشتن که ما با هم ازدواج کنیم.اون هم رفت و با دختر عموی من ازدواج کرد و اکنون در همسایگی ما زندگی میکنند.و من هروقت اونو میبینم دلم میریزه انگار خیلی دوستش دارم.هر کاری میکنم که بهش فکر نکنم نمیشه.البته اون هم ی جور خاصی به من نگاه میکنه.همش دلم میخواد ببینمش. ميخواستم بدونم آیا فکر کردن من به اون گناهه؟ چیکار کنم فراموشش کنم؟ ممنون میشم زودتر جواب بدید.

با سلام / من دختری ۱۷ ساله ام و یک سالو نیم هست که با یه پسری دوست شدم که در حد بسیار زیادی وابسته ی منه. منم خیلی دوسش داشتم ولی بعد از یه مدتی به خاطر اخلاق بچه گونش از چشمم افتاد و دیگر هیچ علاقه ای به او ندارم اما اون خیلی وابستمه یه مدته اخلاقم باهاش سرد شده چون دوسش ندارم. اونم متوجه اینکه دیگه نمیخوامش شده و مدام گریه میکنه . تا اینکه یه هفته پیش خودکشی کرد و راهی بیمارستان شد ولی خداروشکر مشکلی براش پیش نیومد. من خیلی عذاب وجدان دارم اون وابستم شده. به خاطر اینکه بلایی سره خودش نیاره مجبورم باهاش حرف بزنم. ولی اصلا دیگه نمیخوامش. اون سنش خیلی پایینه ما قرار بود بعد از عید نامزد شیم . اصلا هم موقعیتش خوب نیست .و فقط ۱۹ سالشه و دانشجو. بسیار هم افسردگی داره چند بار هم دکتر رفت. حتی منم یه خاطر اون افسردگی گرفتم. نمیدونم باید با او چه کار کنم . و از طرفی من خاستگار های بسیاری دارم به خاطر اون همشو رد کردم و حالا لطمه دیدم. کمکم کنید که با زندگیم چیکار کنم و چه طور اورا از خودم دور کنم؟

ببخشید باز مزاحم شدم با اینکه علاقه شدیدی به اودارم وجدای از او برایم سخت است ولی واقعا خواستار جدایی هستم چون خودم هم در این هفته بسیار فکر کردم وبا راهنمایی ولطف شما به این نتیجه رسیدم که ادامه ارتباط با ایشان زندگی خوبی برای آینده ام ندارد ولی بعضی اوقات واقعا احساس تنهایی می کنم واز اینکه دوستانم همیشه با یکی هستن و او هم دوستانم را دوست دارد واقعا عذابم میدهد مخصوصا در دانشگاه با این که می دانم کارشان گناه است اما تنهایی هم سخت است اگر خدا کمک کند و با اراده بتوانم این فکرها را فراموش کنم خیلی خوب میشود اما این شیطان لعنتی وسوسه می کند وقتی الان بزرگ شدم خیلی خوشحالم که در خانواده معقول و مذهبی هستم امیدوارم سراغ گناه نروم. دوستتون دارم زیاد ببخشید آخه خیلی خوشحالم چون واقعا تو دوراهی بودم وکسی نبود کمکم کنم از خواهرام هم می ترسیدم

سلام من پسرس هستم ۲۸ ساله و حدود ۳ سال هست که ازدواج کردم.چندی پیش تو گوشی خانمم پیام های عاشقانه دیدم و ازش سوال کردم که این پیام ها چیست.گفت دوست دانشگاهیم هست و طرف دختره.مجبورش کردم زنگ بزنه که متاسفانه پسر جواب داد.خانمم گفت داداش دوستم بوده.به هر حال فردای اون روز با خانمم رفتم دانشگاه و اون دختر را از نزدیک دیدیم و اون دختر گفت گوشی دست برادرم بوده.مشکل اینجاست که من داخل دانشگه نرفتم و خانمم با یه دختر بیرون اومد و گفت این دوستمه.ولی من حرفاشونا باور نکردم و هنوز هم به خانمم مشکوکم.ولی طوری وانمود کردم که باور کردم و گوشیشا چک نمیکنم که فکر نکنه بهش شک دارم.
الان ذهنم درگیره که وقتی سر کار هستم آیا خانمم بازم ارتباط داره یا نه...وقتی میرم خونه خانمم گوشیشا زیاد از من پنهون میکنه.
چیکار کنم؟ دارم داغون میشم

با سلام و خسته نباشید .پسری ۲۹ ساله هستم با مدرک کارشناسی ارشد در یکی از بهترین دانشگاه های ایران، حقیقتش خجالت می کشم مطرح کنم ولی پاره ای ندارم جر مطرح کردن آن. من پسری نیمه مذهبی که با هیچ دختری رابطه دوستی نداشتم تا اینکه بعد یه مدت گوشی همراه خود را عوض کردم و یک شب خواستم این برنامه های مجازی رو امتحان کنم که در غریبه نیمباز با دختری آشنا شدم به نام زهرا که اهل تبریز بودند این دوستی ما هشت ماه طول کشید دیگه در چت روم نبودیم به صورت تلفن و اس ام اس بعد یه مدت من عاشق او شدم من اون رو ندیدم اصلا فقط عکس های اون رو دیده بودم که مرتب برای من میفرستاد از اینکه عکس های خودش بود کاملا مطمئن هستم . من به قدری اون رو دوست دارم که حتی ازش درخواست ازدواج کردم اون دختر ۹ سال کوچکتر از من بود . شب و روزم شده بود . اگر جایی میخواست بره حتما به من اس میداد که من نگرانش نباشم شب تا صبح با هم بودیم و فقط با هم چت میکردیم . اون دختر بلایی سر من آورد که دیگه نمیتونم ازدواج کنم نمیتونم توی صورت هیچ دختری نگاه کنم تا اینکه یه دیدم چند روزی جواب اس های من رو نمیده اگر هم میداد هر یک ساعتی یه جواب دیگه حال من رو نمی پرسه ازش جویا شدم گفت من دوست پسر پیدا کردم و نمیخوام به دوست پسرم خیانت کنم . بعد گفت حق نداری بهم اس بدی و رفت الان حدود بیست روز از رفتنش میگذره من نابود شدم شبا تا صبح گریه میکنم هرکی من رو میبینه میگه انگار ۳۵ سالت شده .کارم شده نگاه کردن به عکساش خوندن اس های عاشقانش که بهم میداد . الانم که دارم این رو مینویسم بغض گلوم رو گرفته نمیدونم چه کار کنم من که جز خوبی در حقش کار دیگه ایی نکرده بودم حتی من اینقدر نیتم پاک بود گفتم خودم میام و با پدر و مادرت حرف میزنم هر شرطی واسه ازدواج بزاری من قبول میکنم حتی گفتم حاضرم بیام تبریز حتی گفتم وضع مالی من خوبه کل جهیزیه رو هم خودم میخرم ولی اون با صراحت تمام بهم میگه من دوست پسر پیدا کردم دارم دق میکنم تو رو خدا کمکم کنید . شب و روزم شده گریه پشت فرمون آهنگ غمگین میزارم و اشک میریزم همه فکر میکنن دیونه شدم البته خودم هم میگم شدم. من واقعا و قلبن عاشقش شدم هنوزم دوستش دارم

با عرض سلام دختری هستم ۲۸ساله که ۶سال پیش با پسری که ۷سال از خودم بزرگتر بود دوست شدم ودر عرض۱ماه بینهایت عاشق ووابسته هم شدیم طوری که اون بخاطر من زن عقدی که من ازش بیخبر بودم رو از عروسی منصرف کرد وکلی با خانواده اش جنگید تا راضیشون کنه تا به خواستگاریم بیاد ولی کلا مرد تنوع طلبی بود من راس هرم بودم وبقیه زیر مجموعه دست از خوشگذرونیهای یه وزه ویه هفته ایش برنمیداشت تو طول ۳سالی دوستی بیشت از ۷یا۸بار مچشو با دخترای مختلف گرفتم که درمورد عشقش به من باهاشون صحبت کرده بود بارها باهاش قهر کردم وباز اشتی تا اینکه تصمیم گرفتم کامل جدا بشم ۳ماه بود هیچ خبری ازش نداشتم که اومد در خونمون.خواست ازدواج کنیم خانواده اش رو به زور اورد خواستگاری ولی هیچکدوم واسه جشن عروسی نیومدن.روابطمون ۱سال اول خوب بود تا اینکه دیدم باز با زنهای دیگه رابطه داره هر بار که به روش میاوردم وازش توضیح میخواستم خیلی بیتفاوت از کنارش رد میشد وقتی که حرصم درمیومد وعصبانی میشدم به باد کتک میگرفتم متاسفانه تو ۲سال ازدواجم یه بار دنده ام شکست ویه بار بینیم.نه من میتونستم بیخیال روابطتش بشم نه اون دست از کاراش برمیداشت.که پامو کردم تو یه کفش وطلاقم رو گرفتم الان ۹ماهه جدا شدم ولی اصلا نه تونستم فراموشش کنم نه رابطه ام رو قطع کنم نه ببخشمش.هرچقدر هم التماسم کرده که برگرد من عوض شدم باور نکردم ونمیکنم.ناگفته نماند که روابط زناشوییمون خیلی خوب واز نظراون من زن کاملی ام ولی میگه اون روابط در حد پیام ویا شیطنت کوچیک بوده چیزی نبوده که زندگیت رو بخواد بهم بزنه.اوایل ازدواجم واسه ادامه تحصیل وکار ورفت امد با دوستام باهاش دعوا میکردم ولی کم کم حل شد وتنها چیزی که حا نشده ادمهایی بوده که تو زندگیم بودن.نمیدونم باید این ادم رو فراموش کنم یا خیانتهاشو فراموش کنم یا به روشی امتحانش کنم ببینم واقعا پشیمونه یا نه.لازمه بگم من وهمسر سابقم از لحاظ مالی وظاهری مورد توجه خیلی از ادمهای اطرافمون بودیم وخیلیها میگفتن خیلی بهم میاین وخیلی ها هم به رابطه مون حسادت میکردن واین وسط واسه من خبر میبردن ومیاوردن که من بدونم اون کجاست وچیکار میکنه که خودش تو بهم زدن رابطمون بی تاثیر نبود.تو رو خدا کمکم کنید که بدونم چه راهی رو پیش بگیرم فراموشش کنم امتحانش کنم یا ببخشمش؟؟

باسلام چند سال پیش به نیت انسان دوستانه و کمک به همکارم که تازه پدرشون از دست داده بود از تنهایی در بیارم .چون یک شب به من زنگ زدن گفتن به یاد پدر شوند و از تنهایی خواستن کمی صحبت کنیم .من هم فقط به نیت همکار بودن و یک رابطه اجتمایی سالم با ماشینم تو شهر دور زدیم و این موضوع جند بار تکرار شد اینم بگم اون زمان سن مون سی دو سال بود (سال۸۵) بعد از مدتی رفتار شون تغییر پیدا کرد حتی شروع کننده رابطه عشقی شد . علی رقم نیاز شدید غریزه داشتم ولی خودمو کنترل میکردم تا فکر نکنه بی جنبه ام از اعتمادش دارم سوء استفاده میکنم. رابطه مون خیلی به هم نزدیکتر شد تا اینکه چون شرایطشو داشت پیشنهاد صیغه بهشون کردم اول قبول نمی کرد بعد قبول کردن خیلی بهشون علاقه مند شدم که بعد از مدتی از آشنایی مون متوجه شدم با یک همکار متاهل قبل ونیز همزمان بااوایل آشنایی مون ارتباط داشته است. .الان که ازش قطع رابطه کردم تمام هدایایی که به من داده بود پس دادم بخاطر دروغی که به من گفته و خیلی دوستش داشتم دیگه نمی تونم به کسی اعتماد کنم الان ۴۰ سالم اصلا به ازدواج فکر نمی کنم اینم بگم شب ۱۹ ماه رمضان (شب احیا )قران بهش هدیه دادم کنار هم شب احیا را بر گذار کردیم .خواهش می کنم به من مشاوره بدید چگونه با این موضوع کنار بیام و برای آینده زندگیم تصمیم بگیرم ضمنا از استان اون خانوم خودمو منتقل کرد ولی هنوز خاطراتش داره من اذیت میکنه هیچ انگیزه ای برای تشکیل خانواده ندارم. زندگی مجردی و تنها توخونه برام عذاب آور شده.
ای کاش جواب تلفونشو اون شب نداده بودم اون زمانها به من مواردی را برای ازدواج پیشنهاد میکردند باخودم می گفتم نامردی چون ایشون به من وابسته شد.

با سلام و خسته نباشید
یک سوالی داشتم که خیلی برام مهم و یه جورایی یه تصمیم بزرگ . ۴ ماهی هست با پسری درارتباطم اوایل رابطمون جدی نبودو حتی چندبار منو ترک کرد اما خودش برگشت سمتم . از خانواده اون تقریبا همه در جریان رابطه ما هستن و از خانواده من مادر و خواهرم قرار بر این شد که ۲سال دیگه رابطمون رسمی بشه همو خیلی دوست داریم از بودن درکنار هم ارومیم اما یک بار ازم خواست ارضاش کنم اون میدونه من تاحالا هیچ رابطه ای نداشتم قبل از پیشنهادش گفت که این قضیه براش مهم نیست اما من میترسم این موضوع مدتی دیگه از رابطمون دوباره بیان بشه و باعت اختلاف بشه اینم بگم تیر ماه سرباز هستش و میره

باعرض سلام و خسته نباشید من مردی ۳۷ ساله هستم دارای دختری ۶ ساله خانمم قبل از ازدواج بایه پسر ارتباط داشت و قبل از خواستگاری در مورد دوستی با اون بهم گفته بود که من فقط ارتباط تلفنی داشتم ومن قبول کردم که در صورت قطع ارتباط با اون پسر باهاش ازدواج میکنم واین رو بگم اول او نمبخواست با من اردواج کنه و با فشار پدرش بطوریکه من نمیدانستم با من ازدواج کرد خلاصه پس از ازدواج متوجه شدم که لا اون پسر ارتباط تلفنی داره و قول داد تا دیگه قطع رابطه کنه ومن قبول کردم دوباره بعداز دوسال متوجه پیامکهاش با اون پسر شدم و بعد از جرو بحث میخواستم به پدرش بگم که با التماس قول داد که رابطه را تمام کنه اون موقع هنوز بچه نداستم ومن چون اونو دوست داشتم ادامه داوم تا اینکه بچم بدنیا اومد گذشت تا یکماه پیش دولاره بهش مشکوک شدم و تماسهاش وپیامکهاش روضبط می کردم تا اینکه من رفته بودم مسافرت خارج از کشور وقتی برگشتم متوجه پیامکهاش شده بودم که از دوست پسر قبلیش خوایسته بود شب بیاد پیشش وقتی فهمیدم و تلفنها و اس ام اسهاش رو بهش نشون دادم مجبورش کردم همه چیز رو اعتراف کنه و اعتراف کرد که کل این مدت که با من ازدواج کرده بود نه تنها با یکی بلکه با دو نفر ارتباط جنسی داشته در تمام این مدت وخودش از اونها میخواسته و اعتراف کرد یکی از اون پسرها قبل از ازدواج بهش تجاوز کرده و اونو باز کرده و هیچ کسی خبر نداره و قبل از ازدواجم رفته ترمیم کرده وای وقتی اینها رو شنیدم اتیش گرفتم راستش من هم اونو دوست داستم وهم نگدان اینده بچم هستم از طرفی خانوادش هم خیلی محترم هستند تو رو خدا منو راهنمایی کنین نمیدونم چکار کنم خودش هم خیلی پشیمونه و میگه دست خودم نبوده ومیگه منو دوست داره من فکر میکنم یه جورایی اون دو نفر اونو تهدید میکردند ولی به من نمیگه نمیوونم چطوری حرفاشو باور کنم به خاطر خدا کمکم کنید نمیدونم دردم رو به کی بگم چکار کنم ببخشمش با طلاقش بدم

سلام.من دختری ۲۱ساله هستم که دوسال هست با یک پسر هم سن خودم که فقط دو ماه از من بزرگتره آشنا شدم و به هم علاقه مندهستیم...من دانشجو سال دوم دانشگاه هستم و ایشون هم سال آخر هست و فوق دیپلم میگیرن...درابتدا ی دوستی باید بگم که قصد ازدواج نداشتیم اما چندماه و بعد از یک شناخت اجمالی تصمیم به ازدواج گرفتیم و تواین مدت دو سال فقط از علایق و خواسته هامون و خصوصیت ها و هدفها و خانوادهامون صحبت کردیم طوری که وقتی دیدیم ب این نتیجه رسیدیم کا چقد کیس مناسبی برتی هم هستیم...طوری که ایشون میگن همون کسی هستن که کسی که میخان هستم و من هم به همین نتیجه رسیدم...تو این مدت دوسال خاستگارامو ب دلیل علاقه ای که ب ایشون دارم و تحمل جدایی از کسی که فکرمیکنم خوشبختمو ندارم رد کردم ب امید اینکه بهم برسیم..البته ایشونم میگن که ازم نمیتونن جدابشن...تا حالا امتحان های زیادی رو راجب هم کردیم یعنی من ایشونو امتحان کردم و ایشون منو.خلاصه وقتی ایشون از خصوصیتاش واسه من میگفت از علایقشش و من رفتاراشو میدیم عاشقش شدم اونم همین حسو داره و بهم گفته بخاطر خصوصیات خوبمه که کنارمه و عاشقمه...الان بعد دوسال من برام یک خواستگار خوب اومده که وکیل هستن و خانواده ای که این آقارو معرفی ردن گفتن که این آقا چه جوان برازنده و خوبی هستن و در هر خونه ای رو برای ازدکاج نمیرن...باید بگم عشقم امسال فارغ التحصیل میشه و دانشجوی صدا و سیمتست و در مهرماه امسال مشخص میشه که کدوم ازشهرها برای کار میفته یعنی تعیین مرکز میشه ..خودش که میگه تو بخش تعیین مرکز تهران و شهر خودمونو انتخاب میکنه )من خودم مرکز استان زندگی میکنم و ایشون یکی از شهرستانهای استان( در همین موقعیتم خاستگارم منتظر اجازه برای اومدن خواستگاری هستن از طرفیم من ب این آقا علاقه دوطرفه ای داریم چطور اگه این خواستگارم جواب مثبت بدم پس عشقم پی میشه...باید بگم مشکل بزرگیم که داریم اینه که خانوادهامون سنتین و با ازدواج دوستی مخالفت میکنن..ولی از طرف دیگه هم ماعاشق هم شدیم چجوری جدابشیم.خانوادهامونم هیچ اطلاعی ندارن جز خاله عشقم که اونم ب طور کامل خبر نداره فقط میدونه که عشقم بایکی هست همین...الان موندم چکارکنم ازدواج کنم یا منتظر عشقم بمونم آخه اگه تعیین مرکز مهرماه رو شهرمن بیفته راحت میتونیم دلیلی مصلحتی بیاریم که به کسی ضرری نرسه و بعد از دوسال امریه یا سربازی خانوادهارو مطلع کنیم...البته دوسم نداریم شروع زندگیمون با دروغ باشه ..ایشون میگن نمیخان به خانواده بگن دوست بودیم چون هم نمیذارن و هم نمیخان راجب من فکر بدی بشه..چون خداشاهده ما تو این دوسال فقط ازآینده حرف زدیم خیلی زیاد هم همو ندیدیم ولی اینم نبوده که همو ندیده باشیم رابطمون هم معمولی بود و سکس و این چیزام نداشت چون ب من گفتن اگه آدم واقعا عاشق کسی باشه بهش خیانت نمیکنه چون از نظرمن سکس با ی دختر یعنی خیانت ...به من اینطوری گفتن..حالا موندیم چکارکنیم ولی فقط ی تصمیم گرفتیم که من بخاطر اینکه تو این دوسال خواستگار رد کردم بهگم بیان ولی به یک بهانه ای دذ کنم و تنها دلیلم از این کار این باشه ک من ندیده خواستگار رد نمیکنم یا مشکلی ندارم ...بعدهم تعیین مرکز اگه افتاد شهر من بریم دوتایی کلاس موسیقی ثبت نام کنیم و ایشون ب خانوادشون بگن ک منو کلاس موسیقی دیدن و خوششون اومده و منو ب خانواده معرفی کنن و من هم همین دلیلو بیارم..تا هم دروغ نگفته باشیم و هم بهم برسیم البته این کلاس موسیقی بعد از امریه یعنی سربازی کاریشون باید اتفاق بیفته...بعد دوسال امریه هم خانوادهارو با دلیل کلاس موسیقی مطلع کنیم...از طرفیم میگیم ک خالشو واسطه کنیم که بازم میگن ک نمیخان خالشون فکر بد راجب من کنه الانم ب من گفتن ک خواستگارو رد کنم و منتظر بمونم تا حواب تعیین مرکز معلوم بشه...ازطرفی میترسم خواستگارمو ردکنم و ازدواج با ایشونم خدانکرده صورت نگیره و دیگه هم موقعیت خوبی نداشته باشم این ترسم دارم...تورو خدا کمکم کنید...چ راهی درسته من از اولشم ب خدا توکل کردم میگم اگه با این خواستگار ازدواج کنم بعد تو زندگی چون عاشق کسی دیگه بودم زندگی با این خواستگار تباه بشه براش یعنی نمیخام زندگی کسیو خراب کنم...راه درست ب نظر شما چیه ..من چکار باید بکنم؟ چه کاری ک درسته؟من با عقلم عاشق شدم وقتی دیدم خصوصبت اخلاقی خوبی دارن و بامنطق هستن وبهم توهین و بیاحترامی نمیکنن عاشقشون شدم درحالی که مثل خودم ازخانواده معمولی هستن و و زیبا هم نیستن ولی من اونقدر زیبایی باطن دیدم که اصلا ظاهر واسم مهم نیست...حالا چکارکنم..به نظر شما تصمیمی که گرفتیم درسته؟؟؟؟

سلام.با دختری ۳۸ ماه بودم.رابطه جنسی هم داشتیم اوایل بهش علاقمند نبودم ولی اون از همون اول علاقمند بود و ما توی یکی از شهرهای شمال که دانشجو بودیم با هم اشنا شدیم.اما هرگز این نامردیو نکردم که ایشون از حالت دختر بودن بیاد بیرون چون اعتقاد داشتم اگه یه روزی بیفتم بمیرمو ما هنوز ازدواج نکرده باشیم بهش مدیون میشم اما اون نامردی کرد و یه پسر پولدار پیدا شد رفت و ازدواج کرد هر چند اواخر بهم میگفت که زودتر بیا جلو اما من کمی بی عقلی کردم و حرفاشو جدی نگرفتم.اما اون واقعن زندگیمو داغون کرد چون یهو گذاشت رفت و خطشو خاموش کرد الان ۲ ساله رفته و ۷ ماه که ازدواج کرده منم هیچ ارتباطی باهاش ندارم چون شمارشو دیگه ندارم از یه نفر امارشو گرفتم.میخواستم بدونم با این که ازدواج کرده هنوز بهش قکر میکنم.چه کار کنم تا از این عذاب رها شم؟

سلام پسری هستم۲۲ ساله دیبلم که در استان قزوین ساکن هستم و حدود ۳سال است بادختری در اهواز دوست هستم که داره لیسانس میگیره که کاملا هم دیگرو میشنایم و تفاهم زیادی باهم داریم خانواده من مشگلی ندارن و واسه ازدواج باهم تصمیم خودمونو گرفتیم چون هردو مون میدونیم که در کنارهم خوشبخت میشویم وخانواده هر دوتامون هم سطح هستن اما پدر دختره ب هیچ وچ راضی نیست اصلا نمیزاره دخترش درمورد من صحبت کنه و چند بار پدر من بهش زنگ زده تابزاره بریم خواستگاری اما قبول نکرده و هردفعه یک بهانه ای برای دخترش اورده بیشترین مشگلش اینکه که میگه من از خانواده اونا شناختی ندارم و باید برم ازکی توشهر قریب از اونها تحقیق کنم وچطور اعتماد کنم و دوری دخترش براش خیلی سخته اما دخترش دوست نداره اونجا باشه و اونجا زندگی کنه حالا میخوام بدونم باید چیکارکنیم؟ چون واقعا نمیتونیم بیخیال هم بشیم لطفآ راهنماییمون کنید

با سلام
من یک هم اتاقی دارم که ایشون ازدواج کرده و متاهل است و لی با این و جود با چند پسر در ارتباط است .به طوری که براحتی و با کمال وقاحت از رابطه اش با دوست پسرش برای ما هم تعریف میکند .و اکثر اوقات هم با انها تلفنی در ارتباط است در حالی که بسیار کم با شوهرش تماس میگیرد تا با شوهرش صحبت کند.من هم هر جه او را نصیحت میکنم هیچ اثری ندارد بلکه هر روز بدتر میشود.
حال سوال من این است که من چه وظیفه ای در مقابل او دارم تا روز قیامت نسبت به این مساله مورد بازخواست قرار نگیرم. و اینکه ایا وظیفه دارم که این ارتباطهای دوستم را به اطلاع خانواده اش و یا شوهرش برسانم.و در مورد خودم تصمیم گرفته ام که با او قطع ارتباط و دوستی کنم ایا کار درستی است؟

نمیدونم چرا متنهام نیستن
دو تا متن طولانی نوشتم اما هیچکدوم نیستن

با سلام .دختری ۲۳ ساله هستم .مشکلی دارم که واقعا نیاز به کمکتون دارم.الان حدود ۲ساله که ازدواج کردم.قبل از ازدواج با پسری دوست بودم.از لحاظ ظاهری هم من و هم اون عالی بودیم و به هم میومدیم.متاسفانه من مو ضوع رو اونموقع به مادرم که مذهبی هست گکفتم و از اون به بعد دیگه من نه گوشی داشتم نه میتونستم بیرون برم..اما با ترفند های مختلف باهاش هرزگاهی حرف میزدم.خلاصه مخالفت ها و کارهای خانوادم باعث بدبینی اون و فاصله بین ما شد.این محدودیت ها عشق منو به اون بیشتر کرد تا اینکه انقدر بهم فشار اومد که به اولین خاستگار بعد اون جواب مثبت دادم.......الان بهد از گذشت زمان اومده سراغم و. اظهار شدید عشق میکنه ...میگه هر کاری میکنم که با من زندگی کنی.اعتراف میکنم که هنوز هم بهش علاقه دارم.حالا موندم بین دوراهی .اول اینکه همسر فعلیم ادم خوبی هست و وضعیت مالی خوبی داره اما به خاطر اینکه ۹سال باهم اختلاف سن دارین هیجان کمی داره و در مورد مساله ی حجاب انقدر به من گیر میده که گریم میگیره گاهی...موندم بین انتخاب یه زندگی بی روح و ابرومند یا یه زندگی پر عشق و .....با دوست قبلیم.

سلام
من ۳ سال پیش با دختری آشنا شدم دیدم دختر خوبیه با خانواده و ... با مادرش صحبت کردم گفتم من دختر شمارو میخوام اما چون الان شرایط مالی مناسبی ندارم باشه ۳ سال بعد بیام خواستگاری ایشون قبول کردن من مطمئن از اینکه این دختر مال خودمه خیلی بهش نزدیک شدم و ... اما قبل از عید ازدواج کرد طوری که به جای صبح بخیر گفتن روزانه به من اس داد من ازدواج کردم.
حرف من این باشه تا پول نداری تا شرایط نداری تا موقعیتش فرام نیست بهم قول ندین آخر این قول دادنا بلاخره از یه طرف به خیانت تبدیل میشه .
با تشکر .

سلام.مطالبتون واقعا عالیه.ممنون
راستشه ۲ ماهه که به طور کاملا اتفاقی با یکی از دوستان پسر عموم آشنا شدم.همش ۲ ماه از من بزرگتره.خیلی بهم ابراز علاقه میکنه ولی من بهش حسی ندارم.از طرفی همش حرف ازدواج میزنه و...
ما هیچ کدوم تو شرایط ازدواج نیستیم و همش به من میگه سه سال دیگه.من توی خانواده ی ابرو داری زندگی میکنم و همه خانواده منو میشنناسن.ایشون به دوستاشون راجبه من حرف زدن و میترسم مدتی بعد پشت سرم حرف در بیاره.لطفا راهنماییم کنید

با سلام و خسته نباشید از سایت بسیار خوبتون واقعا جای تقدیر داره که اینقدر موشکافانه و از سر دوستی و کاملا مطابق با موازین دینی و شرعی سوالات همه رو پاسخ میدید بدون دریافت حتی یک ریال پول....انشالا که سرمایه اخروی برای شما باشد...من تمام سوالات و پاسخ های ان را مطالعه کردم و جواب خیلی از سوالاتم رو هم گرفتم ..اما سوالی داشتم ازتون که نیاز به راهنمایی خصوصی شما دارم خواستم ازتون خواهش کنم که به من یک ایمیل بزنید چون نمیخوام که اینجا بنا به دلایلی سوالمو بپرسم اگر که ممکنه به من یه ایمیل بزنید ممنون میشم فقط اگر امکانش هست ایمیل منو نشون ندید با تشکر

با سلام لینکی که معرفی کردین دسترسی مجاز نیست برای من..باید عضو شوم که باز شود؟

با سلام . من حسام ، ۲۹ سال دارم . دانشجو هستم و در تهران مجردی زندگی می کنم . خانواده ام شهرستان هستن . بخاطر شرایط مالی و تحصیل اصلا به ازدواج فکر نمی کردم . تا اینکه ۸ ماه قبل با دختری آشنا شدم . که علاقه زیادی به او دارم . و بعد از مدتی تصمیم به ازدواج با هم گرفتیم .

من هم درس می خوانم و هم کار می کنم . کارمند هستم . این مدت آشنایی باعث شد تا من به خانواده ام فشار بیارم تا شرایط مالی من را برای ازدواج آماده تر کنند .

از طرفی دختر ی که با آن آشنا شده ام از نظر مالی در سطح یالاتری از من قرار دارد ..وتوقع نسبتا بالایی هم دارد . ولی علاقه بین ما تقریبا خوب و یکسان است . از طرفی اولین کسی است که برای ازدواج بهش فک می کنم . با توجه به شرایط خانوادگی و خودم موقعیت ازدواج باز هم دارم . هم من و هم دختری که با اون آشنا شدم .اوایل رابطه احساسی بود ولی با گذشت زمان منطقی تر شد تا بتوانیم بهتر تصمیم بگیریم . علی رغم اینکه می دانم تا حدی اختلاف فرهنگی و مالی بین خانواده ها وجود دارد و از طرفی علاقه و دوست داشتن هم بینمان به وجود آمده .

با توجه به شرایط فعلی و شرایط خانوادگی نظر جنابعالی چیست ؟

با مطالعه سایت ها و دیدن خیانت های مختلف که از دور و نزدیک دیدم و شنیدم به نظرم خانما باید یه شوهر دیگه داشته باشن آمار خیانت و هوسبازی خانمها دهها برابر آقایونه و بسیاری از مردان هم دارن این مساله رو تو زندگیشون می بینن و به روی خودشون نمیارن
به نظر من که یک مرد هستم زنان هم توانایی جنسیشون بالاتره و هم بهتر می تونن چند نفر رو همزمان دوست داشته باشن هر دو این موارد برای مردان عملا امکان پذیر نیست و در ۱۲ کشور چندشوهری وجود داشته و در دنیا بطور غیررسمی هم بسیاری از آقایان از رابطه همسرشون با غیر اطلاع دارند در همین ایران هم به طور غیررسمی بسیار زیاد شده و مردان زیادی دارند این مساله رو تحمل می کنند آمار ۸۶ درصدی خیانت زنان متاهل تهرانی و ۴۰ تا ۵۰ درصدی زنان شهرهای دیگه نشان از نیاز جدی در زنان برای چندهمسری هست همون طوری که دلایل علمی هم ثابت کرده که در زمان تخمک گذاری زنان به کسی با ویژگی های متفاوت از زمان های عادی و بیشتر از نظر جنسی جذاب گرایش پیدا می کنن که خود نشاندهنده نیاز به دو مرد در زندگی زنان هست در حالیکه جز در مردان هرزه و سست اراده این ویژگی وجود نداره و هرگز هم مرد از عهده بر آورده کردن نیازهای جنسی و روحی چند زن برنمی آید و هیج زنی جز در سختی و رنج نمی تونه چنین مساله ای رو بپذیره حتی با کلی تبلیغات و مردسالاری این رو نپذیرفتن در حالیکه ما مردها همیشه حضور رقیب برامون جذاب تر بوده حتی در ادبیات هم به کرات به این فداکاری های مردانه اشاره شده مثل فرهاد در برابر عشق شیرین به خسرو حتی طاقت شنیدن خبر مرگش رو نداشت

سلام من میخوام به صورت خصوصی سوالمو بپرسم چیکار باید بکنم؟

ازنظر علمای وهابیت مشکلی نداره . گرفتی ما رو خانم ازدواج کردی می گی با دوست پسرم رابطه داشته باشم اشکالی داره یانه ؟

سلام ..من۲۳سال دارم وپسری ک ۸ماه ازمن کوچیک تره بهم پیشنهاد دوستی یکساله داده ک واقعا هم هدفش ازدواج اما چ الان تازه سربازی رفته نمیتونه بیاد جلو و دوس داره اول خودمون ب شناخت کافی تو این مدت برسیم بعد اقدام ب خواستگاری کنه موندم با تفاوت سنیمون چ کنم؟با این مدت دوستی ک هم خودم موافقش هستم هم مخالف چکنم؟
ممنون از راهنمایی تون

سلام با تشکر از سایت بسیار خوبتون من ۲۰سالمه ۲سال پیش متاسفانه همسرمو تو سانحه ای از دست دادم از نوجوانی دختر مقید و مذهبی بودم و با هیچ پسری ارتباط نداشتم .اما ۱سال پس از فوت همسرم با یکی از خواستگارهای گذشته ام مرتبط شدم اوایل خیلی با او سردو خشن رفتار میکردم میگفتم من به هیچ وجه با نامحرم ارتباط برقرار نمیکنم اما او گفت قصدم ازدواج است و عاشقانه ۸سال است که مرا دوست دارد...متاسفانه من هم به او علاقمند شدم و ناخواسته ۲بار او مرا بقل کرد و بوسید و من خیلی عذاب وجدان دارم و احساسه گناه میکنم چون من بشدت از رابطه ی تماسی با نامحرم مخالف هستم و بودم...و الان هم نمیخواهم با او ازدواج کنم چون اصلا تناسب اخلاقی نداریم ...من الان هم خواستگارانه خوبی دارم اما بخاطر ارتباط با او احساسه گناه دارم و نمیتوانم ازدواج کنم چون خودم را گناه کار و ناپاک میدانم....توروخدا راهنماییم کنید دارم دیوونه میشم

سلام من ۲۲سالمه ۱سال میشه با یکی از همکلاسیام اشنا شدم که از من ۱۱ماه کوچیکتره.کم کم بهم نزدیک شد و گفت که قصدش ازدواجه.مامانامون باهم حرف زدن ولی مامان من گفت فعلا نمیشه چون خواهر بزرگترش ازدواج نکرده هنوز.اونم چندماه بعد به هم زد گف از اخلاقت خوشم نیومد و رفت.۱ماه بعد خواهرم ازدواج کرد منم خبرشو به گوشش رسوندم.باز کم کم بهم نزدیک شد.اول گف داشتی بهم وابسته میشدی که رفتم ولی چندروز پیش وقتی ازش پرسیدم باکسی رابطه ای داشتی گف اره هرکاری که بگی با دوس دخترام کردم.ازش پرسیدم حتی وقتی بامن بودی گف وقتی به هم زدیم اره بازم داشتم رابطه.بهم گف سعی کن باپسری ازدواج کنی که شیطنتشو قبل ازدواج کرده.گف میتونستم بهت بگم دستم به هیچ دختری نخورده ولی نخواستم دروغ بگم.حالا گیج شدم چیکار کنم.دوسش دارم من.اینم بگم که ارتباط ما درحد چت بوده فقط.نمیدونم باز میشه بهش اعتماد کرد یا نه.لطفا کمکم کنین.خیلی ناراحتم چندروزه فقط گریه میکنم.از یه طرفم حس میکنم شاید میخواد امتحانم کنه ببینه بازم میخوامش یا نه.اخه بهش نمیخوره پسر بدی باشه خونوادش معمولی هستن ولی اهل نماز....
حتی زمان اشنایی ازم میپرسید نماز میخونی روزه میگیری.مگه میشه کسی که این چیزا واسش مهمه اهل اینکارا باشه.توروخدا کمکم کنین
همش به خودم میگم این فقط یه امتحانه که ببینه چقد دوسش دارم.شایدم اشتباه میگم

سلام. من خیلی خوشحالم که با سایت بسیار خوبتون آشنا شدم.راستش من حدود ۷ ماه پیش با یک آقایی آشنا شدم و از اول رابطه هم خانواده ها رو در جریان گذاشتیم . ما وجه مشترک های زیادی باهم داریم مثلا هردوی ما در دوران عقد بخاطر مشکلات روحی و روانی طرف جدا شدیم هردو هم رشته و هم مدرک هستیم. من ۲۶ ساله و اون اقا ۳۴ ساله هستن. حالا درعین حال که شباهت های خیلی زیادی داریم تفاوت هامون هم خیلی زیاده ! مثلا من هیچوقت دوست پسر نداشتم و بسیار بسیار ادم پایبند به اخلاقیات هستم ولی ایشون به گفته خودش خیلی دوست دختر داشته ! حتی میگه من قبل از نامزدم چندباری تحربه سکس چت هم داشتم ! خب البته همه اینا رو از روی صداقتش گفت چون کلا خانوادگی ادم های بسیار صادقی هستن البته خودش هم که درمورد گذشتش صحبت نمیکرد من میفهمیدم که قبل از من با افراد زیادی در ارتباط بوده چون توی صحبت کردن خیلی خیلی راحته ! مثلا به راحتی درمورد روابط جنسی صحبت میکنه درحالی که من اصلا روی گفتن این حرف ها رو ندارم . خودش میگه من ادم بسیار باوفایی هستم حتی وقتیم دوست دختر داشتم هیچوقت همزمان با دونفر نبودم برای ازدواجم مهمترین ملاکش اینه که همسرش وفادار باشه بهش. براشم گذشته اون دختر مهم نیست اصلا بخصوص اینکه شرایط کاریش جوریه که دو هفته سر کارن و دوهفته خونه باعث شده که بیشتر از این مساله بترسه که نکنه همسرش در غیاب اون کاری بکنه . شخصیت من اروم و احساساتیه اما اون انگار اصلا احساس نداره !! همه چیز رو از بعد عقلانی نگاه میکنه و توجیه میکنه البته خیلیم ابراز علاقه میکنه ولی درکنارش وقتی از چیزی ناراحت بشه ی مقدار بددهنی میکنه ازش که ایراد میگیریم میگه تو خیلی ادم مثبتی هستی پسرها همشون همینطورن! درحالیکه من خودم خیلی مبادی ادابم و خودشم از همین خصلت من خیلی خوشش میاد . هرجاییم که درموردش تحقیق کردیم همه ازش خوب گفتن. بخصوص اینکه وضع مالیشم خوبه و یه مقدار کمک مالیم به یک موسسه خیریه میکنه . اما در کنار همه این صفات بد صفات خوبم داره مثلا خیلی اهل کاره و مال حلال . به شدت صاف و صادقه . از سطح فکریشم خوشم میاد کلا همه چیز رو یه جور نگاه میکنه .... در کل منم ادمیم که هم صفات بد رو میبینم و میفهمم و هم صفات خوب و الان موندم توی دوراهی که قبول کنم باهاش ازدواج کنم یا نه ! بخاطر طلاقیم که قبلا برام اتفاق افتاده کلا یه ترسی درمورد ازدواج برام بوجود اومده و به شدت استرس دارم خانوادمم میگن هرطور خودت صلاح میدونی ولی اگر ازدواج کردی دیگه حق نداری دوسال بعد دوباره پشیمون بشی . شما بگید چیکار کنم ؟ اصلا من میتونم از گذشته یکی به راحتی بگذرم ؟!

سلام من یکی از دوستام به دختر یکی از آشناهاشون علاقمند میشه واونا باهم ارتباط برقرار میکنند وتصمیم ازدواج میگیرند اما خونواده دوستم شدیدا مخالفت میکنندو اوناهم بعد ۱سال رابطشونو بهم میزنن الانم باگذشت چندسال اوضاع روحی هردوشون افتضاحه.دوستم افسردگی شدید گرفته میگفت گاهی اوقات یه صداهایی میشنوم وبیخودی گریم میگیره تازگیا فهمیدم توخیالش ۱دختربچه داره که باهاش حرف میزنه به روانپزشک مراجعه کرده گفته علائم اسکیزوفرنی داره ودیگه اینکه مشکل قلبیم پیداکرده وازهمه بدتر اعتقاداتشو نسبت بخدا داره ازدست میده.توروخدایه راه حلی پیش روم بذارید من خیلی نگرانشم

لطفا به سوالم جواب بدین خواهش میکنم

سلام.من دختری ۲۱ساله ام با پسری ۱۸ساله اشنا شدم.
من ترم اخر کارشناسی هستم و اون دیپلم.اولش خواهر و برادری شرو کردیم بعدش بهم احساس پیدا کردیم انقدد که شد شب و روزم
منم شدم همه چیزش
انقد بیرون رفتم و جلو رفتیم که الان ۷بار همو بوسیدیم وبغل کردیم
سعید میخواد بیاد جلو ولی صفره
تازه دفترچه پست کرده
ماهمو دوستداریم و واقع میخوایم
من اول دست سعیدو گرفتم من بوسیدمش من بغلش رفتم
اون پاک پاک بو د ولی من وسوسش کردم اینا واقعیت های منه
من جلو بردمش فک نکنید گو ل خوردم و....
من گولش زدم
من وسعید هردو نماز خون و بچه هیئتی بودم ولی من گند زدم
دنیای اونم خراب کردم
من ختلاف سنمون رو نیبینم
میخوام به خانوادم بگم ولی نمیخوام سعید کوچیک بشه چون چیزی نداره
مادر وخواهرش میدونن میخواد به پدرشم بگه
من خیلییییییییییییییی خراب کردم
تنهایی جلو رفتم گند زدمدیونش کردم به گناه کشیدمش
میشه کمکم کنید؟؟؟
میخوام بیشتر براتون بگم کمکم میکنید؟
من چطوری میتونم بیشتر باشما ارتباط بگیرم ؟؟؟؟

کمکم میشید؟؟؟؟

سلام .من ۲۸سالمه و ۸ساله که ازدواج کردم با کسی که هیچ تفاهمی ندارم ویک پسر ۵ساله دارم .در طول این چند سال مردان زیادی به من ابراز علاقه کردند ومن مقاومت کردم . ولی مدتی است با پسری که همکارم میباشد وبه من بعد از ۳ سال اعتراف کرده که عاشقم میباشد نزدیک شده ویکبار هم با هم رابطه جنسی داشتیم در حدی که نمیدانم چرا ،چون من آدم محکمی هستم .موقعیت کاریم خوبه نمیخام از دستش بدم در ضمن میترسم شوهرم هم شک کند. عذاب وجدان نیز آزارم میدهد..باید هفته سه روز با هاش برخورد داشته باشم .در حالی که برگشتم به قبل ولی حسی که بینمون به وجود اومده قابل کنترل نیست. چه کار باید بکنم.

سلام دختری هستم ۲۱ساله که ۴سال پیش بامردی دوست شدم که بعدازچندماه متوجه متاهل بودنش شدم خیلی کم سنوسال بودم وواقعاعاشقش شدم البته اون دلبسته شدومن وابسته وازطرفی چون تن به ازدواج سفیدداده بودم دیگه دختریموازدست دادم وقرارشدبیادخواستگاریم من اصلاقصدازدواجوباهاش نداشتم امااونقدرتوگوشم خوندونگهم داشت که همه فکرم شداون وواقعاعاشقش شدم بعدازچندوقت تفاوتاروحس میکردم احساس حسادت شدیدبه زنشوتحمل نکردنش وارطرفی کج رفتاریوبداخلاقیش باعث خیلی مشکلات شدمن واسه همه چیزبایداجازه میگرفتم حتی حمام رفتن واسه همه چیزبایدمطلعش میکردم ولی بااین اخلاقش مشکلی نداشتم چون خیلی خیلی بهش علاقه پیداکردم بعدازاینکه به مادرم معرفیش کردم قرارشدکه موضوع زن داشتنشوپنهان بزارم چون محال ممکن بودخانوادم قبول کنن تقریبابه همه فامیل معرفیش کردم ولی هنوزرسماخواستگاریم نیومده بودقرارماواسه عیدامسال بوداماالان ۸ماهه روی خوش ازش ندیدم وهرچی به زمان مقررنزدیک میشیم بهونه هاش بیشترمیشه وخودش هم اعتراف میکنه که حق بامنه همین رفتارش باعث یه سری مشکلات بینمون وبدرفتاری من شدودرنهایتم اینکه الان میگه فکرازدواج باهاشوازسرم بیرون کنم چون اونجوری که نشونش دادم نبودم وبداخلاقم ودنبال آزاردادنش .اون خیلی دوستم داره واقعامنومیخوادامانه واسه زندگی چون خودش زن داره خداییشم همیشه همونقدرکه به زنش رسیده بیشتربه من رسیده اماایناواسه من تعهدوزندگی نمیشه چون نمیتونم تاآخرعمرم اینطوری زندگی کنم
ازیه طرف همه مشکلات زن داشتنوبچه ندارشدنومشکلات خونوادگیوهزارویک مشکل توآینده روواسه عشقی که بهش دارم به جون میخرم ازیه طرف دیگه هم من میدونم که۳ساله دیگه دخترنیستم واین کاملامشخصه واگه ازش جدابشم بی آبرویی وسرکوفت فامیلوهرارنفرجواب بایدپس بدم وصدردصددیگه کسی به خواستگاریم نمیادچون همه میدونن ومحیطم کوچیکه واقعانمیدونم چیکارکنم چون هخیلی واضح ازازدواج باهام تفره میره وچون وضع مالیش خوبه میگه واست خونه وماشین میخرم که آیندت تامیین بشه ولی هیچوقت ازش اینارونخواستم فقط خودشوخواستم اگه اینارم بهم بده چیزی ازبی آبروییم کم نمیکنه من فقط۲۱سالمه ولی زن شدم اونم بدون اسم شناسنامه
لطفاکمکم کنید.

با سلام خدمت شما.پسری هستم ۲۰ ساله.من در سن ۱۶ تا ۱۷ سالگی با یک دختر با همین سن دوستی داشته ام.اما فقط در حد تلفی.ن حضوری.در سن ۱۸ سالگی به دختری از فامیل علاقه مند شدم و حس تود را به او گفتم.او نیز همین حس را به من داشت.خانواده او و من شدیدا مذهبی هستند و خود دختر هم همین طور است.وقتی از من پرسید ک ایا با کسی رابطه داشتی واقعیت را ب او گفتم.و او دلخور شد.البته حق هم داشت.و چند وقت هست با هم ارتباطی نداریم.هر چند بعد اون موضوع پرسیدم ایا هنوز ب ازدواج با من تمایل دارد یا خیر ک گفته است تمایل دارد.من بعد از ماجرای فامیلمان با هیچ دختری رابطه ندارم و نخواهم داشت.ولی از این میترسم ک شاید بخاطر این کار من او در زندگی مشترکمان به من خیانت کند.یا بی اعتمادی داشته باشد و در ازدواج دو دل هستم.نظر شما چیست و راهکارتان چیست

سلام.خانمی ۲۶ ساله هستم .در ۲۱ سالگی با پسری دوست و به شدت به او علاقه مند شدم ما مدت یک سال باهم دوست بودیم لحظات خیلی ناب و شیرینی باهم داشتیم که دیگه هرگز با هیچ شخصی برام تکرار نشدند اون لحظات.تنها مشکل این بود که هر دو خیلی بهم هم شک میکردیم مخصوصا که من میدانستم قبلا با دختران و حتی با چند زن رابطه جنسی داشته اصلا به او اعتماد نداشتم اما باز دیوانه وار دوستش داشتم و از طرفی هم او دایما به من میگفت ازدواج کن من عاشقتم اما نمیتونم باهات ازدواج کنم چون شرایطشو ندارم.در ۲۲ سالگی با پسر پاک و خداشناسی که از نوجوانی عاشقم بود ازدواج کردم ازدواجم خیلی اون فرد رو بهم ریخت و من حتی ازینکه میدیدم اون چقد ناراحته از ناراحتیش عذاب میکشیدم و تا سالها حرف هاش که موقع شنیدن خبر ازدواجم بهم گفته بود سوهان روحم بود.و حالا بعد از ۴ سال همچنان به یاد عشق قدیمیم هستم و باهم فقط از طریق تلفن ارتباط داریم با اینکه میدونم دیگه مثل ثابق دوسم نداره. اخیرا ایشون ازدواج کردن و من حال روحی خیلی خوبی ندارم دایما به این فکر میکنم حتما همسرش خیلی از من سرتره که اون خانمو برا زندگی انتخاب کرد و احساس میکنم دیگه هدف و امیدی برای زندگی ندارم گفته میخوام بازم رابطمونو ادامه بدیم اما من دل ادامه دادن ندارم اما نمیتونم ازش دل بکنم ایشون هم خیلی توجه و حظورش کمرنگ شده و میدونم دیر یا زود رفتنیه.میدانم اول تا آخرش اشتباه بوده اما لطفا راهنماییم کنید.

با سلام خدمت شما و تشکر از مطالب مفیدتون
من دختری ۲۵ ساله ام که دوسال پیش از طریق خاستگاری سنتی با فردی نامزد کردیم و چون ترس این میرفت که در گناه بیفتیم با اطلاع مادر بنده خطبه محرمیت خوندیم البته بقیه اعضای خانوادم در جریان نبودن، در این مدت بین منو نامزدم اختلافای زیادی وجود داشت و در آخر هم بخاطر مهریه ازهم جداشدیم، ولی من قبل از این پسر باهیچکسی رابطه نداشتم و حتا باکسی کوچکترین قراری نداشتم، اما منو این آقا بدن همو کامل دیدیم و تا ی حدودی باهم رابطه داشتیم، الان همش عذاب وجدان دارم وخودمو سرزنش میکنم که چرا انقد با ایشون صمیمی شده بودم، الانم مجددا با فرد دیگری نامزد کردم و ایشون منو میشناسن و من به پاکی شهرت دارم، اما همش عذاب وجدان دارم چون نامزدم فکر میکنه که با نامزد قبلیم صمیمی نبودم، البته ایشون اصلا سوالی در این مورد از من نپرسیدن،بنطرتون من چیکار کنم که حالم بهترشه؟آیا من مرتکب گناهی شدم و شایسته سرزنشم؟؟

سلام
یکی از دوستام این لینک رو برام فرستاد و گفت برو جوابهای مدیر سایت رو بخوند بخند. البته جوابها زیاد بود و من نرسیدم همه رو بخونم و نظر خاصی هم ندارم. اما خب افسوس و دریغی بود که بعد از خوندن سوالات مردم در دل میگفتم. از دیدن پستهای افراد با سن کم که اصلا متاسف میشدم که چرا در سنین کم با این ارتباطها خودشون رو به دردسر میندازند در حالیکه به شخصه فکر میکنم حداقل میشه ۲۵ سالگی رو برای روابط علی الخصوص عاطفی که ضربات جبران ناپذیر به انسان میزنه تعیین کرد و خودم هم بر این بودم که طبق مصاحبتهایی که با بزرگتران شایسته داشته ام رفتار کنم و انقدر وقتم رو با چیزهای خوب پر کنم و همینطور هم شد در طی سالیان، که غریزه ی جنسی بر من حکمرانی نکند یا مبادا خلأهایی عاطفی که کمابیشش در همه موجود هست باعث تصمیماتی بد بشود.
قصدم از گفتن مطالب بالا تعریف از خود نبود به هیچ وجه که در اون زمینه معترفم "سیاه‌نامه‌تر از خود کسی نمی‌بینم" صرفاً خواستم یک بیوگرافی بدم دو قصه م رو شروع کنم.
با پسری چهار سال و نیم دوست بودم. و عشقی که از او به یادگار به دوش میکشم به من اجازه نمیده جز در مواقع احساسی تنفر در من شکل بگیره و براش آرزوی بدی داشته باشم. در مقطع ارشد و دکترا مجبور به ترک شهر خودم شدم و بی اینکه به خودم حتا اجازه بدم وارسی و سرکشی به روابط ایشون از راه دور داشته باشم خوش بودم که اون هم خاطرخواه منه. اوایل رابطه فکر میکردم این وابستگی بعلت نداشتن تجربه‌ی قبلی در جفتمون هست و مچ بودنمون اتفاقیه و سر شیش ماه تموم میشه اما زمان به رابطه ی ما عمق داد و دوری یک بُعد دیگه حتا. اما به یکباره ایشون ارتباطش رو با من قطع کرد و من داغون شدم. داغون از این نظر نه که چون بقیه حالش رو از من میپرسیدن یا سوالهای دوستان مشترک که خبر از شکست رابطه ما نداشتن ، داغون شدم در درون و بقیه مسائل پیش اون هیچ بود. ازش خواستم دلیلش رو توضیح بده جوابی نگرفتم تا مدتها و دلم هزار راه رفت و دیگه برنگشت. دوست مشترکی رو فرستادم تا آبی برای این آتش بیاره اما ایشون هم که البته من به صدقش اعتماد دارم دست خالی برگشت و خبر آورد که بهم گفته بگو خودم بهش به وقتش میگم. روزهای بدی بود روزهایی که به ناراحتی و دلتنگی و خشم گذشت و منی که باید میدونستم چهار سال هر روز تو دل و فکر و ذکر هم بودن چرا باید اینطور میشد. پدرش هم شرمنده بود و نمیدونم چرا ترجیح داد خبری از من نگیره. من هم دختر مغروری که هنوز همکلاسیان اون سالهام بعضیاشون نمیدونن من دوست پسر داشتم. و اینکه پیش خودم هم بگم که شکست خوردم برام خیلی سخته. حتا اینجا که ناشناس بنویسم خیلی سخته.
گذشت تا اینکه ۷-۸ ماه پیش توو یه شبکه ی مجازی آنلاین دیدمش و تو حال خودم نبودم التماس و گریه رکورد کردم و فرستادم که فلانی تر به اون دلیلی که منو ول کردی قسم میدم فقط به من بگو چرا. یکدفعه جواب اومد اصلا نمیتونم دیگه اون دقایق رو تجسم کنم و نمیخوام دوباره اتفاق بیفته.... خیلی عادی برخورد کرد انگار که هیچ نسبتی با هم نداریم جز خواهر برادری و نوشت که همه ی این وقت یک دختر/زن پیامها و تلفنها و همه ارتباطاتش رو زیر ذره بین داشته و ادعا کرد ریموو و بلاک من هم توسط اون شخص انجام شده و روحش هم از این قضیه خبردار نیست. من که عقل سلیمم چنین چیزی رو قبول نمیکرد صریح گفتم که دوروغت رو باور نمیکنم اما ازت نمیگذرم با انتظاری که برا من درست کردی و من توش دارم میمیرم. و حالا اون شروع کرد التماس و تمنا که ترخدا یه لحظه وایسا و تو بهترینی و یک مشت حرف مفت دیگه. من که عصبی بودم از این چیزی که راست یا دوروغش رو هم هنوز نمیدونم واقعاً، خیلی تند آخرین حرفام رو زدم و تمومش کردم ایندفه من رفتم اسم و نشان و هدیه و اسمس و مسیج و نامه و هر کوفتی که بود پاک کردم ... همه رو پاک کردم بجز نقش دل که دست خودم نیست. و این حُب در دلم حس میکنم شد کینه و رسوب کرد تا اینجا که حتا از پسرانی که دوستهای معمولی بودند باهام در گذشته پرهیز میکنم. یکی شون که تنها شدن من رو دید پا پیش گذاشته بود برای دوستی و ازدواج اما من بهش گفتم بره و دیگه پشت سرش رو هم نگاه نکنه چون با این پیشنهادش به من ثابت کرد هیچوقت برادر من نبوده و از اول فکر دیگه یی داشته که سرکوبش کرده. خلاصه دست به حرکاتی زدم که بقیه رو شاید از من رنجوند اما خودم رو خوشحالتر کرد. و من موندم و زخمی که نمیدونم اصلا زنده م بذاره یا نه. به هیچ مردی نمیتونم کوچکترین اعتمادی بکنم درحالیکه عقل سلیم و تاریخ به من میگه که هیچ دو نفری مثل هم نیستن.
سوال مشخص من از هرکس که فک میکنه تجربه ی مشابهی داشته در جامعه آماری اطرافش اینه که بیاید بگید من چکار کردم؟ یا اون چیکار کرده واقعا؟ رابطه ی ما رابطه ی پنهانی نبود اما قصد بخصوصی از مطرح کردنش هم نداشتیم انقدر مشغول هم بودیم که کاری به این چیزها نداشتیم نه ازش درخواست ازدواج داشتم نه فشاری روش بود برای کوچکترین کاری و البته همه اینا متقابل بود اما چرا این کار رو کرد با من؟ ترخدا هر احتمالی به نظرتون میرسه به من بگید من هنوز گیجم از ضربه ای که خوردم و هنوز گوشه ی رینگ جلو تماشاچیا دارم ضجه میزنم .
نمیخوام یکطرفه قضاوت کنم و بگم ازش متنفرم و بگم آدم بدی بود و چی...یجا یکی بم گف شاید اگر عشق پاکی هم بین شما بوده تموم شده باورش کن... گفتم قبول آخه اینجوری؟ بدون رعایت فاصله قانونی زده رو ترمز و اینهمه وقت در انتظار یک "چرا" بال بال زدم...و بدتر اینکه هنوز نمیدونم چه خبر بوده...... من چه کنم با خاطراتم؟ چه کنم با این تمنای انسانی؟ چه کنم که به هیچ پسری دیگه نمیتونم فکر کنم ؟ و چرا اینطوری شد؟ شاید یه مرد که منو نشناسه بتونه انصاف و حقایق رو بذاره وسط و با تجربه ش گره ای از ذهن م باز کنه....
خیلی دل شکسته ام. و درد میکشم درست مثل کسی که یک قطع عضو داشته و عادی نمیشه. اما از مظلوم نمایی و افسردگی و اینها هم بیزارم. جز رفیقان خیلی نزدیک کسی از حال من خبر نداره. و از ترحم بیزارم اما وقت و ساعتی نیست که سر مزار خودم فاتحه نخونم.
بد به دل و فکرم راه نمیدم معمولاً...از این نظر که بیام بگم پسرا بدن و دخترا خوبن...نه به نظرم برعکس این قضیه هم کاملا ممکنه و نگاهم جنسیتی نیست اصلاً. اما از جانب خودم -یک دختر- میخوام فریاد بزنم که ترخدا این کار رو با کسی نکنید هیچکس مستحق این حال جهنمی نیست من الان یک ساله حالم جوریه که بقول گفتنی دیگه از این بدتر نمیشم و تو چاله ی بدی هستم و به بهترین سالهای عمرم نگاه میکنم که به چخ امیدهایی گذشته و الان این جوری شدم یه بی تفاوتی خیلی خطرناک به همه چی تو دور و اطرافم دارم مث یه آدم بی حس که فقط برا یه نفر حس و احساسش (پرسش خشم نفرت عصبانیت عشق................... مونده بقیه چیزا و کارام مصنوعیه و مثل رباتم.
زیاد حرف زدم ببخشید اما شما هم اگه جوابی دارید برا این معما احتمالاتتون رو بگید.

سلام من دختری ۲۱ ساله هستم.چند ماه پیش با پسری آشنا شدم و او از همان روز اول عاشق من شده بود و من قصد نداشتم باهاش دوست شم اما انقد خودشو بم تلقین کرد که دیدم یک شبه رفته توی پاچم..بعد از دو ماه از رابطه دیگه واقعا نمیتونستم با شرایط زندگیش کنار بیام و اینکه شرایط سختی توی زندگیش داشت و ههمه امیدش این بود که من باهاش بمونم و با هم مشکلات رو حل کنیم ولی من بعد از دو ماه باهاش خداحافظی کرد ولی گفت بی تو نمیتونم و تهدیدم کرد که خودشو میکشه منم خواب و خوراک نداشتم م دیگه جوابشو هیجا ندادم و بلاک کردمش.از اون تاریخ یک ماه میگذره و هنوز زندس اما من هنوز میترسم خودشو بکشه و همش استرس دارم، دارم دیوونه میشم بگین چیکار کنم.مرسی

سلام
میخواستم به اون دختر و پسر و زن و مرد نامحرمی که باهم دوست میشوند و به اصطلاح رابطه دوست دختر و دوست پسری که امروزه رواج پیدا کرده و دارد عادی میشود و در آینده این روابط مشکل ساز میشود در جامعه و خطر بسیار جدی دارد و جامعه به دردی مبتلا شود که درمانی نخواهد داشت پسرانی که دوست دختر دارند بدانند که دختری که باهاش ازدواج می‌کنند و زندگی تشکیل می‌دهند باهاش مانند آنان هست شما رابطه داشتی قبلا هر نوع رابطه اوهم رابطه داشته و بعد از ازدواج هم باش رابطه دارند همچنین دختران که عامل اصلی خطر خودشان هستند و کسی که بیشتر از همه از این روابط ضربه و آسیب میبیند دختران هستند و متوجه نیستند آقا پسر تو اگر خیلی کارت درسته برو ازدواج کن اگه راست میگی برو خواستگاری
دختر خانمی که دوست پسر داری شوهر آیندت مطمئن باش مثل خودت بوده و بعد از ازدواج خیانت میکند و به دختر دیگری علاقه مند میشه و این روند ادامه دارد بدون اینکه متوجه بشی و آخرش جدایی و طلاق هست چون حق اون افرادی که پاک بودند و پاک ازدواج کردند خورده میشه کسانی که پای اعتقادات، اخلاق، خانواده پای ناموسشان و حتی ناموس دیگران ایستادن چون افرادی هستند سالم پای اصول ایستادند دختری که دوست پسر داری لیاقت مادر شدن نداری لیاقت حتی ازدواج و زندگی خوب نداری و خدا اجازه نمیده این یه حق را هوا بماند
گناه این روابط دوستی کمتر از زنا و دیگر گناهان بسیار بزرگ نیست

بسم الله الرحمن الرحیم
ای مردم یه مقدار عاقل باشید.دوستی های قبل از ازدواج حاصل خوبی نداره.خدا عادله، هر کار حرامی که انسان مرتکب میشه خدا از حلالش قیچی میکنه.به قول آقای قرائتی: جوان سر چهار راه به دختری نگاه می کنه ومیگه عجب تیکه ایه، و۶ ماه ازدواجش عقب می یفته. ....واسه همینه که اکثر این دوستی ها به ازدواج ختم نمیشه، اگرم بشه آخرش پشیمونیه.

از اون طرف هر کار حرامی که انسان قیچی میکنه وانجام نمیده خدا به حلالش اضافه میکنه.شما جوانان محترم عفت پیشه کنید تا خداهر آنچه که به صلاحتونه بهتون بده.ما زمانی که وجود نداشتیم خدا به فکرمون بوده، مگه میشه الان که به دنیا اومدیم فراموشمون کنه.خدامارو فراموش نکرده،ما خدارو فراموش کردیم.خدا یه صراط مستقیم به ما نشون داده وفرموده از این راه برید تا به سعادت برسید.افسوس که اکثر مردم این راهو بستن واز یه راه دیگه (شیطان)وارد عمل میشن ودر نهایت به پوچی میرسن.تاوقتی که انسان نیاد تو لاین خدا زندگیش به آرامش نمیرسه. خوب باشین تا خوب نصیبتون بشه.به قول دکتر فرهنگ: آدم لنگه خودش رو جذب میکنه...پیام کاینات را جدی بگیرید.

آخه شما دخترا چرا اینقدر ساده اید؟؟؟ چرا با یه کلمه دوستت دارم خودتون رو شل می کنید؟مطمین باشد هر پسری که شمارو واقعا دوست داشته باشه هیچ وقت کار پنهانی انجام نمیده.گول وعده های الکی ازدواج پسرارو نخورید.هر پسری به شما ابراز علاقه کرد بگید اگه راست میگی بیا با خانوادم صحبت کن.ازدواج آداب ورسوم خاص خودشو داره.این کارهای پنهونی مثل این می مونه که ما از دیوار یه خونه ای بالا بریم و وقتی صاحب خونه بگه چیکار داری میکنی ما در جواب بگیم قصد خرید ماشین شمارو داریم، خب اگه خریدار ماشینی چرا از در وارد نشدی؟

مواظب گرگ های جامعه باشید.شیطون قدم به قدم پیشرفت میکنه.میادا گولشو بخورین.این روزا بازار شیطون بد جور داغه. وقتی که امام زمان(عج) ظهور کنه مهلت شیطون تموم میشه.واسه همینه که شیطان هرچی نیرنگ داره رو میکنه،هرچی تیر تو کمان داره رها میکنه چون میدونه وقتی که امام زمان (عج) بیاد گردنش زده میشه.دین داری مشکل شده ولی حفظ ایمان در این روزگار فضیلش خیلی بالاست.
خدایا خودت مشکل تمام مسلمین رو حل کن.اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

سلام من وحید ۲۵ ساله از اصفهانم من حدود پنج سال پیش با خانمی اشنا شدم که دو سال ازم کوچیکتر بود با هم خیلی خوب بودیم و به این نتیجه رسیدیم که ازد کنیم دو سال بعدش من رفتم خواستگاری اون موقع دانشجوی ترم اخر بودم و سربازی نرفته بودم رفتم خواستگازی پدرش گفت باید خدمت بری و من واقعا خدمت برو نبودم ولی به خاطر علاقه ای که داشتم رفتم و الان حدود یک هفته دیگه خدمتم تمومه و دو ماه پیش رفتم خواستگاری و پدرش قبول کرد تا اونحا که رسسدیم سر مهریه و پدرش صورت قباله را که داد خیلی سنگین بود ششصد سکه ششصد مثقال طلا سیصد میلیون پول نقد سه دونگ خونه اینده داماد و دو دنگ خونه پدری و من همشا قبول کردم ولی سر خونه پدری بابام مخالفت کزد شدید و گفت نمیندازم و اونام گفتن اگه خونه نباشه نمیشه البته بگم که اون از دامادای دیگشون هم خونه خواسته و انداختن و واسه پسراشم از خودش خونه انداخته تو قباله عروساشون و البته این رسم و رسومشونه حالا من باید چیکار کنم بخدا زندگیم شده جهنم هیچ راهی برام نمونده و کاری ازم بر نمیاد البته اینم بگم که دختر خواستگار داره و خواستگارش پسر عموشه و دختر اصلا اونا نمیخواد و پسر عموش چون پدرش مرده بهش ارث رسیده و وضعش خوبه البته ما فک. میکردیم چون که پدرش نمیخواد بده دخترشا دازه سنگ میندازه جلو پامون ولی بعد بابام رفت باهاش صحبت کرد و دیدیم نه واقعا رسمشونه

سلام. خسته نباشید.
چند ماه پیش از دختری خواستگاری کردم پدر ومادرش راضی بودن، چون کاملا منو میشناسن. ولی خود دختره قبول نکرد.به نظرم دختر خوبیه. مطمینم اهل دوس پسر و این حرفا نیست.همیشه آرزوم از خدا این بوده که با دختری ازدواج کنم که دوران مجردی با هیچ پسری دوست نبوده.به نظر شما من چیکار کنم؟ آیا به صرف اینکه ازدواج قسمته میشه همه چی رو بسپرم به خدا؟ اگه دوباره پا پیش بزارم خوار نمیشم؟ مطمینم من با این دختر خوشبخت میشم .بین دوراهی گیر کردم...ازتون یه راهنمایی کامل میخوام.ممنون

سلام من دو ماه با یک مرد متاهل رابطه داشتم اما از این رابطه کشیدم بیرون ولی ذهنم بشدت درگیر اون اقا هست …رابطه م رو قطع کردم ودیگه جوابشو ندادم، میخوام بدونم تو این ارتباط من حق الناسی به گردنم ندارم؟؟؟؟؟؟
واینکه چیکار کنم از فکر این رابطه بیام بیرون خیلی حالم بده چون من تا قبل از این ارتباط با هیچ کس حتی برای چند دقیقه هم نبودم و الان این مسئله منو ازار میده…
البته اینم بگم که من قبل از این یکی دوماه ارتباط، نمیدونستم که این اقا متاهله و برای ازدواج جلو اومد وقتی فهمیدم این مسئله رو که احساسم درگیرش شده بود برای همین این یکی دوماه رو ادامه دادم چون نمیونستم فراموش کنم.

باعرض سلام و خسته نباشید من ۱۷سالمه و دوست پسرم ۲۳سالشه و ما باهم از طریق لاین دوست شدیم و تا نه ماه باهم بودیمو و هیلی من تو خیلی چیزا گزشت کردمو و کنار اومدم ولی بخدا واقعا گزشته خیلی بدو شرم اوری داشت و من خانوادم مذهبی هستن و خیلی محترمو بابام بخدا شعار نمیدم واقعا واس هودش کسی بود و من اوالا میگم واقعا خاک تر سرکسایی ک دوست میشن از شانس بد یا چی بگم خودم دوست شدم با کسی اولین پسری بود ک تو زتدگیم عاشقش شده بودمو همه کسم شده بود بخدا خیلی دوسش داشتم تا اینکه من ن از سادگی ب دختر فامیلمون گفته بودم جریانو ک اون ب مادرش گفتو من لو رفتم و بعد ی شب ک داشتم با دوست پسرم قایمکی چت میکردم لو رفتم و مامانم بخدا منو از خونه انداخت بیرون ب امام حسین پشت در بودم ازدو ساعت و گوشیشمم گرفته بودو هرچی ک فک میکنید بهم گفتو زد بابام اون شب نبود خونه داداشامم تو اتاق بودنو وختی اومدن ک چی شده ب مامانم با گریه گفتم بهشون نگه و مامانم بزرگی کردو نگفت و بعد دیه قصم خوردم دیه رابطمو قطع کنمو و تا ب بابام نگه چون بابام حتمن ی کاری میکرد بابام مداحم بود بخدا تو خیلی جاها دست داشتتو بخدا همه ازش حساب میبردن و خیلی مهربون بود و من خودم تکم و دو تا داداش۲۰۱۹دارم خلاصه اون شب ک گزشت فرداش ب دوست پسرم زنگ زدمو ازش خاهش کردم ک ببخیال شه اون قبول نکردو هی میگف هرحور شده مال هودم میشی و.... و بعد گوشیمم ازم گرفته شدو تا اینکه گزشتو گزشت تا قت نیاوردم بخدا بهش از گوشی مامانم ی شب زنگ زدم و یهو دیدم مامانم ا مدو گف گوشیرو بده گف کیه گفتم دوستمه گفت عه باشه رفت ب داداشم نشون دازگف اخرین تماس واسه دوستشه و ا نم واسه غروبه مامانم گف بیا بیرون رفتمو حسابی.... و زنگ زد ب دوستم گف راسی ... قرار بود بهت زنگ بزنه چی شد زنگ زد گف ن خاله بعد دیه مامانم قاتی کردو..... شب تا صب جلوش گریه کردمو گفتم بزار بیان خاستگاری اگ بد بود نده خیلی زاری و گریه کردم و باز مامانم منو بخشید و بعد ب دوست پسرم قایمکی باز زنگ زدمو گفتم ک ب مامانت بگو ب مامانم زنگ بزنه و .. قبول کرد تا چن هفته راستش بخدا منو پیچوندوووو میگف پشت تلفن نمیشه و اخرسر ی دفعه گف برار مامانم مامانتو ببینه و خودت ی جوری مادرتو راضی کن واقعا شوکه شدم بخدا ولی باز قبول کردمو قرارشد ی وخت خب مامانم با ماملنش حرف بزنه ک بابام مریض شدو سرطان گرفت عید همون سال سرطان کلیه داشتو کلیه شو دراوردیم ولی بعدا نگو کل بدنشو غده گرفتو و بعد بابام فلج شد از قفسه سینش ب پایین و اخرم بابای گلم همه کسم مرد زندگیم مرد و بخدا روانی شده بودم فقط میخاستم بمیرم بخدا بدترین زمان زندگیم بود فقط مرگ میخاستم ار خدا و الانشم هیچ ترسی از مرگ ندارم و بعد تو اون شرایط دوست پسرم هنوز ب چهلم بابام نکشیده بود ب مامانم ی عالمه اس ام اس و زنگو بخدا فقط نزدیک بود مامانم دق کنه و بعد ب هرکی ک میشناخت گف از رابطمون و ابرومو برد و بهم ی عالمه تهمت زدو ب معلم کلاس زبانم چون باهاش رفت و امد داریم حتی اونم گقته بود ک میخاد ی بلایی سرم بیاره بخدا من قید همه چی رو زدم دیه کلاسایی رم میرفتم گزاشتم کنار نرفام و ی روز بهش زنگ زدمو قسمش دادمن ولم کنه گفتم درکم کن حالم خرابه و نکردو حرف خودشو زد نمی نوتونمروو........ و بعد خلاصه ی روز صب داشتم میرفتم مدرسه دیدمش سریع اومد خونه و درو بستم خیلی گریه کردم موندم حیاط مونده بودم چیکار کنم و بعد شبش باز ب گوشی مامان اس ام اس داده بود ک تو ....... از من فرار میکنی و من خوندمهمش با هزار جور کلکو ... میرفتم هی گوشی مامانمو میخوندم و ی روز مامانم حالش بدشوسنگ کلیه پیدا کرد تازه بیمارستان اورده بودیم و عمم خونه ما بودو تازه از سوعد اومد بود و مامان دوست پسرم با خواهرش اومده بود جلود درخونمونو خداروشکم ر خودم درو باز کردم و خیلی اصرار کردو ک من پسرشو ببهشم میگف حالش بده و ........ . من قبول نکردم و اخر ردشون کردم بعد از چن وخت ی شب دوست پسرم یهو ب شماهر جدیدم از تلگرام کلی پی ام داده بودو.... تهدیدم کرده بود ک هم منو هم خودشو میکشه یا ابرو واسم نمیزاره و من دلم بخدا برا خودم ن براش سوختو باز بهشیدمشو بعد چن وخت هی هروز ازین ور ازون خبر هی واسم میومد ک اره فلانی ک از رابططون خیر داره شده تقریبا همه خبر دارشدنو داداشامم حسابی دعوام کرده بود و تا اینکه دیروز ی دختری ک باسط از طریق اون اومده بود پی ویم دیدمشو وگف چخبرا من زیاد باهاش گرم نگرفتم بخدا ادم مغروری نیستم ولی درحد و شان ما نبود و سرو ضع و .... درست حسابی نداره خلاصه بهم گف میدونم ک باز باهاش اشتی مردی و گف ببین پسره خیلیم جالب نیس و چون موقعی داشت از م خاهش میکرد ک ای دیتو بدم از منم درخاست دوستسی کرد و من هندیدمو گفتم چی میگی تو ولی از چتشون اسکرین شات گرفته بودو اره همش درست بود بخدا موردمو زندع شدم تا الان شدها بود همو ببینیم و من میخام ایندفعع واقعن تمومش کنم حالم ازش بهم میهوره و ولی بخدا بازم خیلی میخامش و میدونم همش اشتباه و فقط وابستش هستم و اشتباهه و خلاصع موندم از چرفایی و چ چیزایی بگم ک بلایی سرم نیاره و و ......... کاری نکنه تورو هدا راهنماییم کنید دوشنبه قراره ببینمش و میخام قافل گیرش کنم توروهدا راهنمایراهنماییم کنید چ جوری چیکار کنم دیه ولم کنه و راسی گزشتش با ی عالمه دختر بود با زنای هرزه رابطه جنسی هم داشته و بخدا اهل تعریف نیستم ولی ما خانوادمون خیلی سر تره از همه لحاظ و من خودمم بخدا خیلیااا میخانم و خشکلم و همه میگن محجبه و مهربونی ولی نمیدونم چرا اینکارو کرد توروخدا سریع جواب بدید؟؟؟

فرندا کمکم کنید دارم دیوونه میشم بین دوتا آذم که هردوشون خذاشناسن و منو به خدا نزدیک کردن گیرکردم . آخه خذارو خوش میاد یه دختر ۱۷ ساله تو این شرایط باشه

با سلام و تشکر از وب سایت خوبتون و همچنین از جوابهای منطقی و به جاتون
من دختری ۳۴ ساله و کارمند هستم که با پسری دانشجو و دارای کار در فضای مجازی آشنا شدم مدتی چت و چن باری هم تلفنی و چن بار هم تصویری با هم حرف زدیم البته شهرهای ما از هم دوره و ما از نظر زبان و مذهب با هم فرق داریم.حرف زدن ما فقط در حد رد و بدل کردن نظر و راهنمایی و کمک در زمینه کاری بوده البته ایشون چن باری میخواستن حرف رو به مسائل دیگه بکشونه که من اجازه ندادم یک بار هم که حرف ازدواج پیش آمد گفتند که چون خانواده ش اجازه نمیدن نمیتونه بیاد خواستگاری با توجه به اینکه من اصلا با هیچ پسری حتی در این حد هم ارتباط نداشتم الان بعد دوماه به این نتیجه رسیدم که کلا ارتباطم رو قطع کنم چون ارنی ارتباط هیچ هدف خاصی نداره.به نظرتون صریحا در مورد اینکه ارتباطمو قطع کنم باهاشون حرف بزنم یا دیگه به پیامها و زنگهاش جواب ندم؟

با سلام.فرهادم ۲۹ ساله عاشق دختری ۲۷ ساله.بنده بنده ساکن شمال غربی کشور و ایشون جنوب کشور.اشنایی ما به سال ۸۷ تو اینترنت برمیگرده.این رابطه تا الان ادامه داره.و به دلیل عدم اشتغال من و وضعیت مالیم فعلا ازدواج نکردیم.و حتی خانواده هامون در جریان هستن و بارها حضوری هم رو دیدیم .و هدفمون اصلا دوستی نبود.و فقط ازدواج.و اونم علاقمند به من.اما بنده از دوسال قبل متوجه شدم ایشون با دوستای جنس مخالف و دوستاش که بواسطه کلاس زبان و موسیقی اشنا شدن به تورای مسافرتی میرن و حتی حجابم جلو اونا ندارن و به پوشش هم توجه ندارن.ابتدا این مسایل رو کتمان میکردند.ولی وقتی با مستندات بنده مواجه شده.اخلاقش عوض شده و منو پس میزنه. منو محکوم به دنیای متفاوتم و بدبینی و بروز نبودن میکنن.این وسط یکبار که همرا تور به منطقه مااومده بودن به منم خبر دادن.وقتی رسیدم شاهد بگو بخند ایشون با دوستای جنس مخالفش بودم.و حتی بدون روسری و شال با یه شلوار جلو اونا بودن.سوالی دارم.ایا بروز نیسم؟؟؟عرف اینه؟؟؟؟دنیای من عقب مونده؟؟؟این ازدواج فرجامی داره؟؟؟اگه منو نمیخواد چرا به من اطلاع داد.چرا اس میده و میگه دعام کن.و از طرفی میگه دیگه عاشقم نیست.و از طرفی میگه نامزد کرده و نمیگه کیه و بعد ۲ ماه برگشته میگه ازش جدا شدم و آه تو من و گرفت.اما با قاطعیت میگه دیگه منو نمیخواد و دلیلشم نپذیرفتن ارتباطش با جنس مخالف و بی حجاب بودنش هست.و اینکه طولش دادم و خسته شده.من به شدت به ایشون علاقه دارم جز ایشون هیشکی تو زندگیم نبوده.من چکار کنم؟؟؟احساسم بهش رو دیوانشم.ولی ارتباطش با پسرارو به کل نمیپذیرم.راهنماییم کنید شرایط فوق العاده بدی دارم.ممنون

سلام
من و همسرم در محیط کاری با هم آشنا شدیم و ازدواج کردیم ،قبل از اینکه با ایشون ازدواج کنم با یکی دیگه از همکارانم رابطه خیلی نزدیک داشتم از علاقه اون به خودم مطمئن بودم و بخاطر لج با اون با همسرم ازدواج کردم .تا پنج سال بعد از عقد و ازدواج من اون تارک دنیا و همه شده بود و ذره ذره آب شدنش رو هم میدیدم.حتی قبل از عقد به همسرم گفت که من رو دوست داره و خودش رو کنار بکشه و همسرم هم از من خواست که واقعیت رو بگم گفت که اگه تو هم علاقه داری به اون بگو من میرم ولی من رو حساب لجبازی و غرور منکر همه چیز شدم و گفتم که این علاقه یکطرفه است... نمیدونم درباره من چه فکری میکنید اما تو تمام این مدت نتونستم یک لحظه رو بدون فکر اون بگذرونم حتی محل کارم رو هم ترک کردم تا دیگه نبینمش ولی باز چیزی تغییر نکرد ....الان تو رابطه آمیزش با همسرم اگه به اون و گذشته فکر نکنم هیچ حسی ندارم ...ترخدا کمکم کنید برای فراموشی و خوب شدن از این حال افسردگی و خیانت...

یکی از دوستای من همیشه درد و دل هاشو به من میگه و از من مشاوره میخواد
ایشون که خانووم هم هستن با همسرشون عاشق و معشوق بودند ولی یکدفعه به دایی خودش علاقمند میشه و همدیگر را برهنه در اغوش میگیرند و لذت جنسی میبرند ولی بدون دخول تقریبا دو یا سه بار این کار را انجام می دهند و این باعث می شه که این خانوم علاوه بر این که این کار باب میل خودش هم بوده از دایی متنفر شه و علاقش به همسرش بیشتر شه
طوری که همیشه همسرش ازش تعریف میکنه و این دو واقعا همدیگر رو دوست دارن و این خانوم و داییشون هم دیگه به عنوان خواهر زاده و دایی هستند و حتی دوستم میگه که ازش نفرت هم پیدا کرده و کاملا توبه کرده
ولی همیشه این عذاب وجدان و داره که نکنه همسرش اون دنیا نبخشتش و اون دنیا این خیانتش رسوا بشه . و همیشه به من میگه چیکار کنم با این عذاب و گناهش چی هست ؟ با توبه و اینکه محبتش به همسرش بیشتر شده و به گناهش پی برده میتونه باعث بخششش بشه و ... ؟ من هم نمیدونم در ج چی بگم .... لطفا پاسخ بدید

سلام
من حدود شیش ماهه که با پسری اشنا شدم . اولش اظهار علاقه از طرف ایشون بود و منمم کم کم با شناختی که ازشون پیدا کردم بهش علاقه مند شدم. از همه لحاظ تقریبن هم سطحیم. ولی من متاسفانه در گذشته ارتباطات زیادی با پسرایه غریبه داشتم و الان واقعن پشیمونم قبلن خیلی به این روابط اهمیتی نمیدادم ولی الان خیلی برام مهم شده و اینکه درمورد گذشته با این اقا صحبت کردم ولی متاسفانه ایشون نتونستم با این موضوع کنار بیان و همش ازین موضوع ناراحته و حتا فک کردن به این قضیه که مثلن من با یک پسره دیگه بیرون رفتم به شدت ازارش میده و همین موضوع باعث شده تظرش درمورد ازدواج با من عوض بشه ولی علاقه زیادمون به هم مانع شده که جداشیم . الان من نمیدونم چیکار کنم حس میکنم حتا ازدواجم کنیم به مشکل برمیخوریم چون این اقا خیلی تو گذشته من سرک میکشه از طرفیم نمیتونه با حقیقت کنار بیاد و این موضوع هردوتامونو ازار میده چون نمیتونیم فقط صرفا دوست باشیم بدون هدف ازدواج هردو ادامایه مذهبی ای هستیم ولی سنمون کمه و هنوز به نتیجه نرسیدیم :(

سلام و عرض ادب خدمت شما
به تازگی متوجه شدم دوتا از اقوام ما یکی از طرف پدری و یکی از طرف مادری باهم در ارتباطن و دوستن درحالی که خانم شوهر دارن و اینطور که معلومه تصمیم داره جدا شه و با اقا ازدواج کنن این رو فقط سه نفر میدونیم و میخایم قبل از اینکه باعث مشکلات بشه حلش کنیم و متقاعدشون کنیم اشتباه میکنن چون اگر کار به ازدواج برسه اتفاقات بدی رقم میخوره و ما میخایم مانعش شیم ولی نمیدونیم کار درست چیه لطفا راهنماییمون کنین چیکار باید بکنیم

من ٢سال پیش با پسرى که از نظر فرهنگی و خانوادگی شبیه بودم آشنا شدم من ٢٦ سالمه و ايشون ٣٠ سالشون .ایشون از همون اول گفت که قصدم ازدواجه همه چى خوب بود ما واقعا همو دوست داشتیم خیلی وابستش بودم تا اینکه اردیبهشت امسال یهو گفت خانوادم مخالفه در صورتى که هیچ اقدامى واسه خواستگارى نکرده بود واقعا داغون شدم اما گفتم باسه برو خوشبخت بشی و با اونی که خوانوادت در نظر دارن ازدواج کن خیلی سخت گذشت افسرده شده بودم... رابطه ما ١ماه قطع شد تا اینکه دوباره بعد یک ماه برگشت و گفت نمیتونه بدونه من طاقت بیاره و خانوادشو راضی میکنه من اولش قبول نکردم چون تو نبودنش خیلی سخت گذشت واقعا داغون شدم اما با اصرارش موافقت کردم همش میگفت درستش میکنم و هر وقت در موردش حرف میزدم میگفت به من زمان بده واقعا همو دوست داشتیم جفتمون دانشجو ارشدیم تو خیلی مسایل تفاهم فکری و اخلاقی داشتیم تا اینکه ٢هفته پیش یهو گفت خانوادم راضی نیستن و باید تموم شه و منم میخوام با کسی که اونا انتخاب میکنن ازدواج کنم اخه مگه میشه ادمو نبینن و قضاوت کنن؟!؟!؟بخدا داغون شدم ادمی که دم از دوست داشتن و عشق میزد خیلی راحت رفت حتی خواستگاری هم نیومد گاهی وقتا احساس میکنم همه حرفاش بهونه بوده من خیلی دوسش دارم نمیتونم لحظه ای از فکرش بیرون بیام نمیدونم چیکار کنم فراموش کنم تو این مدت موقعیت ها و خواستگارای خوبمو بخاطرش رد کردم اما اون خیلی راحت رفت واقعا با احساس من بازى کرد چون من سري پيش كه رفت ازش نخواستم برگرده با وجود علاقه م نسبت بهش و خودش برگشت از اين ناراحتم كه حتى از خانوادش نخواست که من و واسه یه بار ببینن مشاور بهم گفت این بهونس شاید خودش نمیخواسته و خانوادشو بهونه کرده اخه این انصافه دل آدم مگه اسباب بازى!!!!!!ازش قلبم از جا داره کنده میشه این حق من نبود....منم هيچوقت جوري برخورد نكردم كه بخوام خودمو تحميل كنم بهش هميشه احترام ميذاشت بهم و متقابل هم همين بود هيچ بي احترامي نديدم ازش و همه چي خوب بود اما با وجود اينكه ميدونم خودشم خيلي علاقه مند بود بهم چجورى با اين قضيه كنار اومد واسم خيلي سخته نميدونم چي كار كنم كمكم كنيد نميدونم چجوري فراموشش كنم

سلام میشه خصوصی با مشاوره حرف بزنم خیلی کمک لازمم خواهش میکنم

با سلام و خسته نباشید
من دختر۳۰ ساله فوق لیسانس و کارمند اداره هستم با درآمد مناسب -حدود ۱ سال ونیم پیش با معرفی یکی از خانمهای همکارم در واحد دیگر با برادر ایشان آشنایی برای ازدواج پیدا کردم.ایشان در جلسه اول گفتند که در گذشته یکدیگر سرک نکشیم و از طرفی به من گفتند که مذهبی هستندو اهل نماز و روزه .من خودم نمازو روزه نمیگیرم.و ایشان در ابتدا مدام به من میگفتند که آیا میتوانی با یه مرد مذهبی زندگی کنی؟درصورتیکه ایشان اصلا مذهبی نبودن و فقط اهل نماز و روزه گرفتن بودند.ایشان حدود ۴سال از من بزرگتر هستند لیسانس شغلش هم درآمد پایین.ایشان به من گفتند که با دختری که ۷سال ایشان بزرگتر بوده به خاطر مسائل مالی ازدواج کرده اند وقتی از ایشان هیچی پولی نرسیده و به خاطرنداشتن علاقه به ایشان و فاصله سنی جدا شده اند.بابت این موضوع خیلی ناراحت بودند .من هم گفتم تنها دوست داشتن برای ازدواج کافی نیست ویژگی های شخصیتی طرفین مهم است و خواستم که ایشان راجب به گذشته خود دیگر فکری نکنن .چون خودش مدام میگفت که از اینکه به خاطر پول با کسی خواسته ازدواج کنه ناراحته و دوست داشتن در ازدواج رو مهم میدانست.من خودم در نیز ماجرای ارتباطم با همکلاسی دانشگاهم که به قصد ازدواج داشتم را به ایشان تعریف کردم که خانواده همکلاسی من برای تحقیق امدند حتی به خانه ما آمدند ولی فامیلی خودشون رو اشتباه گفتند و بعدها من قید این همکلاسی ام را زدم چون همکلاسی من خیلی رفتارهای بدی با من داشت و برای همیشه ارتباطم را قطع کردم ولی این اون مدام به من پیام میداد خلاصه که حتی گفتم که هیچگونه ارتباط جنسی با این همکلاسی ام نداشتم و حتی بیرون هم نمیرفتم و در حد پیام و تماس تلفنی بود.ولی برادر همکارمدوستدخترهای زیادی داشته و روابط جنسی با آدمهای مختلفی داشتند که چندمورد ازآنهارو به من تعریف کردند وقتی از ایشان خواستم دیگر از این روابط صحبتی نکنن به من گفت که توهم اگه در گذشته کسی بود تعریف کن تو حسادت میکنی.و طوری به من تعریف میکرد که انگار افتخار میکرد.من خیلی ناراحت میشدم و میخواستم ارتباطم تموم کنم و از طرفی علاقه مند شدم.خلاصه بعد گذشت ۱ ماه و نیم میخواست به خواستگاری ام بیاد ولی به خاطر تردید در گذشته اش شک داشتم و قبول نکردم گفتم زوده.بعد مدتی خودش ارتباطمون را بهم زد و گفت فقط دوست باشیم منم نمیخواستم دوست باشم و به من گفت هیچوقت از ارتباط قبلیت به نفربعدی نگو.این ارتباط حدود یکسال طول کشید و در این مدت ارتباط کوچکی بین ماصورت گرفت در حد بوسه.چندی پیش به ایشان گفتم که مورد ازدواج به من معرفی شده و من باید نسبت به مسائل زندگیم عاقلانه تصمیم بگیرم و ایشان بسیار ناراحت شدند و رابطه با من را بهم زدند و من الان بسیار ناراحتم.چون از طرفی علاقه به ایشان دارم و از طرفی موردهای ازدواجم هم نمیتوانم فکری راجبشون کنم و همه اش میگم نکنه من ارتباط ساده همکلاسیم گفتم ایشان سرد شدند.

سلام.باسلام
من به مدت۳سال بچگی کردم و با پسری که عاشقم بود رابطه داشتم.بعد از۳سال به دلیل مخالفت خانواده هامون عاقبت با یکی از پسرای فامیل ازواج کردم.هیچ شناختی ازش نداشتم زیاد باهم صحبت ننیکردیم خونواده هامون خیلی مارو محدود کرده بودن حتی بعد از عقد.تاکید میکنم حتی بع از عقد. مدت کمی بعد از عقمون دوس پسره قبلیم به بهانه دلتنگی و.... کلی التماس کرد و حتی تهدید به خودکشی کرد که پیشش برم منم کاری کردم که نباید میکرم ولی توهمه لحظاتش پشیماتی و شرمندگی ازارم میداد ولی دلم براش سوخت.الانم به دلایلی سرطان گرفته افتاده گوشه خونه. الان عذاب وجدان یک لحظه ولم نمیکنه باوجود اینکه حتی دیگه بهش پیام نمیدم. چیکار کنم خدا منو میبخشه؟؟؟حتی اگه همسرم خبر نداره؟؟؟ بهش حقیقتو بگم که از این عذاب وجدان راحتشم؟؟؟

سلام اقای دکتر امیدوارم حالتون خوب باشه و زندگی پر انرژی و شادی داشته باشین راجب سوالی که خانوم کرده بود من مخالف هستم ادم کسی رو که دوست داره چه طور میتونه فراموش کنه عکسها یادگاریها کادوهاشم محو کنه؟ چطور ذهنشو قلبشو پاک کنه؟ همه میدونن که خاطرات خوب و بد ما تا اخر عمر تو یه گوشه از مغز بایگانی میشن و غیر ممکنه تقریبا از یادمون برن واقعا سخته مخصوصا در مورد دوست داشتن و عشق خواهش میکنم راهکارهای بهتری ارائه بدین من انتظار ندارم که بگین بعد ازدواج این عشقو ادامه بدن ولی حداقل یه راهکاری باشه که بشه تو ذهن گنجایش داد و منطقی قبول کرد خیلی مننون از کانال و سایت مفیدتون شب خوش

با سلام پسری ۳۳ ساله هستم ۶ سال هست ازدواج کردم و بسیار خوشبختم یه پسر ۴ ساله هم دارم و کارمندم و شاغل با وضع مالی مناسب از ۱۴ سالگی دوست دختر داشتم و همیشه بخاطر ویژگیهای خدادادی و اعتماد به نفس بسیار بهترین ها رو در ارتباط با خودم داشتم عشق های دیوانه وار و بسیار رومانتیک طوری که اونها حاظر به خود کشی بخاطر من بودن حتی حین ازدواجم با خانومم ۳ سال در رابطه بودم و چون بیشترین اپشن های مد نظر ظاهری و اخلاقی درونی رو داشت انتخابش کردم و الانم منو میپرسته منم دوسش دارم اما یه مساله هست من بسیار گرم مزاجم و نیاز جنسی فراوان از درونم می جوشه با زیبا ترین خاطرات گذشته هام زندگی می کنم دوست دختر های قبلیم همه ازدواج کردن و بچه هم دارن و واقعا خوشحالم که خانومم رو به سختی از بینشون انتخاب کردم و اگه با بقیه ازدواج می کردم اینطور نمیشد . اما هنوز بعد ۱۸ سال حتی مثل خواهرم نگران زندگیشونم و نمی خوام اسیبی تو زندگی حس کنن از نظر مالی هنوز حمایتشون می کنم باهاشون تلفنی در تماسم و جویای احوال ۲ تاشون سویس و کانادا هستن با اونا هم در تماسم ی...با همشون میشینم از زندگیشون حرف می زنم با هم تبادل نظر و احساس داریم و با هم صمیمانه ترین دوستان هستیم هیچ کدوم هم از اونیکی خبر ندارن و فکر می کنن من جز زنم فقط با اونام . حتی بخاطر یکیشون یه سفر تا سوییس رفتم و اونجا سال روز دوستی سابقمون در ۹ سال پیش رو جشن گرفتیم بسیار خوش گذشت و از اینکه می بینم با شوهرشون خوشبختن لذت می برم و قلبا خوشحالم . زنم هم همه جوره بهم اعتماد داره هم بسیار سادست یه بار شک کرد به یکی ولی چیزی رو نتونست ثابت کنه آخر مجبور به معذرت خواهی کردمش . ... به نظر شما این رویه من درسته ؟ یه وقتایی فکر می کنم خیلی پلیدم یه وقتایی حس می کنم رویه زندگیم درسته . ولی حس می کنم می خوام به خودم ثابت کنم با اینکه شوهر کردن ولی هنوز به من تعلق دارن چون از اول به من تعلق داشتن و بهم حس قدرت و اعتماد به نفس تو زندگی میده . همیشه یه زندگی خاص و با اقتدارو می خوام

من به اقایی قول ازدواج دادم و زدم زیرش و رفتم با یکی دیگه ازدواج کردم. نفرین اون اقا روی من تاثیر داره؟

ممنون از پاسخ شما ولی به نظرم میاد اون اقا صلاحیت بیشتری داشتند و من از روی حماقت و لجبازی کودکانه و بچگانه دلشو شکستم. همش دارم بد میارم چشام عینکی شده اطرافیانم باهام خوب نیستن. ممکنه نفرین این اثراتو داشته باشه؟ چند بار خواهش کردم حتی التماس کردم منو ببخشه اما خیلی دلش شکسته افسردگی گرفته میگه دیگه بمیری هم ازت نمیگذرم میگه زندگیمو نابود کردی و هر روز نفرینم میکنه. حتی فکر خودکشی داشت. پسر خوبی بود. میدونم خیلی غلط کردم و بد برخورد کردم. برام هدیه خریده بود بهش توهین کردم. الان پشیمونم ولی راه چاره ندارم چکار کنم؟

داستان من خیلی وحشتناکه، هر روز ارزوی مرگ میکنم، توی یک شهر کوچک زندگی میکردم، خیلی زیبا بودم و خواستگار هم زیاد چون پدرم از ثروتمندان شهر بود، خودم هم کارمند، واسطه ای پیدا شد و یکی از همکاران را به قصد ازدواج به من معرفی کرد، مدتی نزدیک به سه ماه تماس و ارتباط و متاسفانه..... بعد از سه ماه معطلی و بازی خوردن خواستگاری پیدا شد و عقد کردیم، بعد از عقد نامزدم از گذشته ام اطلاع پیدا کرده و الان دو ساله گرفتار بدخلقی و کتک و توهین هستم و از ترس آبروی خانواده دم بر نمی آورم، بعضی وقتها تا مرز خودکشی میروم چون نماز میخوانم امیدوارم خدا همسرم را به زندگی بر گرداند، الان ۳ ماه است خبر دارم از لج با زنی ارتباط دارد، خدایا خودم باعث همه این اتفاقات شدم، لطفا در صدا و سیما شرح زندگی من را بگویید تا مایه عبرت دیگران شود

تنها دوست پسر یک زن مسلمان شوهر او است یا نامزدی که شرعا با او عقد کرده باشد.
اما جای تاسف است که زنان و دختران ما فریب این گرگهای مذکر را می خورند و آنها را دوست خود تصور می کنند.

سلام من یه دختر هجده سالم .راستش من پارسال به اسم یه پسر تو فضای مجازی با یه دختر اشنا شدم اون ازیه شهردیگه بود و ۲۳سالشه شخصیتی ک من از خودم براش درست یه پسر ۲۵سالس . من از اول هیچوقت به قصد ازار این کارو نکردم اینم بگم ک اصلن اهل این قرتی بازیای دوره ی لوط و همجنس گرایی و اینا نیستم اوایل خودمو با این فکر که حداقل این طوری دچار گناه و اسیب های ارتباط با جنس مخالف نمیشم قانع میکردم و حتی برای خودم ک یه دخترو از اینکه مورد سواستفاده ی یه پسر خلافکار قراربگیره جلوگیری کردم ثواب هم قائل می شدم .اما بعد یه مدت فهمیدم که عاشق این شخصیت شده و حتی گفت چنتا خواستگار خوبشو به خاطر من رد کرده و میخاد برم خاستگاریش! بااینک اون اصلن هیچ عکسی از من دریافت نکرده و حتی یبارم بهش نگفتم دوسش دارم حرف بدم هیچوقت باهاش نزدم فقط تواین مدت باهم درددل میکردیم و من حتی در مورد ارزوها و دلمشغولیای واقعیم بهش میگفتم از نظر من مثل دوتا رفیق هم جنس اما خوب طبیعتا ازسمت اون به عنوان دوس دختر و دوس پسر .دختر خیلی خوبیه اما سادس من هیچوقت فک نمیکردم انقد زود و بدون اینکه پسرو ببینه عاشقش بشه اون واقعن الان وابسته این شخصیتیه ک من براش ساختم چنبار خواستم قطع رابطه کنم باهاش اما اون ولکن نبود اون عکساشو بدون اینکه من ازش بخوام فرستاد واسم حتی البته با حجاب .ینی انقد به این شخصیت اعتماد داره برادرم ندارم بفرستم خواستگاریش . الان احساس عذاب وجدان دارم نمیدونم چیکار کنم به نظرتون بهش واقعیتو بگم میترسم یوقت واسه خودم دردسر بشه ودودرگیر پلیس فتاهم بشم شمارمم داره سیم کارتم ب نام خودمه و زیادد حرفه ای نیستم تو این مسائل واسه همین میترسم.خواهشن کمکم کنید

سلام
من مردی ۴۰ ساله هستم در ۳۰ سالگی عاشق دختری شدم که با اینکه روی چندان خوشی بهم نشون نمیداد ولی نمیدونم چرا بسیار بهش علاقمند شدم طوریکه بعد از اینکه به خواستگاریش رفتیم و جواب نه بهم دادند درحد خودکشی رفتم. بعد از مدتی با دختری ازدواج کردم و الان دو بچه دارم یکسال پیش که به شدت با خانمم مشکل پیدا کردم (بخاطر مسایل مختلف از جمله بدرفتاری هایش با خانواده ام و اینکه از لحاظ جنسی هم سرد هست) و در حد طلاق پیش رفتیم اون دختری که به شدت عاشقش شده بودم از طریق ای میل بهم پیام داد و دوباره آتش عشقشو تو دلم روشن کرد اون هنوز ازدواج نکرده و الان نمیدونم چکار کنم مدتیه باهاش درحد ای میل درارتباطم و حالت خیلی بدی بهم دست داه از طرفی بچه هامو خیلی دوست دارم ولی زنم اصلا زنی نیست که من میخواستم و هیچوقت هم نتونستم به اندازه نصف اون دختر اول دوسش داشته باشم از طرفی هم هرکاری میکنم نمیتونم به اون دختری که عاشقش بودم فکر نکنم و باهاش قطع ارتباط کنم مدتی تو این فکر بودم با اون دختری که عاشقش بودم ازدواج کنم ولی نمیشه زندگیمو چکار کنم؟ خواهشا کمکم کنید

سلام بنده به مدت دو سال با خانومی در شهری ک در ان تحصیل میکردم ارتباط داشتم باید بگویم که این شهر حدودو۶۰۰ کیلومتر با شهر خودم فاصله دارد.من به این دختر علاقه ای نداشتم وفقط برای پر کردن تنهاییم با او دوس شدم ولی کار جوری پیش رف ک خانواده ها در جریان فرارگرفتند و خانواده من به خاستگاری این دختر امدمن ولی من نتوانستم ادامه دهم چون دودل بودم در مورد دوس داشتن ایشون.بعد از ۴ ماه ک حس کردم بدون ایشون واقعا زندگیم معنایی نداره رفتم ک از ایشون دوباره ارتباط برقرار کنم و این دفه فقط به قصد ازدواج بود ولی وقتی رفتم ایشون نامزد کرده بود و برای من فراوشی ایشون بعد از دو ماه هنوز یک چیز غیز ممکن شده.نمی دانم چ کنم با خود میگویم شاید اگر به ایشان بگویم که دوسش دارم با نامزد خود بهم بزند و برگردد .در کل گیج شده ام چون نمیخاهم از روی خودخاهی اقدام کنم.لطفا راهنمایی کنید؟